با آغاز روند ثبت نام متقاضیان دریافت یارانه، بسیاری از شهروندان ایرانی که از وضعیت اقتصادی مطلوبی برخوردار هستند اما در ضمن خود را محق به دریافت یارانه هم می‌دانند، در برابر آزمونی سخت قرار گرفته‌اند. آیا آنها به درخواست دولت مبنی برای انصراف از دریافت یارانه پاسخ مثبت دهند و داوطلبانه از دریافت مقرری ثابت ماهانه چشم بپوشید یا آنکه بدون آعتنا به این درخواست و با انگیزه کسب درآمد بیشتر همچنان متقاضی دریافت یارانه باشند؟

حکومت اسلامی مایل است فرد گروگانگیری را به مقام نماینده دائم خویش در سازمان ملل متحد بگمارد. مقر این سازمان در کشوری است که دیپلومات‌هایش را همین حکومت، چهارصد و چهل و چهار روز چشم بسته به اسارت گرفت، آزرد، تحقیر کرد و در انظار جهانیان گرداند. اینک یکی از همین گروگانگیران اسلامی را می‌خواهند سفیر کنند و به کشوری بفرستند که فرستادگانش را اسیر کردند و خاطره تلخ گذشته‌های دور از قتل ایلچیان به دست حکام جبار را به یاد‌ها آوردند.

اشکال در این است که دهان همه را بسته‌اند و یک مشت ریزه‌خواران سفره ایشان اطلاعات دروغ و نا‌درست به خورد مردم می‌دهند. مهم‌تر از همه و بد‌تر از دوران شاه که پهلوی‌ها را در کتابهای درسی قهرمان آزادی و ملی شدن نفت نشان می‌دادند. این‌ها هم روحانیون را مبدا پیشرفت و گرفتن حق مردم نشان می‌دهند.

اعتبار دولت روحانی و رایی که به آقای روحانی داده شده، رای ایدئولوژیک نیست، رای حزبی هم نیست بلکه یک رای سلبی است. دوام رای سلبی کوتاه است. دوام رای ایدئولوژیک یا حزبی بلند است. در رای حزبی و ایدئولوژیک رای دهندگان انگیزه کافی برای حمایت از دولت حتی وقتی موفق نیست دارند و خرابی‌های آن را لاپوشانی می‌کنند. اما دوام رای سلبی کوتاه است و به محض دیدن چند خطا یا شکست یا بی‌وفایی، نظرشان بر می‌گردد و حتی ممکن است دست به تخریب بزنند.

برای قدرت تعاریف بسیار آورده‌اند. این تعاریف را عمدتا به دو گروه می‌توان تقسیم کرد. گروه اول که قسمت عمده تعاریف قدرت را شامل می‌شوند، به اجبار و اعمال فشار بر گروه‌ها و اجتماع و واداشتن دیگران به خواست خود دلالت دارند. اما از سوی دیگر، قدرت به توانایی و ظرفیت ایجاد تغییر دلالت دارد که این تغییر می‌تواند تحولات اجتماعی را نیز شامل شود. اما کدام یک از تعاریف قدرت، یا بهتر بگوییم چه برداشتی از قدرت، می‌تواند به پیشرفت یک جامعه کمک کند؟

کتابِ در دستِ انتشارِ حورا یاوری پژوهش‌گر و عضو هیأت ویراستاران دانشنامه ایرانیکا- درباره تاریخچه و سیر تحولی بیوگرافی و اتوبیوگرافی در ایران، انگیزه‌ای شد برای گفت‌وگو درباره کارکرد حافظه و مکانیزم پیچیده فراموشی و یادآوری، توانایی ما برای رودررو شدن با خودمان، که به گفته او «صلیب عیسای انسان مدرن است»، و پرداختن به اهمیت زندگی‌نامه‌ها در بررسی و شناخت «نظام‌های دلالتی فرهنگی و اجتماعی و تاریخی»- آنسان که حورا یاوری می‌گوید.

من بی‌شناسنامه نبودم / پیشینیان من / یکشب حروف اسم مرا، / مثل یک طلسم / بر روی تخته سنگ بزرگی، / که آشیان کرکس پیری بود / با خنجری شکسته نوشتند / آنجا قلم نبود / و دفتر و کتابِ قلمداران / خاکستر اجاق سفاهت بود. /...

ما از آن هنگام، به بیل گیتس و استیو جابز رو آوردیم که هر وقت از یک ثروتمند موفق ایرانی حرف شد، گفتید دزد است. گفتید رانت داشته است. اینجا کسی نمانده بود. این بود که هر کداممان توانستیم به سرزمین‌های دیگر مهاجرت کردیم و تایید تصمیم‌مان لبخند‌های پرافتخار شما در فرودگاه‌ بود و سینه‌ی ستبرتان در مهمانی‌ها وقتی که می‌گفتید ما «خارج» هستیم…

  عطار نیشابوری و هشتصدسال نادیده انگاری دختر ترسا

 لغو «مینی ژوپ اجباری» در نه روز

 زن ایرانی در قاب تصویر خویش

 گفت‌وگو با سهیلا میرزایی به بهانه انتشار مجموعه شعر "می‌افتم از دستم"

 «ملکه ابر بهار»: شاعری با اشعاری لطیف ولی ناشناخته

 فراز و فرودهای جنبش زنان در سالی که گذشت

 تفاوت های جنسیتی در آثار مرتضی کاتوزیان، نقاش واقع‌گرای ایرانی

 مردانگی به مثابه یک توهم جمعی