ممانعت وزارت اطلاعات از سفر علمای اهل سنت به زاهدان

تظاهرات مخالفان سرژ سرکیسیان، نخست‌وزیر ارمنستان به نتیجه رسید و او از مقام خود استعفا کرد. سرکیسیان در ده سال گذشته قدرت را در این کشور کوچک قفقاز جنوبی در دست داشت. سرکیسیان متهم بود که به وضعیت بد اقتصادی و فقر گسترده در ارمنستان توجهی ندارد و سیاست‌های مناسبی در قبال تنش‌ها با کشورهای آذربایجان و ترکیه در پیش نگرفته است.

«سعید نظام راهی زندان می‌شود اما نه به دلیل اقتدار قوه قضاییه و ادعاهای رئیس و سخنگو و دادستان‌هایش که ما با هیچ کس شوخی نداریم و همه را میگیریم و حیثیت دستگاه قضا مهم است و .... خیر بلکه به این دلیل که مرتضوی خطوط قرمرز را رد کرد، از برادر آملی لاریجانی فیلم گرفت، دوره‌اش تمام شد...»

به جای حکم زندان برای مرتضوی به نظرم شایسته‌تر این بود که از عموم قربانیان و محکومان زیر دست او خواسته شود تا در دادگاهی علنی از او طرح شکایت کنند و او هم به دفاع از خود بر خیزد. همین دادگاه به خودی خود مجازات مرتضوی بود و نیازی به فرستادنش به زندان هم نبود.

دولت روسیه تاکنون در عرصه عمل نیز نتوانسته استفاده از پیام‌رسان تلگرام را کاهش دهد. کارکنان دولتی همچنان از تلگرام برای ارسال پیام‌های شخصی استفاده می‌کنند. دولت در جلسه‌ای با مقامات شرکت‌های اینترنتی تصمیم گرفت پیگیری فعال تلگرام را به طور موقت تعلیق کند.

تاکنون پاسخ شفافی درباره اتهامات، وضعیت و محل نگهداری، همچنین سرنوشت بازداشت‌شدگان در دست نیست. برخی از بازداشت‌شدگان حداقل یک‌بار با خانواده خود ملاقات و یا تماس کوتاه تلفنی داشته‌اند، اما عبدالرضا کوهپایه تاکنون هیچ تماسی با خانواده خود نداشته و وضعیت حسن راغ، محمد زارع و عارف زارع نیز در هاله‌ای از ابهام است.

محمود صادقی، نماینده مجلس در نامه‌ای به حسین طائب، رئیس سازمان اطلاعات سپاه نوشت رویکرد امنیتی و شیوه عمل اطلاعات سپاه به احساس امنیت در جامعه لطمه جدی وارد کرده است. صادقی در نامه خود به طائب نوشته است «پاره‌ای از شیوه‌های جنابعالی در مدیریت این سازمان و نیروهای عمل کننده آن جوی از عدم اعتماد را نسبت به این نهاد در جامعه دامن زده است.»

وضعیت اصولگراها به مراتب ناامید کننده‌تر از اصلاح‌طلبان است. به همین دلیل نیز امروز اقتدارگراها سخن از این می‌گویند که باید کار را به نظامیان بسپاریم و تنها کسی که می‌تواند کشور را نجات دهد، یک رئیس‌جمهور نظامی است... به نظر من دولت نظامی یعنی «فاجعه».

نوعی بلاتکلیفی و بی‌تصمیمی در نهادهای حاکم در ایران در بارۀ چگونگی برخورد با خروج آمریکا از برجام و نوع تعامل با اتحادیۀ اروپا دیده می‌شود. ادامۀ بی‌تصمیمی در این باره، نه فقط چاره ساز نیست؛ بلکه دیگر امکانپذیر هم نیست! بنابراین لحظۀ رویارویی با واقعیت فرارسیده است.