نامه خامنه‌ای به جوانان غربی تفسیرها و تعبیرهای زیادی را در پی داشته است. از جمله جناب امیر ممبینی با حسن نیت تمام به آن واکنش نشان داده‌اند. من، اما، نمی‌توانم نامه را بخوانم و هویت و عملکرد نویسنده آن را در طول ٢٦ سالی که بر ایران حکومت کرده و مسئول اصلی نابسامانی‌ها و فجایع وارده بر این کشور و مردم ایران است نادیده بگیرم و آن را جز یک بهره‌برداری ریاکارانه سیاسی از افزایش اسلام‌هراسی در غرب تلقی نکنم...

به طبیعت حال در ته دل بخشی از ایرانی‌ها کینه‌ای از عرب وجود دارد. کینه‌ای که منشأ آن سیاست، تسابق و هماوردی‌های منطقه‌ای بین ایران و دیگر کشورهای عرب، جنگ‌های تاریخی، ادبیات نفرت پراکن طیفی از نویسندگان پارسی زبان، اشعار شاهنامه و حتی هماوردی‌های ورزشی است... بر این باورم که تنور داغ کینه را نه همه فارس‌ها بلکه بخشی از آنان که دارای دیدگاه‌هایی همراه با واپسگرایی، توهمات سیاسی و با رویکرد هژمونی ملت فارس بر سایر ملت‌های درون ایران و هژمونی ایران بر خاورمیانه را در تاقچه تفکرات خود دارند.

واقعیت این است که بدون پذیرش دموکراسی و آزادی سیاسی و عقیدتی، بدون جدا کردن دین از دولت و سمت دادن دین به سوی معنویت و رحمت و روح آدمی، بدون تفکیک ساختار مذهب از ساختار حزب و ارتش سیاسی، امکان برای محترم شمردن برداشت‌های دگراندیشانه از دین و مذهب پدید نمی‌آید. خود شما آقای خامنه‌ای، در شبکه‌ی فشار گرد خود نمی‌توانید نظر واقعی خودتان را بیان کنید، تا چه رسد به افراد فاقد قدرت در ساختار جامعه‌ی دین‌سالار ما.

پرخاشگری و خشونت رفتاری بسیار پیچیده چند عاملی و پرریشه هستند که از انگیزه‌های متفاوتی نیرو می‌گیرند و برای ارضا هدف‌های متفاوتی بروز پیدا می‌کنند. پرخاشگری خود به خود منفی و تخریب کننده نیستند. گاهی پرخاشگری می‌تواند نقش انگیزه‌های مثبت در زندگی ما داشته باشند و انرژی لازم را جهت حل مسایل روزانه را فراهم کنند. اما اگر پرخاشگری‌ها ادامه‌دار و شدید شوند تا جایی که انسان نتواند آنها را کنترل کند، می‌توانند به خود و دیگران صدمه برسانند و بهداشت روانی– جسمی و اجتماعی خود و دیگران را به مخاطره بیندازند.

رشد و گسترش جامعه مدنی رویایی است که تحول‌طلبان ایران همواره به گرمی از آن سخن گفته‌اند این در حالی است که در اقدامات و رفتار مدعیان تحول نشانی از تلاش سنجیده و پایدار برای توسعه همه‌جانبه جامعه مدنی مشاهده نمی‌شود. تحول‌طلبان ایران همچنان شیفته نهاد‌ها و راهکارهایی هستند که قدرت سیاسی را به چالش می‌کشد و دستاوردهای فوری و ملموس را مد نظر دارد.

حمله اخیر به مجله فکاهی در پاریس به عنوان آخرین جنایت انجام شده توسط اسلام‌گرایان تندرو، بحثهای مرتبط به تروریسم و اسلام را در رسانه های ایرانی و بین المللی دومرتبه زنده کرده است. از نگاه برخی معتقدین به اسلام یا مدافعین ایدئولوژی اسلامی، قرائت تندروانه از اسلام تنها محدود به اقلیتی از مسلمانان است و اکثریت غالب معتقدین به این دین، صلح طلب و روادار هستند. گروهی هم اسلام را ماهیتا دینی خشن می دانند. برای روشن شدن موضوع، در این مقاله سعی می‌شود مفهوم رواداری و ارتباط آن با مبانی تفکر اسلامی مورد کنکاش قرار گیرد.

«روزهای سپری شده‌ی من»، کتابی از آقای گنجعلی صباحی، به کوشش «نشر دنیای نو» در تهران منتشر شده است. اصل کتاب به زبان ترکی ست، و آقای بهروز مطلب‌زاده آن را به فارسی برگردانده است. نثر کتاب ساده و روان است. «روزهای سپری شده‌ی من» در واقع زندگی نامه‌ای است از نویسنده‌اش، که در مسیر زندگی پر پیچ و خم خود در آن سو و این سوی مرز ارس دشواری‌ها و رنج‌های بسیاری را از سرگذرانده است.

کدامین پیک را باید روانه کرد اکنون نزد رودابه؟ / کدامین نرمگوی نکته‌دان شاید گزارش ر؟ / چه سان گوید بر آن شیر پرور، زن، / که رستم قامت بُرنایی و پاکی، / بلند آوازۀ همزاد پیروزی، / بر افرازندۀ رایات آزادی، / در این پیکار دهشتناک کاینک رایت افراسیاب و رایت کاووس یک رنگ است، / و پیروزی شهید سازش و افسون و نیرنگ است، / به ناهنگام خود را کشت. /...

دیگر دوران عرضه اقلام غذایی به‌صورت فله‌ای سر آمده یا اگر اقلامی هم وجود داشته باشد که بسته‌بندی‌های پرزرق و برق امروزه را نداشته باشد یا بسیار کم هستند یا چندان مورد استقبال شهروندان قرار نمی‌گیرند. تاریخ انقضای محصولات غذایی که اکنون بنا بر قانون روی بسته همه محصولات درج می‌شود، تاریخ اطمینان بخشی است که شهروندان را مجاب به خرید یا عدم خرید آن می‌کند.

 از برابری در مرگ بە سوی برابری در زندگی!

 انحنا

 یکی به جای همه و همه به جای یکی

 فمینیست بودن: شرم است یا آگاهی؟

 تجربه های زنانه (17): دکترای سیندرلایی

 فقر زنانه می شود

 شارلی ابدو و همه ما مسلمانان!

 افراط گرایی و چالش های پیش روی زنان در سال جدید میلادی