شهروندان، فرصت مقایسه پیدا می‌کنند؛ / چون مقایسه می‌کنند، بیشتر فکر کرده و دقیق‌تر تحلیل می‌کنند؛ / حرف زدن، مسئولیت ایجاد می‌کند؛ / دولت مجبور می‌شود سراغ متخصص برود؛ / کیفیت صادرات و تولید داخلی سریع اصلاح می‌شود؛ / با به روز شدن، مشکلات سریع‌تر حل می‌شوند...

این بار جامعه ما برخلاف سال‌های ۵۷، ۷۶ و ۸۸ با خواسته حداقلی و ائتلاف حداکثری، در مقابل اقلیت کوچک نمایندگان فاسد یک انقلاب پوسیده، صف‌آرائی کرده است، تا این غده سرطانی را با شیمی درمانی مهار و رام کند. آیا در این کار توفیق خواهیم یافت؟

به راستی مابه‌ازاء روحانی در مقابل تأئید لیست نهایی کابینه توسط رهبری چه می‌تواند باشد که او را به این‌چنین امتیازدهی‌های آشکار و بعضاً نادیده گرفتن قول‌ها و وعده‌های صریح انتخاباتی‌اش واداشته است؟

«گامبی شاه» کتابی است برای اندیشیدن، برای آموختن و دیگر کردن نگاه به جهان و رخدادهای آن. ما هرگز نخواهیم توانست گذشته را دگرگون کنیم، اما می‌توانیم از آن بیاموزیم تا امروز را بهتر دریابیم و با کژرویهایی کمتر و پنداربافی‌هایی اندک‌تر پای به جهان آینده نهیم.

این بی‌انصافی است که از مردمی که به اسارت گرفته‌اند بخواهند کاری را که می‌شود در دنیای آزاد انجام می‌دهند را انجام دهند. مبارزین ملی مجلس مهمانی با هم نمی‌توانند داشته باشند، حکمش زندان است. آیا بروند زندان بهتر است از اینکه بتوانند نظراتشان را در خارج از زندان بیان نمایند؟

ما به علت ناتوانی در گفت‌وگو عادت کرده‌ایم اجازه بدهیم مسائل آنچنان پچیده شود که فقط با پذیرش یک قطعنامه و نوشیدن جام زهر از چنگال آنها بیرون برویم. جنگ تحمیلی و مناقشه اتمی دو نمونه آشکار از این موارد بود و اکنون مساله مناقشه ۸۸ می‌رود تا به نمونه دیگر از این دست تبدیل شود.

در سایه تغییر و تحولات ساختاری در اروپای عصر روشنگری که جنبه‌های گوناگون اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و علمی را در برمی‌گرفت، مطالبات و خواسته‌های جدیدی از طرف مردم و بخصوص طبقه‌ی متوسط مطرح شد که در میان آنها، تصویب و اجرای قوانین انسانی، حرکتهائی برای تحقق عدالت اجتماعی و ایجاد یک جامعه‌ی آزاد و دموکراتیک محوری بودند.