فرصت اندک برای نجات اقلیم ایران

بیابانزایی بلایی ‌است که در طول سالیان اخیر به جان ایران و کشورهای نیمه‌خشک جهان افتاده و به‌سرعت در حال بلعیدن عرصه‌های جنگلی و مرتعی ارزشمند آن است. افزایش سطح بیابانی هم‌اکنون در ایران به شرایط بحرانی رسیده و باید هرچه سریع‌تر برای مقابله با آن اقدامی گسترده انجام شود.

آسیب‌پذیری خاک در مقابل فرسایش بادی و آبی، افزایش تعداد و شدت توفان‌های ماسه‌ای و گرد و خاک، فرونشست زمین، کاهش حاصلخیزی و توان تولید خاک و اختلال در فرایند بازسازی و بازتولید طبیعی پوشش گیاهی ازجمله اثرات مستقیم و آنی بیابانزایی است که ایران طی دهه اخیر با بیشترین دامنه این خطرات مواجه شده است.

این اثرات، پیامدهای جدی اقتصادی و اجتماعی نیز به همراه دارد. بیابانزایی با محدودکردن منابع طبیعی، موجب کاهش تولیدات کشاورزی شده و این فعالیت را به‌طور فزاینده‌ای با بحران مواجه می‌کند. در پی کاهش تولیدات کشاورزی، فقر و مهاجرت جمعیت روستایی به مناطق شهری تشدید می‌شود و امنیت غذایی نخستین قربانی این شرایط خواهد بود.

طبق آمارها هم‌اکنون ۶۰ درصد کل مساحت ایران در معرض تخریب و تبدیل‌شدن به بیابان است که از این میان ۷۵ درصد مربوط به مناطق در معرض خشک‌شدن بر اثر فرسایش آبی و ۲۵ درصد در معرض فرسایش بادی است.