ملی- مذهبی‌ها را به دريا بريزيم؟
عبدالرضا داوری/روزنامه اعتماد
چهارشنبه ۲۷ شهريور ۱۳۹۲
«ای کسانی که ايمان آورده‌ايد! همواره برای خدا قيام کنيد، و از روی عدالت، گواهی دهيد! مبادا دشمنی با جمعيتی، شما را به گناه و ترک عدالت کشاند! عدالت کنيد، که به پرهيزگاری نزديک‌تر است!» سوره مائده آيه ۸
سردار رمضان شريف، سخنگوی محترم سپاه پاسداران، ديروز در مصاحبه با روزنامه اعتماد برای توجيه فعاليت‌های نهاد متبوع خود در عرصه عمرانی، به رقابت جريان موسوم به ملی- مذهبی با سپاه اشاره کرده و گفته است: «رقيب سپاه در پروژه‌های عمرانی، ملی - مذهبی‌ها هستند. سوال من از شما اين است که چرا کسی عقبه سياسی شرکت‌های بزرگی را که رقيب سپاه هستند پيگيری نمی‌کند. ۷۰ تا ۸۰ درصد شرکت‌های بزرگی که رقيب ما هستند وابسته به ملی – مذهبی‌ها هستند. شرکت‌های بزرگ ملی - مذهبی پروژه می‌گيرند و کسی هم از آنها هيچ سوالی نمی‌کند اما همه سپاه را تخريب می‌کنند. علت اين هجمه‌های گسترده عليه سپاه، فنی و اقتصادی نيست. بهتر است وابستگی جريانی ساير پيمانکاران بررسی شود.» درباره اظهارات سخنگوی محترم سپاه پاسداران ذکر دو نکته الزامی است: اولا در شرايطی که جريان موسوم به ملی - مذهبی به دولت و حاکميت راه ندارد و وابستگان آن از کانديداتوری رياست‌جمهوری و مجلس تا انتصاب به عنوان يک مدير ميانی در نظام محروم هستند آيا بايد آنان را از فعاليت در بخش خصوصی هم محروم کرد؟ اگر شرکت‌های خصوصی وابستگان اين جريان، از طريق حضور در مناقصات دولتی و بر اساس ضوابط و شرايط قانونی، بتوانند پروژه‌های عمرانی دولت را برنده شوند، کدامين اشکال و اخلال در مسير توسعه و عمران کشور بروز می‌کند؟ آيا اينقدر از دادن بيل و کلنگ به دست مخالفان سياسی‌مان و فرستادن آنان به بيابان‌ها برای پروژه‌های عمرانی نگرانيم که خواستار «بررسی وابستگی جريانی پيمانکاران» می‌شويم؟ با چنين رويکردی که سردار شريف تجويز می‌کنند آيا بهتر نيست کلا مخالفان سياسی‌مان را به دريا بريزيم و نفسی از روی آسايش بکشيم؟! آيا سردار شريف دقت داشته است با بيان اين نکته که ۸۰ درصد رقبای سپاه، شرکت‌های وابسته به ملی- مذهبی‌ها هستند، تلويحا توانمندی جريان موسوم به ملی- مذهبی را در عرصه‌های عمرانی تاييد می‌کند چون بديهی است که وابستگان جريان موسوم به ملی - مذهبی نه‌تنها از رانت سياسی برخوردار نيستند بلکه با موضع منفی حاکميت نسبت به آنها، هيچ روزنه‌يی برای ورود آنها به عرصه عمرانی، جز اتکا به توانمندی و رزومه کاری‌شان وجود ندارد. ثانيا حتی در دوران پيش از انقلاب هم از حضور مخالفان سياسی در عرصه شرکت‌های خصوصی برای فعاليت‌های اقتصادی ممانعت نمی‌شد. مثلا هنگامی که پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ مرحوم مهندس بازرگان همراه ده تن از اساتيد دانشکده فنی دانشگاه تهران به دليل مقاومت در برابر کودتا از دانشگاه تهران اخراج شدند آنان بلافاصله پس از اخراج، شرکت ياد (مخفف ۱۱ استاد دانشگاه) را تشکيل دادند. نکته جالب آنکه همان مديريت دانشگاه تهران که اين اساتيد را از دانشگاه اخراج کرده بود برای آنکه معيشت آنان دچار بحران نشود و به اصطلاح از نان خوردن نيفتند، پروژه‌های تاسيساتی دانشگاه تهران را به آنان واگذار کرد.
واگذاری پروژه‌های دولتی پيش از انقلاب به اين شرکت چنان بود که شرکت ياد با رشد چشمگير فعاليت‌ها روبه‌رو شد و در سال ۱۳۴۷ شرکت ياد با تغيير نام به شرکت صافياد به ادامه فعاليت پرداخت تا آنجا که امروز اين شرکت به عنوان پيشگام صنايع حرارتی و برودتی و اولين سازنده انواع برج خنک‌کن در ايران شناخته می‌شود. نمونه ديگر از فعاليت‌های اقتصادی مخالفان رژيم پهلوی در سال‌های پيش از انقلاب فعاليت کارخانه ايرفو است که در سال ۱۳۴۲ تاسيس شده و يک کارخانه ريخته‌گری چدن و فولاد بود که تقريبا تمام مبارزان مذهبی آن زمان سهامدار آن بودند، از جمله شهيد بهشتی، شهيد رجايی، شهيد باهنر، مرحوم مهندس بازرگان، مرحوم يدالله سحابی، مرحوم عالی‌نسب و آقايان هاشمی‌رفسنجانی و موسوی اردبيلی. در پايان، نگارنده اين سطور که همواره منتقد بينش، منش و روش جريان موسوم به ملی- مذهبی بوده و طی ساليان اخير چندين مقاله در همين ارتباط قلمی کرده است، سردار رمضان شريف، سخنگوی محترم سپاه پاسداران را دعوت می‌کند سه عبارت زير را با دقت و تدبر مطالعه کند، باشد که از موضع حقيقت و عدالت در برخورد با مخالفان‌مان خارج نشويم:
الف- فرمان امام علی(ع) به مالک اشتر نخعی:
«ای مالک در برخورد با مردم لازم است که حقوق‌شان را يکسان و برابر ادا کنی، زيرا انسان‌ها دو دسته‌اند يا مسلمان و هم‌کيش و آيين تواند يا در خلقت و آفرينش مانند تو انسانند. پس همسان و مساوی تو هستند و تو حق نداری بين‌شان به تبعيض و تفاوت حکم کنی.»
ب- آيت‌الله خامنه‌ای، ( مقام معظم رهبری) (۱۴ خرداد ۱۳۹۰): قرآن به ما دستور می‌دهد و می‌گويد: مخالفت شما با يک قومی، موجب نشود که عدالت را فرو بگذاريد و فراموش کنيد. «اعدلوا»؛ حتی درباره مخالف هم عدالت به خرج دهيد. «هو اقرب للتقوی»؛ اين عدالت، نزديک‌تر به تقواست. مبادا خيال کنيد تقوا اين است که انسان مخالف خودش را زير پا له کند؛ نه!
ج- متن کتيبه سردر خانقاه شيخ ابوالحسن خرقانی:
هرکه در اين سرا درآيد نانش دهيد و از ايمانش مپرسيد چه آن کس که بر درگاه خدا به جان ارزد بر سر خوان بوالحسن به نان ارزد!
مدير موسسه بررسی‌های اقتصادی خاورميانه
