عیسی سحرخیز؛ «مهمان ویژه آقا»

امروز، سالروز تولد عیسی سحرخیز است. ۱۲ تیر ماه ۱۳۸۸ بود که سحرخیز به طرز وحشیانه‌ای در حاشیه میدان ونک، توسط ماموران امنیتی دستگیر شد. هنگامی که بخواهیم نام چند زندانی سیاسی مربوط به حوادث پس از انتخابات را نام ببریم که حتی یک روز را به مرخصی نیامده‌اند؛ به نام‌های معدودی بر می‌خوریم.
عیسی سحرخیز را شاید بتوان به عنوان تنها زندانی سیاسی نام برد که با دار بودن جرم مطبوعاتی، حتی حق استفاده از یک روز مرخصی را نداشته است. این درحالی است که در مقابل، همقطار مطبوعاتی وی، علی اکبر جوانفکر؛ بار‌ها از این حق استفاده و طی دوره درمان خود نیز، مورد عنایت مخصوص رجال سیاسی قرار گرفت.
شاید ذکر این جمله از زبان یکی از مسئولان کمیسیون پزشکی اداره پزشک قانونی در خصوص عدم دادن مرخصی، حتی از نوع استعلاجی؛ گواه عمق کینه‌های شخصی درعدم اعطای حق مرخصی به این زندانی سیاسی باشد.
به گزارش سحام، این مسئول مذکور در مقابل پرسش چرایی عدم اعطای مرخصی استعلاجی به عیسی سحرخیز، علیرغم وضعیت وخیم جسمی وی گفته بود: «ایشان مه‌مان ویژه آقا هستند!»
عیسی سحرخیز، مدیرمسئول روزنامه توقیف شده «اخبار اقتصاد» و ماهنامه توقیف شده «آفتاب» بوده است. اخبار اقتصاد جزو‌‌ همان دوره‌ی بود که به دستور «آقا» روزنامه‌ها به صورت فله‌ای توقیف شدند.
این عضو ستاد مهدی کروبی، از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به ریاست قاضی صلواتی به اتهام توهین به رهبری و فعالیت تبلیغی علیه نظام به سه سال حبس محکوم شده بود، اما در تاریخ ۱۴ مرداد ماه ۱۳۹۰ امسال طی حکمی به دو سال حبس دیگر به دلیل فعالیت‌های مطبوعاتی سابقش و در مجموع به ۵ سال زندان محکوم شد.
لذا وی اکنون در حال سپری کردن، محکومت مربوط به فعالیت‌های مطبوعاتی‌اش است.
سحرخیز در تمام سه سال و پنج ماه گذشته، در زندان بسر برده و با وجود تاکید پزشکان و بهداری زندان، امکان ادامه معالجات و درمان در خارج از زندان را نداشته و حتی از یک روز مرخصی نیز محروم بوده است.
عیسی سحرخیز به‌عنوان مدیر کل مطبوعات داخلی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در دولت خاتمی مشغول به کار شد. از دوران مدیریت وی بر این نهاد، به عنوان بهار مطبوعات یاد می‌کنند.
در سال ۱۳۷۸ قوه‌ی قضائیه به دلیل ارائه‌ی مجوز انتشار به روزنامه‌ی «زن» که در محاق توقیف قرار داشت اعلام جرم کرد و وی به همین دلیل از سمت مدیرکلی مطبوعات داخلی وزارت ارشاد استعفا داد. در همین رابطه او در سال ۱۳۸۲ محاکمه، و به یک سال محرومیت از اشتغال در مناصب دولتی محکوم شد.
وی همچنین از بنیانگذاران انجمن دفاع از آزادی مطبوعات ایران بوده است.