جراحى حذف هاشمى

شنبه ۴ دى ۱۳۸۹

به عمليات شبه هدفمند كردن يارانه ها مى گويند جراحى بزرگ، و هفته پيش زمانى كه سرانجام با تاخيرى نه ماهه، دولت اعلام داشت كه اجراى قانون را آغاز مى كند، نوشتند روز تاريخى، روز بزرگ، و احمدى نژاد خودش را مانند هميشه به قديسان گره زد و گفت پولى كه دولت به حساب مردم ريخته پول امام زمان است، تا از مردم خواسته باشد براى دريافت هشتاد و يك هزار تومان ها به بانك هائى را كه دچار كمبود شديد منابع مالى هستند، هجوم نبرند. اما روز بزرگ و جراحى بزرگ در پيش است. و اين ديگر سياسى است، سياسى صرف.

به گمانم از روى شواهد مى توان گفت كه كليد پروژه حذف هاشمى در شب يلدا از دست كليددارانش افتاد. و برخلاف آن ها كه تصور مى كنند هاشمى هم يكى است مانند ديگر همراهان بزرگ جمهورى اسلامى كه تا به حال حذف و هضم شده اند، بايد گفت ماجراى حذف هاشمى بزرگ تر از حادثه حذف آيت الله شريعتمدارى و هم حذف آيت الله منتظرى است. اول و مهم اين كه گرچه آقاى منتظرى زمان حذف، قائم مقام رهبر بود كه شغلى است به هر حال سياسى، اما پايه و اهميت او و آيت الله شريعتمدارى فقط به پايگاه مذهبى شان بود. در مورد هاشمى چنين نيست. او مدعى پايگاه مذهبى نيست و اگر اهميتى دارد براى اين است كه فردى اجرائى است و از ميان بازماندگان گارد اول انقلاب اسلامى، كس به اندازه او در خوب و بد حكومتى كه بعد از انقلاب بنيان نهاده شد سهم ندارد.

هاشمى رفسنجانى نزديك ترين فرد به آيت الله خمينى بود و تمامى شواهد حاكى است كه گوش بينان گذار جمهورى اسلامى به كس به اندازه وى بدهكار نبود. از همين رو تا زمانى كه خود را براى سومين بار نامزد رياست جمهورى نكرده بود، مدت مديدى نفر اول و بعد از آن هم شريك اول حكومت بود. وقتى اين را از كف داد كه نامزد انتخاباتى شد كه حالا كشف شده است برايش نقشه هاى بزرگ توسط آدم هاى بزرگ كشيده شده بود.

شواهد بسيار حاكى است كه از ديد آيت الله خمينى، هاشمى مغز متفكر نظامى بود كه بنيان نهاد و قباى رياست شوراى تشخيص مصلحت نظام براى او دوخته شد، آن شورائى كه بايد خلاف شرع و قانون اساسى [با تصويب شوراى نگهبان] را هم براى ماندن و مصلحت نظام مجال عبور مى داد.

حالا كشتى هاشمى رفسنجانى نزديك كوه يخى شده است كه سرش از مقاله كيهان [نوشته نماينده و مشاور رسانه اى رهبر جمهورى اسلامى] در روز چهارشنبه اول زمستان سى و دومين سال انقلاب بيرون زد. يا هاضمه جمهورى اسلامى كه تا بينان گذار جمهورى زنده بود، چنان كارآ و قدرتمند بود، اين سنگ بزرگ را هم مى بلعد و يا در گلويش گير مى كند. براى درك اين زمان زيادى نمانده است. در هر دو حالت ماجرا بدون عارضه نمى ماند. چرا كه الان هاشمى ديگر آن نيست كه از نظرسنجى دستگاه اجرائى شوراى نگهبان [به رياست سيد محمد جهرمى و معاونت محمود احمدى نژاد] بيرون آمد كه مدعى بود او بيش از هر كس در بين جمعيت كشور مخالف و بدگو دارد. در اين فاصله هشت ساله اتفاقات مهمى افتاده و از جمله اين كه نهضتى بزرگ، رييس مجلس خبرگان را بالامقام ترين مدافع خود ديده است.

از جمله ديگر حواشى و عوارض حذف هاشمى، بيت آيت الله خمينى بنيان گذار جمهورى اسلامى است، كه در ده دوازده سال اخير كه با تهاجم پنهان و آشكار يك جناح مورد حمايت روبرو شد، هاشمى را كنار خود داشت. اين كه احمد خمينى و حتى همسر آيت الله درگذشته اند چندان تغييرى در صورت مساله نمى دهد. آنان كه وفادارى به نظام را در وفادارى به بينان گذارش مى بينند، راحت نيست كه مانند احمدى نژاد به آن جا پشت كنند.

مى توان با مفسران همصدا شد و باور كرد كه بعد از سه چهار سفر رهبر جمهورى اسلامى به قم و ملاقات ها با مراجع و اساتيد آن شهر، ديگر رمقى در بزرگان دين نمانده كه با آن از يار قديمى و اشناى خود دفاع كنند. اما اصلاح طلبان و فرزندان خلفشان سبزها اينك باور دارند كه طناب دار با حذف هاشمى به گردن آن ها نزديك مى شود.

به نظر مى رسد آن پيام كه پشت خشونت هاى جارى بر محترمان اصلاح طلب بود، آن سخت گيرى هائى كه در اين يك سال عليه هر مخالفى به كار برده شده، آن بى حرمتى كه در مناظرات تلويزيونى مبارزات انتخاباتى ظاهر شد و هر احترامى را از ميان برد، آن احكام بى منطق كه از دادگاه ها به در آمد، و آن چشم بستن بر ظهور نوعى پوپوليزم خطرناك فاشيستى، همه داراى مبنائى بود.

كار بزرگى در پيش دارد حكومت كه با حذف هاشمى تمام نمى شود.