گرامیداشت ۸ مارس/ انجمن اتحاد برای آغازی نو

از “نقاب از چهره برداشتن” قرة العین در بدشت به سال ۱۲۲۷ تا لگد کوب کردن ‏عمامه در قم به سال  ۱۴۰۰ بیش از۱۷۰ سال می‌گذرد. از آن آغاز تا ۱۳۵۷ زن ایرانی با ‏فراز و نشیب اما مداوم در راه رفع تبعیض جنسیتی و احقاق حقوق خود گامهای ‏بلندی برداشت. انقلاب اسلامی کوشیده است دستاوردهای چشمگیر و در مواردی ‏ماندگار مبارزات زنان را پایمال و جایگاه فردی و اجتماعی آنها را بیش از ۱۳۰ سال به ‏پس برد.‏

استیلای حکومت تمام‍خواه و ذاتا تبعیض‌گر جمهوری اسلامی، رفع هرگونه ‏تبعیض اجتماعی و فرهنگی، بویژه جنسیتی را در مرکز مبارزه ایرانیان با این رژیم ‏ارتجاعی  قرار داده است. از آنجا که ماهیت ارتجاع و نابرابری حاکم را حق مالکیت ‏مرد بر زن و نماد هویت آن را حجاب متعین می کند، مبارزات آزادیخواهانه زنان ایران ‏تیری است که هر دو را با هم نشانه گرفته است!‏

این مبارزات نه فقط آزادی و برابری اجتماعی و فرهنگی زنان را نوید می دهد، ‏بلکه طلایه دار رفع هرگونه تبعیض ناشی از توهم احساس مالکیت بر امور فرهنگی و ‏اجتماعی و راهگشای آغازی نو در چگونگی با هم زیستن ایرانیان است.‏

آیا مردان جایگاهی شایسته در این نبرد دورانساز دارند؟‍‏

انجمن اتحاد برای آغازی نو