قراردادها با روسیه و چین، ایران بربادده هستند

نخستین مقاله نشریه پیام جبهه ملی ایران شماره ۲۱۴ مورخ ۲۸ بهمن ۱۴۰۰‏

مردم این سرزمین، قراردادهای ایران بربادده با روسیه و چین را نمی‌پذیرند

کشورمان موقعیتی دشوار و بحران‌ها و نا هنجاری‌های فزاینده‌ای را تجربه می‌کند. هیات حاکمه ‏جمهوری اسلامی پس از ۴۳ سال استیلا بر این سرزمین، با پیمودن راه‌های خطا و نادرست، چه ‏از لحاظ سیاست داخلی و چه از نظر سیاست خارجی و چه در نتیجه بی‌تدبیری‌هایش در سیاست‌های اقتصادی، این بحران‌های سنگین را بر گرده‌ی این کشور بار کرده است. امروز گرانی و ‏تورم افسار گسیخته، فقر و بیکاری گسترده، عدم رعایت حقوق اولیه و انسانی ملت ایران، به هدر ‏دادن منابع مالی کشور در راه‌های دور از منافع و مصالح ملی و فساد‌های مالی حیرت‌انگیز با ‏ارقام نجومی، جامعه ی ایران را به سرحد انفجار و در آستانه فروپاشی قرار داده است.

هیات حاکمه ‏در چنین اوضاع و شرایطی و در حالت انزوای بین‌المللی ناچار گردیده کشور را مانند قرون ‏گذشته، به مثابه یک تیول به روسیه و چین پیش‌کش نماید. هیات حاکمه از سر استیصال و ناچاری ‏به قراردادهای ۲۰ ساله و ۲۵ ساله با روسیه و چین تن در می‌دهد، درحالی که ماهیت این ‏قراردادها و مفاد آنها برای ملت ایران که مالکان و صاحبان واقعی این سرزمین هستند روشن ‏نیست و هرگز روال قانونی و حقوقی قراردادهای بین‌المللی در مورد آنها رعایت نشده است و این ‏قراردادها همچنان در‌هاله‌ای از ابهام و شک و تردید قرار گرفته‌اند.‏

‏قراردادهای بین کشور ما و سایر کشور‌های خارجی، باید ابتدا در اختیار کارشناسان مربوطه و ‏صاحب‌نظران و در معرض آگاهی افکار عمومی قرار گیرد. سپس پیش‌نویس آن‌ها تنظیم و ‏توسط دولتین طرف قرارداد امضای موقت یا پاراف شود و در مرحله بعد در مجلس‌های ‏قانونگذاری کشورهای ذیربط مورد بحث و بررسی و تصویب قرار گیرد و آنگاه از طرف رئیس ‏قوه مجریه کشور امضاء گردد، و سرانجام قطعا لازم است که سازمان ملل متحد نیز مورد اطلاع ‏قرار گرفته و آن را ثبت نماید تا اعتبار بین المللی لازم برای این گونه قراردادها فراهم شود. در ‏مورد قراردادهای ۲۰ ساله با روسیه و ۲۵ ساله با چین هیچ یک از این مراحل طی نشده است. ‏گویی که کشور ما از لحاظ انعقاد چنین قراردادهای مهم و اثرگذاری که چند نسل از ملت ما را ‏درگیر میکند به زمان قبل از انقلاب مشروطیت و به عهد سلطنت مطلقه قاجار باز گشته است.‏

‏کشور روسیه چه در زمان تزار‌ها و چه در دوران بر پا نمودن اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ‏و چه پس از فروپاشی اتحاد شوروی، همواره نسبت به کشور ما بد عهدی داشته و رفتاری طمع ‏ورزانه و غیر دوستانه اعمال داشته است. تحمیل قراردادهای ننگین گلستان و ترکمان‌چای در زمان ‏فتحعلی‌شاه قاجار، اشغال شمال ایران در زمان جنگ جهانی دوم و شروع توطئه و اقدام برای تجزیه ‏ایران با درست کردن فرقه دموکرات آذربایجان و جمهوری مهاباد، رفتار خصومت‌آمیز با دولت ‏ملی و مستقل دکتر مصدق و ندادن یازده تن طلای مطالبات ایران به آن دولت ملی و تحویل دادن آن ‏یازده تن طلا به دولت کودتاچی سپهبد زاهدی پس از کودتای ۲۸ مرداد ۳۲، حمایت از صدام حسین ‏و دولت عراق در جنگ ۸ ساله بر ضد ایران، بد عهدی در اجرای پروژه نیروگاه اتمی بوشهر و ‏سوء استفاده فراوان از موقعیت انحصاری که برای خود فراهم کرده بود، زیر پا گذاشتن حقوق ‏ایران در دریای مازندران و مشارکت در تحریم‌های سازمان ملل متحد علیه ایران، سوء استفاده از ‏نیروهای ایرانی و بهره گیری از آنان به عنوان پیاده نظام خود در جنگ سوریه، ممانعت از رسیدن ‏و فروش گاز ایران به اروپا با هزار ترفند برای در انحصار گرفتن فروش گاز به اروپا برای ‏خودش، نمونه‌هایی از عمل کرد خصمانه دولت روسیه در قبال ایران است.‏

دولت جمهوری خلق چین، دولت تازه به دوران رسیده‌ای که رویای ابر قدرتی و سلطه اقتصادی و ‏استراتژیک بر جهان را در سر می‌پروراند و سوابق بد عهدی و استثمار خیلی از کشورهای آسیایی ‏مانند سریلانکا، کامبوج و قرقیزستان و بسیاری از کشورهای آفریقایی مانند اوگاندا، زامبیا، ‏تانزانیا، کنیا، سودان، آنگولا، نیجریه و دیگر کشور‌ها را در کارنامه خود دارد، اکنون برای ‏قرارداد تحمیلی ۲۵ ساله خفت باری با جمهوری اسلامی، پای پیش گذاشته که به علت تحمیلات نا ‏معقولی که در آن وجود دارد حتی اجازه افشای مفاد آن را هم به دولت مردان جمهوری اسلامی نداده ‏است. تا آنجا که مقامات وزارت خارجه جمهوری اسلامی علنا اظهار می‌دارند که طرف چینی ‏اجازه ی انتشار مفاد قرارداد را نداده است.

ولی آنچه که تا کنون از این قرارداد پنهانی درز پیدا ‏کرده و تا حدی در پیش نویس سانسور شده آن دیده می‌شود، قرارداد شامل ۴۰۰ میلیارد دلار ‏سرمایه گذاری چین در ایران به شکل وام می‌باشد که باید همراه با بهره آن به چین باز پرداخت ‏گردد. ۲۸۰ میلیارد دلار از این سرمایه گذاری در تاسیسات نفت و گاز، و ۱۲۰ میلیارد دلار آن در ‏احداث بندر و جاده و دو خط راه آهن برای احیای جاده ابریشم قدیمی می‌باشد.

واضح است که ‏درصد بالایی از نتایج این پروژه‌ها در راستای فراهم کردن موقعیت و شرایط مناسب برای ‏هژمونی چین و در جهت منافع آن کشور است. به اذای این سرمایه گذاری ایران متعهد می‌شود که ‏نفت و گاز مورد نیاز چین را تا مدت ۲۵ سال تامین نموده و بهای این نفت و گاز را هم با حدود ‏‏۳۰ در صد تخفیف نسبت به قیمت در بازار‌های جهانی در اختیار آن کشور قرار دهد. چین می‌‏تواند پرداخت بهای این نفت و گاز به ایران را تا دو سال پس از تحویل به تعویق اندازد. آبهای ‏خلیج فارس و دریای عمان برای ماهی‌گیری در اختیار کشتی‌های ترال چین قرار می‌گیرد. از قرار ‏گرفتن جزایر و بنادر ایران در اختیار چین صحبت می‌شود. تمام پرسنل لازم برای اجرای این ‏پروژه‌ها از چین وارد ایران می‌شوند. علاوه بر این از آمدن پنج هزار نیروی امنیتی چین به ‏عنوان حفاظت و مراقبت از این پروژه‌ها سخن گفته می‌شود.

در مدت اجرای قرارداد، ایران نباید ‏با شرکت‌ها و دولت‌های دیگر وارد گفتگو و انعقاد قرارداد شود و برای انجام هر پروژه‌ای که از ‏طرف سایر کشور‌ها به ایران پیشنهاد می‌شود باید ابتدا چین را در جریان گذاشته و قرارداد را به ‏استحضار آن کشور برساند تا اگر چین تمایل به انجام آن پروژه داشت، انجام آن را در اختیار بگیرد ‏و اگر تمایل به انجام آن پروژه نداشت، اجازه انجام معامله ایران با طرف سوم را بدهد یعنی همیشه ‏حق تقدم با چین خواهد بود.

این قراردادهای خفت بار با روسیه و چین نتیجه عدول از سیاست ‏موازنه منفی و عدم تعامل یکسان با همه جامعه جهانی و از دست دادن امکان انتخاب بهترین و ‏مناسب ترین کشور‌ها و شرکت‌ها برای تامین منافع ملی است. عناد بی جهت و خصومت ورزی ‏ناموجه با بیش از نیمی از جهان و سیاست نگاه یک سویه به شرق، کشور ما را از استفاده از ‏فرصت‌های سودبخش و شرایط بهتر محروم نموده است. افزون بر آن، این قراردادهای انحصاری ‏و طولانی مدت، نسل کنونی ملت ایران و نسل‌های آینده ی این کشور را اسیر و گرفتار این ‏انحصارگران خواهد نمود. ‏