زندان قرچک، تبعیدگاهی برای مرگ تدریجی زندانی

۱- وضعیت آب زندان؛ در اولین روز جا به جایی از بند ۲۰۹ زندان اوین به زندان قرچک، به قرنطینه این زندان منتقل شدم. آب مصرفی آن به قدری غیر قابل استفاده بود که نتوانستم از آن بنوشم. به اجبار به لیوان چای که روی آن از آلودگی آب مانند سرشیر بسته شده بود، چای نوشیدم که دچار تهوع و استفراغ شدم. در زندان از همین آب برای پخت و پز غذا، چای و نوشیدن استفاده می‌کنند.

طبق اظهارات بازرسان از زندان قرچک سیستم آب زندان غیر بهداشتی است، تا حدی که زندانیان کارتون خواب و گور خواب دچار مشکل گواراشی شده‌اند. به همین خاطر نتوانسته‌ام از غذا و آب زندان استفاده مفید کنم مگر رفع رجوع برای نمردن و گرسنه نماندن. اضافه کنم تمام مسوولان هم به غیرشرب بودن آب این زندان اعتراف دارند.

من این رفتار را نوعی تهدید در خصوص زندانیان، به خصوص زندانیان سیاسی و عقیدتی می‌دانم که هدف آن از بین بردن این زندانیان است.

۲- بوی نامطبوع و غیرقابل تحمل فاضلاب زندان، همراه با گاز آمونیاک است. حتی طبق گفته بازرسان همراه با یک نوع گاز ناشناخته دیگر نیز می‌باشد. این بو و آلودگی را زندانی از شب تا صبح، از صبح تا شب باید تحمل کند که باعث بروز مشکلات تنفسی می‌شود.

۳- وضعیت گرمایشی زندان در این روزهای سرد به این صورت است که گرما را از طریق کانال کولر به اتاق‌ها وارد می‌کنند که همراه با گرما، دود گاز منواکسید کربن وارد اتاق می‌شود؛ این نیز نتفس زندانیان را دچار مشکل می‌کند و موجب تنگی نفس می‌شود.

این نکات را همراه با وضعیت غذایی و موارد وحشتناک دیگر زندان را در بازدید معاون دادستان کل کشور از زندان به وی منتقل کردم. در این نامه فقط به دو مورد تنفس و آب آشامیدنی اکتفا کردم. چنانچه رسیدگی نشود در برابر این شکنجه تدریجی و مستمر برای زندانیان، دست به اعتراض خواهیم زد.

زندان قرچک، نرگس محمدی