عباس واحدیان باید فورا و بدون قید و شرط آزاد شود

مأموران وزارت اطلاعات با نگهداری طولانی مدت فعال سیاسی عباس واحدیان در سلول انفرادی در یکی از سلول‌های انفرادی واقع در یک بازداشتگاهِ غیررسمی در مشهد و با محروم کردن وی از دسترسی به خدمات پزشکی مناسب، تختخواب و رختخواب، لباس گرم، هوای تازه و دیدارهای منطم با خانواده، او را تحت شکنجه قرار داده‌اند. او باید فورا و بدون قید و شرط آزاد شود. دادگاه‌های انقلاب او را فقط به خاطر فعالیت‌های مسالمت‌آمیز برای رسیدن به یک ایران سکولار و دموکراتیک به ۲۱ سال زندان محکوم کرده‌اند.

اقدام شما موثر است؛ به زبان و قلم خودتان نامه بنویسید یا از متن زیر الگوبرداری کنید.

غلامحسین محسنی اژه‌ای،
ریاست قوه قضائیه
c/o Embassy of Iran to the European Union,
Avenue Franklin Roosevelt No. 15, 1050 Bruxelles, Belgium

جناب آقای محسنی اژه‌ای،
از زمان دستگیری خودسرانه عباس واحدیان، فعال سیاسی ۵۱ ساله در ۱۰ شهریور ۱۴۰۰ او تقریبا به شکل شبانه‌روزی در یکی از سلول‌های انفرادی واقع در  یک بازداشتگاه غیررسمی و بدون نام‌ونشان وزارت اطلاعات در مشهد نگهداری می‌شود، جایی که از دسترسی به هوای تازه، نور طبیعی و تماس با سایر زندانیان محروم است. او در سلولی بدون پنجره نگهداری می‌شود که در آن لامپ‌های سقفی ۲۴ ساعته روشن نگهداشته می‌شود و این موجب بیخوابی و وارد آمدن، فشار روانی بر او شده است. هر چند روز یکبار او را چشم‌بسته برای پیاده‌روی کوتاه به یک راهرو می‌برند. او همچنین از مراقبتهای پزشکی مناسب، دسترسی به تختخواب و رختخواب، لباس گرم و دیدارهای منظم با خانواده محروم است. مأموران اطلاعاتی به عباس واحدیان گفته‌اند که برای بهبود شرایطش باید به صورت کتبی فعالیتهای سیاسی خود را محکوم و رمز تلفن خود را فاش کند. این آزارها به منزله شکنجه‌اند که طبق قوانین بین‌المللی جرم محسوب می‌شوند.

مأموران اطالعاتی و مقامات قضایی از واکسیناسیون عباس واحدیان برای محافظت از او در برابر کووید1۹ و ارجاع او به پزشک متخصص برای عوارض ریوی از جمله مشکالت تنفسی و سرفه خودداری می‌کنند. آنها تا دی ماه ۱۴۰۰ از رساندن اسپری تنفسی که خانواده‌اش برای او آورده بودند خودداری ورزیدند. به این ترتیب، اگر او در حین بازداشت به کووید۱۹ مبتلا شود، در معرض خطر بیماری حاد است.

عباس واحدیان همچنین از بیماری لثه رنج می‌برد؛ این بیماری در جریان حبس پیشین ۱۱ ماهه وی در سالهای ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ و در نتیجه عدم رسیدگی پزشکی به زخم‌های بازی که در دهان او بر اثر ضرب و جرح در زمان دستگیری ایجاد شده بود، ظاهر شد. در آذر ۱۴۰، پس از پیگیری‌های مکرر خانواده، او به یک کلینیک دندانپزشکی خارج از بازداشتگاه منتقل و دو دندانش کشیده شد، اما هیچ مسکن یا مراقبت‌های درمانی بیشتری به او ارائه نشد. این در حالی است که دندانپزشک کلینیک هشدار داده که بدون درمان طولانی مدت و مداوم، عباس واحدیان با خطر وخامت عفونت لثه و از دست دادن دندانهایش روبروست. او از زمان دستگیری به دلیل خوابیدن روی زمین، بدون داشتن بالش و تشک، دچار گردندرد شدید نیز شده است.

عباس واحدیان در آذر ماه ۱۴۰۰ با اتهامات بی‌اساس امنیتی به ۱۱ سال زندان محکوم شد. این اتهامات فقط به خاطر فعالیت مسالمت‌آمیز او در گروه‌های سیاسی که جمهوری اسالمی را یک «دیکتاتوری دینی» توصیف می‌کنند و خواهان تشکیل یک نظام دموکراتیک سکولار هستند مطرح شده‌اند. به عباس واحدیان فقط یکبار در اواخر آذر یا اوایل دی‌ماه ۱۴۰۰ اجازه ملاقات با وکیل‌اش داده شد، آنهم پس از صدور حکم دادگاه. او یک حکم ۱۰ سال حبس دیگر هم دارد که در شهریور ماه ۱۴۰۰ تنها به خاطر نگارش و امضای نام های سرگشاده که در خرداد ۱۳۹۸ منتشر شد و در آن خواستار استعفای رهبر و تغییر اساسی در قانون اساسی ایران شده بود، صادر شده است. اینگونه فعالیتهای سیاسی مسالمت‌آمیز توسط قوانین بین‌المللی حقوق بشر حمایت می‌شوند.

از شما می‌خواهم عباس واحدیان را که فقط به خاطر استفاده مسالمت‌آمیز از حق آزادی بیان و تشکل در بازداشت به سر می‌برد، فورا و بدون قید و شرط آزاد کنید. تا زمان آزادی، از شما می‌خواهم اطمینان حاصل کنید که او کاملا در برابر کووید۱۹ واکسینه شده و به هرگونه مراقبت پزشکی خارج از بازداشتگاه، از جمله مراقبت‌های دندان پزشکی، دسترسی دارد؛ از او در مقابل شکنجه و سایر رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی و ترذیلی ، از جمله نگهداری در سلول انفرادی و محرومیت از مراقبت‌های پزشکی، محافظت شود، و به او اجازه داده شود به طور منظم با خانواده و وکیل‌اش ملاقات کند.

با احترام

اطلاعات تکمیلی

عباس واحدیان در مجموع به ۲۱ سال حبس تعزیری محکوم شده است که شامل ۱۱ سال حبس صادره در آذر ماه ۱۴۰۰ از سوی شعبۀ سوم دادگاه انقلاب مشهد و ۱۰ سال حبس صادره در شهریور ماه ۱۴۰۰ از سوی شعبه پنجم دادگاه انقالب مشهد می‌شود. در هر دو مورد، او بدون آگاهی قبلی و اطلاع از ماهیت و جزییات اتهامات وارده به طور ناگهانی از بازداشتگاه به دادگاه انقلاب مشهد منتقل شد. قضاتی که عباس واحدیان آنها را پرخاشگر و مغرض توصیف کرده، اعلام کردند که او به دلیل اقدام علیه امنیت ملی تحت محاکمه قرار دارد و از او پرسیدند که آیا چیزی برای دفاع از خود دارد یا نه. وی در هر دو مرتبه پاسخ داد که به دلیل تخلفات جدی قانونی، مشروعیت جلسات تشکیل شده را به رسمیت نمی‌شناسد و به حضور وکیل خود اصرار دارد. در هر دو مورد، قاضی در عرض چند دقیقه جلسه را پایان داده و از تشکیل جلسه مجدد خودداری کرد. حکم ۱۰ سال زندان وی ۲۰ روز پس از صدور حکم به دلیل امتناع وی از درخواست تجدیدنظر قطعی شد. تجدیدنظرخواهی او علیه حکم ۱۱ سال زندان هنوز در جریان است.

حکم ۱۱ سال حبس تعزیری عباس واحدیان مشتمل است بر یک سال برای «تبلیغ علیه نظام» و ۱۰ سال حبس برای »تشکیل گروه به قصد برهم زدن امنیت کشور«. گروههای مورد اشاره در حکم دادگاه عبارتند از «شورای همگرایی جنبش‌های ایرانیان» که با نام اختصاری شهجا شناخته می‌شود و گروه «اتاق فکرایران». شهجا، آنطور که در وبسایت این گروه آمده، خواهان گذار ایران از طریق راه‌های مسالمت‌آمیز، از نظام فعلی جمهوری اسلامی – که آن را یک «حکومت دینی فاسد و مستبد» توصیف می‌کند – به یک نظام سکولار دموکراتیک و متعهد به حقوق بشر بین‌المللی است.

عباس واحدیان خاطرنشان کرده که او یکی از اعضای مؤسس شهجا نبوده، اما از زمان تأسیس آن در ۱۹ فروردین ۱۴۰۰ تا ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۰ به عنوان سخنگوی آن شورا فعالیت داشته است. گروه دیگر، «اتاق فکر ایران»، یک گروه هم‌فکری غیررسمی برای تبادل ایده‌ها بوده است که به ایجاد چند کمپین آنلاین در ماه‌های پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ایران در خرداد ۱۴۰۰ انجامید، از جمله کارزار «نه به جمهوری اسالمی» و «کمپین ایجاد شرمساری». حکم جداگانه ۱۰ سال زندان صرفاً در ارتباط با نامه سرگشادهای است که عباس واحدیان و ۱۳ امضا کننده دیگر در ۲۲ خرداد ۱۳۹۸ منتشر کردند و خواستار استعفای علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، و تغییر بنیادین در قانون اساسی کشور شدند. این فعالیت مسالمت‌آمیز، زمینه‌ساز چندین اتهام واهی از جمله «توهین به مقام رهبری»، «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور»، «تبلیغ علیه نظام» و «تشویش اذهان عمومی» شده است.

عباس واحدیان در تاریخ ۱۰ شهریور ۱۴۰۰ به دنبال شرکت در یک بحث عمومی اینترنتی که در جریان آن عقاید سیاسی خود را بیان کرد، توسط چند مامور وزارت اطلاعات در روستایی نزدیک رضوانشهر در استان گیلان بازداشت شد. جدای از دو ملاقات کوتاه خانوادگی در آذر و بهمن ۱۴۰۰ که با حضور مأموران اطلاعاتی صورت گرفت، تماس وی با خانواده‌اش محدود به تماس‌های هفتگی بوده که عموماً چند دقیقه بیشتر طول نکشیده و حضور مأموران امنیتی مانع از این شده که او بتواند آزادانه با بستگانش گفت‌وگو کند.

در سالهای اخیر، مقامات به دلیل فعالیت‌های سیاسی مسالمت‌آمیز عباس واحدیان او را چندین‌بار تحت بازداشت خودسرانه، ناپدیدسازی قهری، شکنجه و سایر بدرفتاریها قرار داده‌اند. وی آخرین بار برای نامه سرگشاده خرداد ۱۳۹۸ به طور خودسرانه بین ۲۷ مرداد ۱۳۹۸ تا ۲۹ تیر ۱۳۹۹ بازداشت شد. دستگیری او به شیوه‌ای خشونت‌آمیز صورت گرفت و بعد از اینکه یک مأمور اطلاعات با جسمی تیز ضربه‌ای به صورتش وارد آورد، چند زخم باز در دهانش به وجود آمد.

پس از دستگیری، مقامات به مدت دو ماه سرنوشت و محل نگهداری او را از خانواده‌اش پنهان کردند و بدین وسیله او را در وضعیت ناپدید سازی قهری قرار دادند. او پس از انتقال به زندان وکیل آباد مشهد، به خانواده‌اش گفت که در سلول انفرادی در یک بازداشتگاه غیررسمی و بدون نامونشان وزارت اطالعات در مشهد نگهداری می‌شده است. او در زندان وکیل‌آباد به یک بند عمومی در کنار زندانیان محکوم به جرایم خشن منتقل شد و چندین زندانی در آنجا مکررا او را به قتل یا آسیب جسمی تهدید کردند. او میگوید که یک بار چند زندانی قصد داشتند با چاقو به گردن او بزنند. او حداقل از سه واقعه دیگر هم یاد کرده که یک زندانی در حالی که او خواب بوده به رویش پریده و به سرش آسیب وارد کرده است.

در زمستان ۱۳۹۸، او در زندان و احتماال از طریق یک هم سلولی بیمار، به سل ریوی مبتلا شد که منجر به سرفه‌های شدید، درد قفسه سینه، مشکلات تنفسی دنباله‌دار و همچنین کاهش وزن شد. با اینکه مراقبت‌های پزشکی تخصصی مورد نیاز او در داخل زندان وجود نداشت، مقامات دادستانی و زندان از انتقال او به مراکز پزشکی خارج از زندان خودداری کردند. بلافاصله پس از آن، او به کووید۱۹ مبتلا شد، که برای آن نیز مراقبت‌های پزشکی کافی دریافت نکرد. پس از پیگیریهای متعدد خانواده‌اش، عباس واحدیان در نهایت در ۲۹ تیر ۱۳۹۹ به قید وثیقه آزاد شد. وی از آن زمان دچار عوارض مزمن ریوی شده است که به گفته پزشکانی که پس از آزادی از زندان به او مراجعه کرده، نتیجه عدم مراقبتهای پزشکی کافی پس از ابتال به عفونت ریوی در زندان بوده است