جمعه ۲۸ ارديبهشت ۱۴۰۳ -
Friday 17 May 2024
|
گزارش كوتاهى از گردهمایی در “دفاع از حقوق انسانى مردم افغانستان بویژه زنان و کودکان علیه طالبان”
این گردهمایی كه در شهر ماینز المان برگزار شد، بیش از ۱۲۰۰ نفر شركت نموده، و همچنین برخى از شخصیتهای سیاسی، حقوق بشری و امور پناهندگان، حضور داشته و سخنرانی نمودند.
شهردار شهر ماینس آقای “میشائل ابلینگ” و آقای “دیوید پروفیل” مسول وزارتخانه زنان و انتگراسیون، در دفاع از مردم افغانستان صحبت كرده و افزودند كه تلاش دارند تا تعدادی از پناهجویان اخیر افغانستانى را در این استان پذیرا شوند.
هر دو سخنران تصرف افغانستان توسط طالبان را محکوم كرده و با مردم افغانستان ابراز همدردی نمودند.
آقاى “کارل کوپ” از سازمان “پروازول”(ProAsyl) كه یك سازمان مدافع حقوق پناهندگان است، ضمن دفاع از حقوق انسانى مردم افغانستان، خواهان پذیرش بیشتر پناهندگان افغان توسط دولت المان شد.
سخنران بعدى آقای “ترستن یگر” خواستار شد تا جابهجایی افرادی که با شرکتهای آلمانی و ارتش آلمان در افغانستان همکاری میكردهاند، هر چه سریعتر انجام پذیرد.
خانم “تابیا روسنر” نماینده مجلس آلمان از حزب سبزها خواستار شد، تا زنانی که در افغانستان جانشان در خطر است، هر چه سریعتر از افغانستان خارج شوند.
یكى دیگر از سخنرانان به نام پرفسور “ترابت” کاندیدای مجلس فدرال آلمان خواستار تامین امنیت مردم در افغانستان گشته، و سیاستهای دولت المان را در قبال مردم بی دفاع افغانستان محکوم کرد.
ثریا و ویدا دو دختر جوان افغانستانى، در سخنرانى خود طالبان را زنستیز و ضد مردمی معرفى كرده، و در این رابطه از جامعه جهانی خواستار کمک شدند.
آقای دانیل بالدی کاندیدای حزب سوسیال دمکرات برای مجلس فدرال آلمان هم خواهان پذیرش پناهجویان بیشترى از افغانستان شده و اضافه كرد كه در اینده، جلوى ارسال هرگونه اسلحه به افغانستان گرفته شود.
در ادامه سخنرانىها، خانم ترزا از “سازمان جمعهها برای حفظ محیط زیست” از مردم جهان خواست تا به یارى مردم افغانستان و حفظ محیط زیست بشتابند.
سخنران بعدى، خانم “سلین” از حزب چپها و زنان کرد نیز تعرض به حقوق مردم در افغانستان را شدید محکوم کرد.
ضمنا تمامی شرکت کنندگان در شعارهاى خود و سخنرانان در صحبتهاى خود، سیاستهای دولتها، بویژه دولت آلمان که باعث ایجاد شرایط نفوذ و تصرف طالبان بر افغانستان گشت را محكوم کردند.
****
سخنرانی بهروز اسدی از فوروم دمکراتیک ایرانیان در گردهمایی
دوباره دار و تبر
دوباره هراس و سنگسار
آیا دوباره بودا از ترس انهدام مجسمهاش شرم میکند؟
طالبها مسلح هستند. تا بن دندان به شریعت و اسلام، و در جستوجوی غنیمت، خانهبه خانه دخترکان و زنان افغان را میجویند تا تاراج تن معنا یابد. آمدهاند تا شهرنشینی را به غارنشینی بدل کنند. دردتان میفهمیم و با زخمتان ناآشنا نیستیم. طالبان آمدهاند به همانگونه که «ظلمتپوشانی از اعماق» ۴۳ سال پیش با شمشیر زنگزدهی شریعت جهان را دو بخش کردند: ما و دوزخیان.
همانگونه که خمینی رهبر معنوی طالبها ۴۳ سال پیش ایران را به حد نام خود تنزل داد.
طالبها آمدهاند تا دوباره کودکان معصوم افغان را با بمبهای اهداییشان به ترقصِ مرگ وادارند.
آمدهاند تا نونهالان و دخترکان افغان را در مطبخ حبس کنند. زنان را برقعپوش کنند آمدهاند با پرچم لا الله ان الله.
رقص ممنوع! شادی قدقن! ورزش دخترکان افغان قدقن و طالبها خود رقص شمشیر را بر پای چوبههای دار برپا داشتهاند، تا باورهای مقدسشان را در خواب دین تعبیر کنند و امارت اسلامیشان در رعشهی رگ و افیون و سوزن برقرار کنند.
می گوییم آمدهاند. مگر رفته بودند؟ این بازگشت ساده و بیمقاومت به قدرت نشان از چه دارد؟جایی که هویت را به دین و شریعت گره بخورد شاهدی است بر
این مدعا که آنها نرفته بودند و در انتظار روز واقعه باقی مانده بودند. أفغانها اسرای نابرابر نبردی هستند که یکسوی آن رهبران عمدتا فاسد و مالجویی است که صحنه ترک کرده و أفغانها را به غولهای غارنشین که پا به شهر گذاشتهاند سپردهاند تا وجدان به گروگان گرفته شود. ظهور غولهای غارنشین طالب نشان از فساد نهادینهشده در ساختار حکومتی است که هویت ملی خود را با شریعت بازتعریف میکند.
أفغانهای شریف! با شما همدلیم. چرا که ما نیز درگیر حکومت جهل و خرافه هستیم. نظام ولایی در ایران اسلامی در متن خود و در محتوا هیچ تفاوتی با «امارت سلامی طالبان» ندارد. کارورزان اسلامی حال فرصت را غنیمت شمرده تا این تصور باطل فرموله کنند و در مقام مقایسهی میان بد و بدتر خود را بهتر از طالبان جلوه دهند. این حکم به مرگ گرفتن و به تب رضایت دادن است. یکی از محوریترین شعارهای برآمده از دل و خواست مبارزه مردم بهستوه آمده در ایران اسلامی آن است: «مرگ بر طالبان چه در کابل چه تهران» شاید یکی از بزرگترین تجارب تاریخی ملت ایران به آن بخش از ملت فهیم افغانستان که پا در
میدان مبارزه با غولهای غارنشین گذاشته همین باشد.
اینهمه را نمیگوییم تا به تحلیل وقایع بنشینیم. ما امشب اینجا گرد آمدهایم تا بگوییم حضورمان در این مکان یعنی آنکه فهم درد شما داریم. آمدهایم تا بهوسعت حنجرهمان فریاد برآوریم که ما در کنار و در اتحاد با وجدانهای زخمخوردهی بشری در مواجهه با تجاوز به حقوق انسان در یک صف دست اتحاد و دوستی به سوی ملت شریف و زخمخوردهی افغانستان دراز کردهایم و آمدهایم بگوییم که در مصاف شمشیر و کبوتر تنها نیستند. چرا که پایان این مصاف، پرواز سپید کبوتر آزادی است که با خود نان و آزادی و صلح را به دفتر نقاشی کودکان آفغان نقش خواهد زد.
و دور و دیر مباد آنروز.
مرگ بر طالبان چه در کابل چه تهران
ز طرف فوروم دموكراتیك ایرانیان شهر ماینز- بهروز اسدى
****
قطعنامه پایانى گردهمایی ٢٠/٨/٢٠٢١ در شهر ماینز
شکست سیاسی در افغانستان را نباید روی گرده مردم افغانستان حمل کرد.
تصاویر حاصله از کابل، قندهار، هرات و دیگر شهرهای افغانستان، بشدت غیرقابل تحمل و وحشتناکند. وحشتناک تر اما این است که همه بر این مسئله آگاهند
که این تازه آغاز کار است و ترور مردم افغانستان وهمچنین ترور در سایر کشورها منطقه دیگر قابل توقف نخواهد بود.
طالبان زن ستیز، ضد دوستی و صلح و انسانیتند. آنها به راحتی مظاهر فرهنگ، تمدن و انسانیت را نابود کرده و میکنند. حال پرسش اینجاست که ما چگونه میتوانیم این همه ظلم و ستم آشکار و بربریت را در جامعه جهانی آنهم در قرن 21 تجربه کنیم و سکوت نمائیم؟
با نادیده گرفتن نقض حقوق بشر در جوامع دیگر، مردم این جوامع محکوم شدهاند تا چنین فجایعی را تحمل كنند. فجایعی که دقیقا در مقابل چشم مردم جهان اتفاق میافتد و همچنان ادامه دارد؟ لذا ما نباید به هیچ قیمتی ناظران خاموش این فجایع باشیم و به منظور رعایت مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر و احترام به کرامت انسانی، باید فریاد بزنیم که هیچ دولتی نباید طالبان را به رسمیت بشناسد.
عدم برسمیت شناخت بین المللی چنین دولتهایی، یکی از مهمترین ابزارهای بین المللی برای جلوگیری از روی کار آمدن دولتها از طریق کودتا و استفاده از نیروی نظامی و حمایت از خارج و توافقنامههای سیاسی مانند کنفرانسهائی از جمله مانند کنفرانس در مقر ایالات متحده در قطر میباشد.
مردم جهان امروز از اینکه چگونه ناتو و کشورهای غربی، در سالهای اخیر و به ویژه در حال حاضر واکنشهای اسفناکی از خود نشان داده و حتی نجات کسانی را که به آنها اعتماد کردند را نادیده گرفتند، شوکه شدهاند. بیش از همه زنان، نویسندگان و روزنامه نگاران حقوق بشر و روزنامه نگاران دیگر، در این شرایط از امنیت برخوردار نیستند. کوچ هوایی و تخلیه افغانستان بدون هیچ گونه اعتماد به سیاستمداران و توافق سیاسی با طالبان بنیادگرا از سوی دولتهای فدرال اروپا و ایالات متحده، همچنان ادامه دارد. ما امیدواریم که با تجریه کردن این تصاویر از افغانستان، بتوان هنوز تا آنجا که ممکن است مردم را نجات داد.
متواری شدن و مهاجرت اجباری از افغانستان به سراسر جهان انجام خواهد شد واز این روی دولتها باید بخاطر کرامت انسانی با شجاعت پذیرای این مردم وحشتزده باشند و درها برای نجات آنها باز باشد.
کشورهای همسایه افغانستان مانند ایران و پاکستان تلاش میکنند تا از این وضعیت موجود سود ببرند. اما میدانیم که پذیرش پناهندگان در کشورهای همسایه تنها مسئلهای تجاری و موقتی است. شکستهای سیاسی در افغانستان عامل اصلی فرار مردم است اما دولتهای اروپا میخواهند برای حل مشکل منطقه با پرداخت پول مسئله را فیصله و با بستن مرزهای اروپا مسئولیت خود را لاپوشانی کنند.
لذا پذیرش کلیه پناهندگان باید بصورت عادلانه صورت گیرد و هیچ گونه گزینش دیگری وجود نداشته باشد.
دولت فدرال آلمان هم مانند بسیاری از کشورهای فدرال دیگر، میتواند این مردم در معرض خطر را درون خود
بپذیرد. زیرا براساس قوانین آلمان از جمله قانون بیگانگان بند ۲۲ و ۲۳ این اجازه به دولت فدرال داده شده است.
کشورهایی مانند قطر باید از سوی ورزشکاران جهان، بخاطر برگزاری مسابقات جام جهانی فوتبال در آنجا تحریم شوند. قطر سیاستی را دنبال کرده است که طالبان به قدرت برسند و ازهمه ابزارش در جهت بسیج و شکل دهی و سازماندهی قدرت طالبان در کابل استفاده کرده است.
باید کشورهای اروپا با عملکردهای معتبر و نه فقط در گفتار به خروج طالبان از افغانستان کمک کنند. باید توجه داشت که ایران الگوی طالبان است، یعنی ناآرامی در منطقه و سرکوب مردم خود براساس باورهای بنیادگرایانه و اجرای قوانین شریعت را ما بیش از ۴۳ سال است که در ایران و اکنون در افغانستان تجربه کرده و میکنیم. رژیمهای توتالیتر، برای حرمت انسانیت و خدمات اجتماعی جوامع خطرناکاند.
- عدم اخراج پناهدگان به افغانستان!
- پذیرش عادلانه پناهدگان افغانی به اروپا!
- قبول انسانهای در معرض خطر طبق بند ۲۲ و ۲۳ قانون خارجیهای دولت فدرال!
- خروج از افغانستان و نجات انسانها!
- تحریم جام جهانی فوتبال در قطر!
- عدم برسمیت شناختن طالبان وعدم مذاکره با آنها از سوی دولت فدرال!
- از همه اقدامات ممکن برای دفاع از مردم وحشتزده افغانستان و همچنین دفاع از حفظ آزادی و جنبش آزادیبخش در این کشور، به ویژه دفاع اززنان، استفاده نمائید!
- بر اساس تبلیغات طالبان عمل نکنید، زیرا حافظه تاریخی مردم جهان شاهد رویکردهای اخیر است و همه رخدادها در برابر چشم انسانهای متمدن و کنجکاو جهان انجام میپذیرد!
- زمان، زمان عمل است و نه مبادله و توافق و ناامید کردن انسانها!
- به هیچ وجه اعتقاد و اعتمادی به طالبان و اقدامات آنها به عنوان یک اقدام سیاسی نکنید
| |||||||
ايران امروز
(نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايتها و نشريات نيز ارسال میشوند معذور است. استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2024
|