جمعه ۲۸ ارديبهشت ۱۴۰۳ -
Friday 17 May 2024
|
فرارو- نشریه “فارین پالیسی” در یک گزارش میدانی از تحولات افغانستان، به سراغ مبارزان محلی در ولسوالیِ (جز تقسیمات کشوری افغانستان که معادل با شهرستان است) “چهار کنت” افغانستان (ولایت بلخ) رفته و از گروههای نظامیِ مردمی که برای مقابله با پیشرویهای اخیر طالبان، در این منطقه ایجاد شده اند، گزارش تهیه کرده است.
فارین پالیسی در این رابطه مینویسد: «در دشتهای سبز ولایت بلخ در شمال افغانستان، روزها، حالتی توام با صلح و امنیت و آرامش دارند. با این حال، وضعیت در شبها کالا متفاوت است. به محض اینکه خاموشی و تاریکی، این منطقه را فرا میگیرد، افراد مسلح سوار بر موتورسیکلت، از روستاهایی که تحت کنترل طالبان نیستند، با سرعت خارج میشوند و با برقرار کردنِ ایست بازرسیهای مختلف، سعی دارند تا امنیت منطقه خود را حفظ کرده و در برابر شورشیان طالبان، مقاومت کنند.
به گزارش فرارو، شبه نظامیان محلی گاهی چند ساعت و گاه تمام شب را با دقت رصد میکنند و مراقب همه چیز هستند. در این راستا، “محمد امیر”، رئیس “کمیسیون قیام” در ولسوالی چهار کنت استان بلخ(منطقهای که یک ساعت با ماشین، تا شهر مزار شریف افغانستان فاصله دارد) میگوید: “طالبان سعی دارد تا ما خسته شویم. ما باید تا جای ممکن هوشیار و بیدار باشیم”. محمد امیر رهبر یک گروه از مبارزان محلی است که جمعیتی بالغ بر ۳۵۰ نفر هستند و سعی دارند تا منطقه زندگی خود را از حملات طالبان در امان نگه دارند.
جالب اینکه در راس همه آنها، زنی به نام “سلیمه مزاری” قرار دارد که چهل ساله است و فرماندار ولسوالی چهارکنت محسوب میشود و جزو معدود زنانی است که در کشور افغانستان (کشوری که مردان در آن نقشهای اصلی را بر عهده دارند)، عهده دارِ یک چنین سِمتی است. سلیمه مزاری میگوید که برای سه و نیم سال در پُست مذکور خدمت کرده است.
وی میگوید عمده وقتش در سالهای اخیر صرف نحوه مبارزه با طالبان شده است. گروهی که همواره سعی داشته تا 32 هزار نفر از اقلیتهای هزاره و ازبک را که در منطقه مذکور سکونت دارند، از چهارکنت اخراج کند. سلیمه مزاری میگوید که در منطقه تحت سرپرستی خود، جادهای نیز ساخته که یکی از مهمترین دستاوردهای وی در یکی از فقیرترین کشورهای جهان است. وی تاکید کرده که طالبان قویا سعی دارند تا این جاده را مسدود کرده و یا حتی آن را مینگذاری کنند.
وقتی غروب فرا میرسد، سلیمه مزاری با ماشینِ خود که یک خودروی زرهی است، به محل حضور جنگجویان محلی میرود. ماشین وی یک سرود رزمی را پخس میکند تا به مردم و جنگجویان محلی افغان روحیه بدهد. وی از تپههایی که جنگجویان در آنها مستقر هستند بالا میرود و با آنها سخن میگوید. وی به آنها اطمینان خاطر میدهد که آنها به اندازه کافی غذا، مهمات، حمایت از ارتش ملی افغانستان، پلیس این کشور، و دیگر نهادهای امنیتی(نظیر سرویس مخفی افغانستان) دریافت میکنند.
مهارتهای سلیمه مزاری و همچنین احترامی که دیگران برای او قائل هستند، کاملا مشهود است. وی مدام با فرماندهای نظامی و مبارزان دیدار میکند و تحولات را با دقت رصد میکند.
گروه طالبان در مدت اخیر مخصوصا در مناطق شمالی افغانستان، پیروزیهایِ سریع و قابل توجهی را کسب کرده است. آنها جدای از کسب برتریهای نظامی، توانستهاند درآمدهای قابل توجهی را نیز به دلیل پشرویهای نظامی خود و اشغال مناطق جدید کسب کنند. راهبرد طالبان در شرایط کنونی کاملا مشخص است: آنها میخواهند تا نیروهای افغان را خسته و فرسوده کنند. طالبان میخواهند تا نیروهای امنیتی افغان مدام در آمادهباش باشند. این مساله جدای از تاثیرگذاری بر نیروهای امنیتی افغان، این باور را به مردم منتقل خواهد کرد که با خروج کامل نظامیان خارجی از این کشور، افغانستان دیر یا زود به دستان طالبان خواهد افتاد و نیروهای امینتی افغان نیز قادر به انجام هیچ کاری نیستند.
در شرایط کنونی، دولت افغانستان به ریاستِ رئیس جمهور این کشور “اشرف غنی”، قویا از قیامهای مردمی و مسلح شدن مردم عادی علیه گروه طالبان حمایت کرده و میکند. در این راستا، برخی مقامهای امنیتی افغان هراس دارند که این گروههای نظامیِ تازه تاسیس، به ابزاری در دستان برخی افراد تبدیل شوند و آنها با استفاده از این ابزار خود، به دنبال سهم خواهی از قدرت برآیند. برخی دیگر نیز این نیروهای نظامی را سپرهای انسانی توصیف کردهاند که از ارتش افغانستان که خیلی زود اراده و تمایل خود جهت جنگ با طالبان را به زعم آنها از دست میدهد، محافظت میکنند.
گزارش میدانی فارین پالیسی از نبرد جنگجویان محلیِ افغان با گروه طالبانسلیمه مزاری در حال بازدید از یکی از مواضع جنگجویان محلی در چهارکنت افغانستان
“شکریه برکزی” دیپلمات و نماینده سابق پارلمان افغانستان میگوید: “مسلح کردن مردم عادی، چه در کوتاهمدت و چه بلند مدت، برای افغانستان مضر است. اولا این مساله موجب افزایش تعداد گروههای غیرقانونیِ نظامی در افغانستان میشود و ثانیا، این مساله بر شدت درگیریها میان فرماندهان محلی و گروههای قومی مختلف که پیش از این نیز در افغانستان وجود داشته، خواهد افزود. امری که بحران امنیتی در افغانستان را تعمیق خواهد کرد.
در واقع، در بسیاری از مناطق افغانستان، جنگ در این کشور، از ماهیتی قومی برخوردار است که در این قالب: هزارهها، ازبکها، و تاجیکها، در برابر آنچه ملی گرایی پشتونها میخوانند و در چهارچوب آن، طالبان فعال است و داعیههای مذهبی نیز مطرح میشوند و در نهایت جان و مال آنها به خطر میافتد، مقابله میکنند.
در این راستا، سلیمه مزاری میگوید: “همه چیز مرتبط با مساله قدرت است”. وی میگوید که حملات پشتونها به ولسوالی چهارکنت موجب شده تا جمعیت این منطقه تا 80 درصد کاهش یابد. در بلخ نیز، جوامع ازبک و تاجیک برای مقابله با حملات طالبان، گروهها و دسته جات نظامی خاص خود را تشکیل دادهاند. در این رابطه برخی نظیر “عنایت نجفی زاده” بنیانگذار و رئیس “انیسیتو مطالعات جنگ و صلح” در کابل بر این باورند که دولت افغانستان باید به درستی گروههای نظامی جدیدِ ایجاد شده در این کشور را که با نیت مقابله با طالبان ایجاد شدهاند مدیریت کند تا از تبدیل شدن آنها به ابزاری جهت پیشبرد منافع سیاسی و قومیِ محلی، جلوگیری کند. به زعم وی، این گروهها وقی طالبان را شکست دهند، برای کسب قدرت و دیگر امتیازات با یکدیگر درگیر خواهند شد. از این رو، اگر آنها به درستی مدیریت نشوند، امکان اینکه چرخه جنگ و درگیری در افغانستان همچنان ادامه یابد، زیاد است.
سلیمه مزاری میگوید که جنگ واقعی در افغانستان زمانی بار دیگر آغاز شده که “دونالد ترامپ” در دوره ریاستجمهوری خود تاکید کرد که کلیه نظامیان آمریکایی باید از افغانستان خارج شوند. از همان زمان بسیاری از مردم به وی(سلیمه مزاری) مراجعه میکردند و میگفتند که عوامل طالبان در بسیاری از روستاهای افغانستان فعال شدهاند و مردم را وادار میکنند تا به آنها مالیات بپردازند. مردم به وی شکایت میکردهاند که طالبان بسیاری از اموال و داراییهای آنها نظیر گوسفندانشان را به عنوان مالیات مصادره میکند و کسی در برابر آنها نمیایستد. مزاری میگوید که مساله را به پلیس و نیروهای امنیتی افغانستان منتقل کرده اما پاسخی دریافت نکرده است. امریکه بسیاری از مردم را واداشته تا از وی بپرسند پس چرا افغانستان پلیس و ارتش دارد؟ مزاری میگوید ما از همان زمان، نبرد با طالبان را اغاز کردیم. وی انتقاد میکند که وقتی مساله را به مقامهای امنیتی اطلاع داده، آنها گفتهاند که این موضوع به وی ارتباطی ندارد.
“سلیمه مزاری” فرمانده ولسوالی چهار کنت در ولایت بلخ افغانستان
سلیمه مزاری میگوید که تاکنون بارها به عنوان یک رهبر که با طالبان در نبرد است، درکمین آنها گرفتار شده و حملات آنها را به چشم خود دیده است. وی به عنوان یک هزاره شیعه، هیچ اعتقادی به دولت افغانستان ندارد و میگوید نه از مزار شریف و نه از کابل تاکنون به وی و مردمی که در ولسوالی چهار کنت زندگی میکنند، کمکی ارائه نشده است. دفتر او که خانهاش نیز است، نه از برق برخوردار است و نه از آب. پردههای آن نیز پاره و فرسوده هستند. روشنایی محدود خانه توسط باتریهای خورشیدی تامین میشود و امکانات به اندازه کافی، وجود ندارند.
وی میگوید که وقتی قرار بوده به او به عوان یک مقام مسوول، یک خودرو بدهند، یک آمبولانس قدیمی را دادهاند. او هم با آن به کابل رفته و پرسیده که چرا وقتی همتایان او به دلایل خاص، ماشین زرهی دارند، او نباید داشته باشد. در نتیجه اعتراض او، این خواستهاش محقق شده است. با این همه، وی در میان مردم منطقه خود به شدت محبوب است و وقتنی از کنار آنها میگذرد، آنها برای او دست تکان میدهند. سلیمه مزاری میگوید که مردم منطقه شدیدا از مبارزان محلی خود حمایت میکنند. با این حال، این مبارزان نیز زندگی دارند و باید به امور خود هم برسند. آنها نیز باید کار کشاورزی و دیگر کارهایی که به معیشت و زندگی آنها ارتباط دارد را انجام دهند. درست به همین دلیل است که معلوم نیست آنها تا چه زمان بتوانند همچنان برای مردم منطقه خود فداکاری کنند و در عین حال، فرسوده نشوند».
| |||||||
ايران امروز
(نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايتها و نشريات نيز ارسال میشوند معذور است. استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2024
|