رشته‌توئیت‌های بهمن احمدی امویی

اعتراف‌گیری اجباری سابقه‌ای بس طولانی در جمهوری اسلامی دارد. یکی از گروه‌هایی که در خرداد ۸۸ از اعتراف‌های آنها برای سرکوب جنبش سبز استفاده شده، انجمن پادشاهی و افراد نزدیک به این گروه بودند. در زندان روایت‌های جالبی از این‌ها شنیدیم.

‏این انجمن تماما زیر نظر وزارت اطلاعات دولت احمدی‌نژاد فعال بود و خودشان نمی‌دانستند، علنی جشن تولد برای هیتلر گرفتند با حضور مهمانانی از آلمان در فرهنگ‌سرای ارس باران. در جلساتشان قرآن آتش می‌زدند و شعرهای حماسی در قتل عرب‌ها و فضیلت ایرانی‌ها می‌خواندند و فیلم گرفتند.

‏سال ۸۵ چند نفری از این‌ها به کردستان عراق رفتند و در آنجا در رادیویی برنامه‌ای در رد اسلام داشتند و توهین‌هایی هم به مقامات کشور و دین اسلام می‌کردند. اما سال ۸۶ به ایران بازگشتند - با همکاری وزارت اطلاعات - چند روز بازداشت بودند و بعد رها شدند.

‏اردیبهشت ۸۸ و یک ماه مانده به کودتا (دستکاری در نتایج انتخابات ۲۲ خرداد ۱۳۸۸)، به سراغ این‌ها رفتند و دوباره بازجویی اما این بار باید اعتراف می‌کردند که همین الان از عراق آمده‌اند و هدف آنها بی‌ثباتی سیاسی کشور در پی حوادث پس از انتخابات است. قول هم گرفتند بعد از این اعتراف آزاد می‌شوند.

‏قبل از دادگاه چندین بار با حضور ماموران اطلاعاتی و نفراتی از قوه قضائیه برنامه و شیوه حرف زدن در دادگاه را تمرین کردند. پس از اعتراف در دادگاه با خوشحالی از محل دادگاه انقلاب تا زندان اوین زدن و رقصیدن که به زودی خلاص می‌شویم.

‏یکی شان به حدی امیدوار بود که از خانواده‌اش کتاب‌های کنکور را درخواست کرد و شب و روز می خواند به این امید که بازجو به او گفته آزاد می‌شوی و می‌توانی در کنکور هم شرکت کنی. اما یک روز دو نفرشان را اعدام کردند. یکی هم همان جوان ۱۹ ساله، برای مابقی هم حکم‌های ابد و ۱۰ ساله و ۱۵ ساله