بار دیگر سوگ یکی دیگر از عزیزان ما را در ماتم فرو برد. سوار دیگری برخاک افتاد و داغی دیگر بر داغ‌‏هایمان افزود.‎ ‎

رفبق کامل رئوفی درسال ۱۳۳۲ در شهر نوسود، منطقه اورامانات کرمانشاه، بدنیا آمد. تا پانزده ‏سالگی در این شهر، به تحصیل پرداخت و سپس در تهران وارد دبیرستان نظام شد. کامل از ‏نوجوانی دارای گرایش‌های سیاسی مخالف رژیم بود و با وجود اینکه فعالیت سیاسی در درون ‏ساختار ارتش بسیار خطرناک و غیر ممکن بود، اما کامل هسته‌ای از مخالفین را در درون دبیرستان ‏نطام بوجود آورده بود، و هنگامیکه احساس کرد ممکنست دستگیر شود، به کردستان عراق ‏گریخت. پس از بازگشت از عراق دستگیر شد و به هنگام دستگیری از غفلت مامورین استفاده کرد ‏و خود را به آتش کشید. شدت جراحات ناشی از آتش‌سوزی به‌حدی بود که مدت شش ماه در ‏بیمارستان ارتش تحت مداوا بود. پس از بهبودی نسبی مورد شکنجه و بازجویی قرار گرفت و در ‏دادگاه نطامی به ۱۰ سال زندان محکوم گردید. در زندان به حزب توده ایران گرایش پیدا کرد و همواره ‏یکی از نمایندگان زندانیان بود. او بدون در نطر داشت گرایشات فکری ارتباط صمیمانه‌ای با تمام ‏زندانیان داشت.

کامل در آبان ۱۳۵۷ همراه با دیگر زندانیان سیاسی آزاد شد و در شهرهای پاوه و نوسود مورد استقبال ‏گرم مردم قرار گرفت، و بلافاصله فعالیت خودرا در صفوف حزب توده آغاز نمود. کامل در اردیبهشت ‏‏۶۲ بار دیگر دستگیر شد و این بار، وحشیانه‌تر از قبل مورد شکنجه قرار گرفت و مدت یکسال ونیم ‏در سلول انفرادی بود. در بیدادگاه رژیم ملایان این بار به ۳ سال زندان محکوم شد و در سال ۶۶  پس از ‏اینکه یکسال و نیم ا ز مدت محکومیتش گذشته بود با تنی بیمار و درهم شکسته از عوارض شکنجه ‏آزاد شد. مسلما اگر کامل تا سال ۱۳۶۷  در زندان بود به دست دژخیمان به جوخه اعدام سپرده می‌شد‎.

کامل در سال ۱۳۸۴ کشور را ترک کرد و در سوئد پناهنده شد. در این سال‌ها هرچند روحیه خود را ‏حفظ کرده بود، اما همواره بیمار بود، و خاطرات دوران شکنجه خود و دیگر زندانیان او را آزار می‌داد. ‏در بهار ۲۰۱۷ در اردوی دیدار زندانیان سیاسی دوران شاه که هر دو سال یکبار برگزار می‌گردد شرکت ‏کرد و از دیدن یاران و همبندان قدیم بسیار خوشحال شد‎. اما دریغا این انسان مبارز و احترام برانگیز در بامداد روز ۸ اسفند در بیمارستانی، در شهر گوتبرگ ‏سوئد درگذشت.

ضمن تسلیت به همسر و فرزندان و یاران‎ ‎کامل رئوفی، یاد و خاطره مهربانی‌ها و ‏صمیمیت‌های صادقانه‌اش همواره در خاطر دوستان و همبندان خواهد ماند.

محمد آزادگر - باقر ابراهیم‌زاده - مهدی ابراهیم‌زاده - داود ابراهیمی - یوسف اردلان - محمد اعظمی - ‏تقی اغنیا - رضا اکرمی - حسام امام - علی برزو - یداله بلدی - امیرحسین بهبودی - اژدر بهنام - ‏حسین پورجانکی - احمد پورمندی - علی پورنقوی - اسد ترابی - ایرج تقی‌زاده - مهدی جباری - ‏حسن جعفری - عاطفه جعفری - فردوس جمشیدی - رضا جوشنی - محمد حدادپور - نقی حمیدیان - ‏اسماعیل ختائی - اصغر خرسند - بهروز خلیق - رقیه دانشگری - محمد دستگیر - اکبر دوستدار - ‏رحمت رنجبر - سلامت رنجبر - ابراهیم رنجکشان - حسین سازور - محسن سازور - فرج سرکوهی - ‏اکبر سوری - اکبر سیف - اسفندیار صادق‌زاده - حسن صمدیان - نادر عصاره - رضا عظیم‌زادگان - ‏رضا علامه‌زاده - حمید عمرانی - اصغر فتاحی - مسعود فتحی - محسن فومنی - بهزاد کریمی - ‏رضا کریمی - حسن گلشاهی - ابراهیم محجوبی - ضرغام محمودی - مرتضی محیط - منوچهر ‏مختاری - بهروز مطلب‌زاده - امیر ممبینی - نیما منیری - محمدرضا مهجوریان - فرخ نگهدار - پرویز ‏نویدی - ایرج نیری - پروین واحدی پور - ایرج واحدی پور