اعتراف‌گیری زیر شکنجه نشانه هراس رژیم از اوجگیری اعتراضات سراسری است
سپیده قلیان و اسماعیل بخشی باید هرچه زودتر آزاد شوند

نمایش تلویزیونی اوراق بازجویی و اعترافات زیر شکنجه فعالان کارگری اهواز در برنامه ای به ‏نام «طراحی سوخته»، جلوه دیگری از استیصال سیاسی جمهوری اسلامی و رفتار ضد انسانی ارگان ‏های امنیتی درقبال جنبش های اعتراضی رو به اوج در ایران است.‏

‎ ‎قربانیان این دور از اعترافات تلویزیونی، آقایان اسماعیل بخشی و علی نجاتی کارگران نیشکر هفت ‏تپه و خانم‌ها سپیده قلیان و عسل محمدی کنشگران مدنی بودند که در جریان اعتراضات کارگری ‏اهواز بازداشت و همراه تعداد دیگری از معترضان به زندان اطلاعات این شهر منتقل شدند.‏

اما شجاعت مدنی اسماعیل بخشی و سپیده قلیان در افشای شکنجه های جسمی و روانی خود و دیگر ‏بازداشت شدگان و به چالش کشیدن علنی ارگان های امنیتی، به ویژه دعوت اسماعیل بخشی از وزیر ‏اطلاعات کشور به مناظره در مورد شکنجه هایی که در زندان اهواز بر او اعمال شده، رسوایی این ‏اعتراف گیری را در برابر افکار عمومی ایران و جهان قرار داد. ‏

افشای آنچه بر اسماعیل بخشی و سپیده قلیان گذشته، به انتقام گیری دستگاه های امنیتی از این ‏شهامت مدنی و بازداشت مجدد آن ها انجامید. سپیده قلیان در فاصله دو بازداشت و در یک ویدیوی ‏ضبط شده خواهان برگزاری دادگاه علنی با حضور خبرنگاران شد و پدر او از رفتار وحشیانه ای که ‏هنگام بازداشت بر دیگر اعضای خانواده رفته پرده برداشت.

‎ ‎به باور ما در پس این اعتراف گیری و مستند سازی شکست خورده، هراس رژیم از فراروییدن ‏اعتراضات صنفی به سیاسی و مقاومت مدنی و اعتصابات سراسری متکی بر آگاهی اجتماعی ‏کارگران و همه عدالت خواهانی است که دیگر باوری به کارآیی این حکومت برای حل مشکلاتشان ‏ندارند و در اعتراضات مستقل و خودسامانگر، با تکیه به توانمندی صنفی و رهبرانی که از دل این ‏آگاهی بر می خیزند، کسب حقوق مسلم خود را جستجو می کنند.

خودآگاهی بالای جامعه نسبت به ورشکستگی مستند سازی های امنیتی نیز به آن حد رسیده که روز ‏دوم بهمن ماه یعنی سه روز پس از پخش آن، گروه بزرگی از مردم با نفی کامل چنین شیوه هایی با ‏تجمع در برابر وزارت کار فریاد سر دادند: “شکنجه، مستند، دیگر اثر ندارد”‏

‎ ‎این ورشکستگی مدت هاست که برای کارگزاران اتاق های تمشیت رژیم نیز روشن است. غنچه ‏قوامی شهروند ایرانی – بریتانیایی که پیش از این به اتهام “تبلیغ علیه نظام” در زندان برای ‏اعتراف گیری شکنجه شده بود روز دوم بهمن در توییتر خود نوشت: “به بازجو گفتم: واقعا فکر می ‏کنید مردم این اعترافات تلویزیونی را باور می کنند؟ گفت: «مهم نیست، باور نکنند. مهم این است ‏که باور کنند ما می توانیم اعتراف بگیریم.»

سرگذشت اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، علی نجاتی، عسل محمدی و ده ها کارگر بازداشت شده دیگر ‏در زندان اطلاعات اهواز، سرگذشت یگانه ای نیست. چهل سال است که از اولین روز انقلاب تا ‏کنون، مردم ایران شاهد شکنجه ها و اعدام های فردی و جمعی ده ها هزار هموطن ما در زندان ها و ‏شکنجه گاه های حکومت اسلامی بوده اند. ما ضمن محکوم کردن این جنایت ها اطمینان داریم که ‏حتی در ارگان های اطلاعاتی و امنیتی رژیم هستند کسانی که از اسناد و شواهد چنین رفتارهای ضد ‏بشری برای سپردن به داوری تاریخ و ارائه به دادگاه های ذیصلاح پس از استقرار دموکراسی در ‏ایران نگاهبانی می کنند.‏

هیئت دبیران موقت برای ساماندهی شورای مدیریت گذار
‏۱۳۹۷‏‎ ‎چهارم بهمن ماه