پوتین به یک جنایتکار جنگی تبدیل شده است

دیوید ایگناتیوس / واشنگتن پست / ترجمه فرارو

دیوید ایگناتیوس، ستون نویس واشنگتن پست؛ همان طور که تحلیلگران نظامی عملگرا اغلب مشاهده می‌کنند امید یک استراتژی نیست. با این وجود، اراده اوکراین برای پیروزی و عزم آن کشور برای بیرون راندن مهاجمان به هر قیمتی، ممکن است عامل کلیدی در فصل تعیین کننده پیش رو باشد.

نزدیک به دو ماه از زمانی که تحلیلگران اطلاعاتی ایالات متحده ارزیابی کردند که جنگ در اوکراین یک کارزار فرسایشی شده است و احتمالا به سمت بن بست پیش می‌رود، می‌گذرد.

به جای این که به ارزیابی‌های قدیمی‌تر وابسته باشم، با چندین مقام ارشد آمریکایی که جنگ را از نزدیک دنبال می‌کنند، صحبت کردم. این یادداشت مبتنی بر نظرات آنان است و مقام‌های نظامی به من گفتند که تغییر چندانی صورت نگرفته است.

خبر خوب برای اوکراین این است که حمله زمستانی روسیه نتوانسته باعث شود آن کشور اراضی زیادی را به خود اختصاص دهد. روس‌ها هزاران سرباز را در تلاش برای تصرف باخموت و کنترل منطقه اطراف دونباس از دست داده اند. آنان کنترل ۷۰ تا ۸۰ درصد باخموت را به دست آورده اند، اما اوکراینی‌ها با هزینه هنگفتی از شکست نمادین جلوگیری کردند.

مقام‌های امریکایی برای ماه‌های متمادی استدلال کرده‌اند که نیرو‌های اوکراینی باید به مناطق مرتفع غرب باخموت عقب‌نشینی کنند، جایی که می‌توانند راحت‌تر از آن دفاع کنند، اما اوکراینی‌ها به رهبری “ولادیمیر زلنسکی”  تصمیم گرفتند بایستند و بجنگند. همانند روز‌های اول جنگ، لشکرکشی اوکراین بیش از آن که مبتنی بر منطق نظامی باشد متکی به امید بوده و بهتر از آن چه پنتاگون انتظار داشت اثربخش بوده است.

به گفته “یوگنی پریگوژین” که شبه نظامیان گروه واگنر را کنترل می‌کند، باخموت به مثابه یک “چرخ گوشت” بوده که سربازان با سرنوشتی محتوم خون‌شان در آنجا ریخته شده است. پریگوژین روز جمعه در یک پست تلگرامی نوشت: “باخموت برای ما بسیار سودمند است، زیرا ما ارتش اوکراین را در آنجا خرد کرده و حرکت آنان را مهار می‌کنیم”. یکی از مقام‌های امریکایی می‌گوید که روس‌ها به همان سرعتی که نیرو‌های‌شان را از دست می‌دهند، دوباره نیروهای خود را تامین می‌کنند.

با این وجود، او هشدار داد که برخی از اعضای حلقه درونی “ولادیمیر پوتین” می‌دانند که این کارزار طولانی حماقت است. مقاومت در برابر پوتین در داخل روسیه به آرامی در حال افزایش است. پریگوژین نیز اشاره کرده است “بسیاری از کسانی که دیروز از عملیات ویژه حمایت می‌کردند اکنون در تردید به سر می‌برند و درباره آن چه در حال رخ دادن است، قطعیت ندارند”.

نمونه‌ای از این مخالفت داخلی در تماس تلفنی‌ای که ماه گذشته به بیرون درز کرد، مشهود بود که در آن دو چهره سرشناس روس، رهبران آن کشور را به عنوان “سوسک‌های احمق” محکوم کردند و آنان را افرادی خواندند که در حال “پایین کشیدن کشور” هستند و “آینده روسیه را ویران می‌کنند”.

به گفته “تاتیانا استانوایا” از بنیاد کارنگی “خشم و ناامیدی” در میان نخبگان روس گسترش می‌یابد.

یکی از نشانه‌های شگفت انگیز این جوشش فرار “گلب کاراکولوف” از اعضای گارد کاخ کرملین پوتین معروف به سرویس حفاظت فدرال یا FSO در ماه اکتبر بود. کاراکولوف پس از فرار از قزاقستان به ترکیه گفت: “رئیس جمهور ما به جنایتکار جنگی تبدیل شده است. زمان پایان دادن به این جنگ و توقف سکوت است”.

کاراکولوف پیش‌تر مسئول امنیت ارتباطات پوتین بود و در بیش از ۱۸۰ سفر او را همراهی کرده بود.

هدف جنگی اوکراین چیست؟

برای خروج از بن بست دونباس، زلنسکی در حال برنامه ریزی یک ضد حمله است. قرار است در آن ضد حمله از تانک‌های جدید و سایر وسایلی استفاده شود که توسط تجهیزات دفاع هوایی محافظت می‌شوند و توسط نیرو‌های تازه استخدام شده و آموزش دیده، پشتیبانی می‌شوند. هدف یک کارزار تسلیحات ترکیبی سریع است تا خطوط به شدت مستحکم روسیه در شرق و جنوب را در هم بشکند.

مقام‌های ایالات متحده موانعی را که اوکراین در این طرح بلندپروازانه با آن مواجه است، تشخیص می‌دهند. آنان کماکان با این ارزیابی موافق هستند: “کمبود‌های اوکراین در آموزش و مهمات احتمالا پیشرفت را کاهش داده و تلفات را بیشتر خواهد کرد و محتمل‌ترین نتیجه تنها دستاورد‌های سرزمینی اندک است”.

با این وجود، اوکراینی‌ها پیش‌تر معجزه‌های جنگی را انجام داده‌اند و مقام‌های امریکایی امیدوار هستند این اتفاق بار دیگر رخ دهد. یکی از مقام‌های ارشد پنتاگون می‌گوید: “براساس مانور‌ها و تمرینات جنگی صورت گرفته آنان شانس موفقیت دارند”.

همان طور که اوکراین به سمت لحظه تصمیم گیری گام برمی دارد، ایالات متحده باید مطمئن باشد که تمام ابزار‌های مورد نیاز برای موفقیت را در اختیار آن کشور قرار می‌دهد. بایدن نمی‌خواهد جنگ جهانی سوم را آغاز کند، اما اگر ایالات متحده و متحدان اش ارسال سلاح یا مهمات را کنار بگذارند، بعدها با تاسف به گذشته نگاه خواهند کرد.