پرسش مصطفی‌ تاج‌زاده از علی خامنه‌ای

مصطفی‌ تاج‌زاده،‌زندانی سیاسی در نامه‌ای از زندان از علی خامنه‌ای پرسیده است: چرا از صرف طرح پیشنهاد برگزاری رفراندوم چنان هراس دارید که در واکنش به حمایت ما از بیانیه مهندس موسوی چنین تضییعات غیرقانونی ایجاد می‌کنید؟ چرا حتی بعد از زندانی کردن غیرعادلانه منتقدانتان، حقوق مسلم و اولیه‌شان را در زندان پایمال می‌کنید؟ آیا چنین منشی مطابق اخلاق محمدی، عدالت علوی و قانونمداری است؟

روز گذشته / ۲۰ اسفند ۱۴۰۱ / برای سومین بار طی ماه گذشته ماموران امنیتی و حفاظت اطلاعات زندان اوین برای تفتیش و بازرسی به اتاق مصطفی تاج‌زاده، سعید مدنی، حسین رزاق و محمدرضا جلائی‌پور یورش بردند.

طبق این گزارش، ماموران امنیتی در این تفتیش طولانی و توهین‌آمیز با نقض حقوق شهروندی و بر خلاف نص صریح آیین نامه اجرایی سازمان زندانها، دست نوشته‌های تاجزاده و مدنی را ضبط و همراه خود بردند.

این چهار زندانی در بند چهار زندان اوین و در اتاقی مجزا از دیگر زندانیان که دائما‌ با هفت دوربین امنیتی رصد می‌شود و با محدودیت کامل تردد نگهداری می‌شوند و پس از اعلام حمایت سه تن از این فعالان سیاسی از بیانیه میرحسین موسوی درباره برگزاری رفراندوم فشارهای امنیتی به آنها تشدید شده است.

دست‌نوشته‌های سعید مدنی حاصل مطالعات او طی ماه‌های گذشته درباره خشونت‌پرهیزی در جنبش‌های اجتماعی بود، همچنین دستنوشته‌های مصطفی تاجزاده پیش‌نویس گزارش گفتگوهای انتقادی وی با بازجویان سپاه در بند ۲ الف سپاه بوده است.

متن نامه مصطفی تاج‌زاده:

آیت‌الله خامنه‌ای، از شما می‌پرسم؟!

به نام خدای رنگین کمان

آیت‌الله خامنه‌ای،
رهبر جمهوری اسلامی ایران
باسلام

عصر دیروز، شنبه ۲۰ اسفند ۱۴۰۱، برای بار سوم در ماه گذشته ماموران تفتیش و بازرسی زندان، نهاد تحت‌نظر منصوبان شما، به اتاق ما در اوین حمله کردند. در این تفتیش غیرمعمول و طولانی از جمله بخشی از یادداشت‌های شخصی بنده و آقای دکتر سعید مدنی را با خود بردند.

حال آنکه ضبط یادداشت‌ها آشکارا ناقض قانون و آیین نامه‌ی سازمان زندانها است. از شما می‌پرسم به چه حقی و چرا برخلاف نص صریح قانون یادداشت‌های ما را ضبط کرده‌اند؟ چرا به دروغ گفتند یادداشت‌ها را بلافاصله برمی گردانند و برنگرداندند؟ این اقدام‌ها چه تناسبی با اعلام عفو زندانیان دارد؟ شما مکررا ادعا می‌کنید که مخالفانتان حق نقد شما را دارند.

چگونه این ادعا قابل باور است وقتی مثلا من صرفا به خاطر نقد عملکرد شما در دو پرونده در مجموع به ۱۵ سال زندان (۷ + ۸ سال) محکوم شده‌ام و پژوهشگر فاضلی مثل دکتر سعید مدنی که جامعه ما بیش از گذشته به پژوهش‌های ارزشمندش درباره خشونت‌پرهیزی، فقر، نابرابری و آسیب‌های اجتماعی نیاز دارد، در دو پرونده مجموعا به ۱۴ سال زندان (۵ + ۹ سال) محکوم می‌شود؟

چگونه این ادعا قابل باور است وقتی حتی در زندان هم منصوبان شما حد نگه نمی‌دارند و یادداشت‌های شخصی ما را برخلاف قانون ضبط می کنند؟ دقیقا همزمان با تجدید رابطه با آل‌سعود، چه معنایی دارد وقتی با زندانیان خشونت‌پرهیز و منتقد چنین می‌کنند؟ آیا به جامعه پیام مصالحه در خارج و سرکوب در داخل نمی‌دهد؟

مهم‌تر اینکه چرا از صرف طرح پیشنهاد برگزاری رفراندوم چنان هراس دارید که در واکنش به حمایت ما از بیانیه مهندس موسوی چنین تضییعات غیرقانونی ایجاد می‌کنید؟ چرا حتی بعد از زندانی کردن غیرعادلانه منتقدانتان، حقوق مسلم و اولیه‌شان را در زندان پایمال می‌کنید؟ آیا چنین منشی مطابق اخلاق محمدی، عدالت علوی و قانونمداری است؟

چه زمانی می‌خواهید بپذیرید که چنین برخوردهایی در برابر منتقدان مطلقا اثربخش نیست و هیچ میزان فشار و حمله و تحمیل هزینه نمی‌تواند ما را از دفاع از حقوق و آزادی‌های اساسی هم‌وطنانمان و محکومیت نقض عدالت و قانون و حقوق ملت توسط شما و منصوبانتان منصرف کند؟

سید مصطفی تاج‌زاده
بند ۴ زندان اوین
۲۱ اسفند ۱۴۰۱