متحد کردن اپوزیسیون در دستور کار است/بیژن اشتری

ظاهرا ایالات متحده آمریکا و متحدان اروپایی‌اش تصمیم خود را درباره جمهوری اسلامی گرفته‌اند و پازل برخورد با این حکومت به تدریج، با کنار هم گذاشته شدن قطعاتش، در حال تکمیل شدن است. شنبه هفته آینده چهره‌های معروف اپوزیسیون ایرانی در واشینگتن گرد هم میآیند و یک هفته پس از آن، دو چهره شاخص این اپوزیسیون در کنفرانس امنیتی مونیخ به روی صحنه خواهند رفت تا علیه نظام جمهوری اسلامی سخن بگویند و مخاطبان خود را که شامل سی وزیر خارجه و شمار زیادی از مقامات کشورهای جهان است دعوت به مقابله با حکومت ایران بکنند.

تردیدی در این نیست که دولت آمریکا و غالب متحدان اروپایی‌اش کمر به نابودی جمهوری اسلامی بسته‌اند. دخالت جمهوری اسلامی در جنگ روسیه علیه اوکراین در حکم قطره‌ای بود که کاسه صبر دشمنان غربی جمهوی اسلامی را لبریز کرد.

به عنوان کسی که حوزه تخصصی‌اش تاریخ معاصر جهان است باید بگویم که آمریکایی‌ها در زمینه سرنگون کردن حکومت‌ها و رژیم‌های دیکتاتوری معاند تجربه بسیار زیادی دارند تا آنجا که به قول سرمقاله‌نویس روزنامه نیویورک تایمز، «این یک هنری است که دولت آمریکا در آن به مرحله استادی رسیده است»‌.

من وضعیت فعلی ایران را از جهاتی شبیه وضعیت صربستان در زمان اسلوبودان میلوسویچ می‌دانم. در آن زمان آمریکا عزم خود را جزم کرده بود که دیکتاتور صربستان را ساقط کند. حالا اسنادش درآمده که چطور سیا طی یک کارزار دوازده ماهه با خرج چهل میلیون دلار زیر نظر مامور کارکشته و کهنه‌کارش، جیمز دابینز توانست اپوزیسیون غیر متحد میلوسویچ را متحد کند و نسخه رژیم دیکتاتوری‌اش را برای همیشه بپیچد.

بله، می‌دانم که عده‌ای این‌جور کارهای آمریکایی‌ها را دخالت در امور داخلی کشورها می‌دانند و آن را محکوم می‌کنند اما ذهنیت آمریکایی‌‌ها، چه خوشمان بیاید چه بدمان بیاید، متفاوت است ‌[به قول جان سیفر، یکی از مدیران سیا، «نیت‌های ما شریفانه است و می‌خواهیم در جهان کارهای نیک انجام دهیم».]

باری، جمهوری اسلامی عملا درگیر یک جنگ تمام‌عیار با غرب شده است و طرف مقابل هم وارد کارزار شده و از همه ابزاری که در اختیار دارد استفاده می‌کند. فعلا مرحله اول، متحد کردن اپوزیسیون جمهوری اسلامی است که به نظرم خیلی هوشمندانه و دقیق و مرحله به مرحله در حال انجام است. سالی که در راه است به نظرم یک سال تعیین‌کننده در سرنوشت جمهوری اسلامی‌است.

اگر روسیه در جنگ اوکراین شکست بخورد که احتمالش خیلی زیاد است بازندگان این جنگ تاوان سنگینی خواهند داد. پس از پایان جنگ‌های بزرگ همیشه بازندگان به شدت مجازات شده‌اند و این اصل کماکان به قوت خود پابرجاست.

تلگرام نویسنده