چاقوی چین در پشت نظام / بیژن اشتری

چین و عربستان در یک بیانیه رسمی از جمهوری اسلامی خواسته‌اند که با آژانس بین المللی انرژی اتمی همکاری و از دخالت در امور داخلی کشورهای منطقه خودداری کند.

عجب واقعا عجب. چه کسی فکرش را می‌کرد که حامی درجه یک جمهوری اسلامی این چنین صریح و روشن دست دوستی به دشمن درجه‌ی یک جمهوری اسلامی بدهد و این دو مشترکا توی خال جمهوری اسلامی بزنند. این پدیده، چیزی نیست جز اعلام ورشکستگی تمام‌عیار سیاست خارجی جمهوری اسلامی.

در این وزارت خارجه را باید گل گرفت. این یک شکست فاحش دیپلماتیک برای جمهوری اسلامی‌ست...

البته قابل پیش بینی بود.

کشوری که از حیث اقتصادی هیچ حرفی برای گفتن ندارد و بی‌اعتنا به همه پرنسیپ‌ها و اتیکت‌های سیاسی و انسانی‌ست و بدترین روابط را با همسایگانش دارد و‌ به جای ایجاد ثبات و صلح در منطقه صرفا موشک‌ها و پهپادهایش را به رخ می‌کشد و جز رجزخوانی کار دیگری بلد نیست باید هم که به چنین درجه نازلی سقوط کند.

در یک شرایط طبیعی ایران می‌توانست بهترین مسیر برای پروژه بزرگ اقتصادی چین، موسوم به “جاده- کمربند”، باشد اما حالا معلوم شد که چین دور ایران را کاملا خط کشیده و حتی به این نتیجه رسیده که جمهوری اسلامی می‌تواند عاملی مزاحم و ویرانگر در پروژه مذکور باشد.

باری حکایت غریبی‌ست که جمهوری اسلامی حتی به عنوان یک عضو و مهره دون‌پایه نیز نمی‌تواند جایی در اردوگاه شرق داشته باشد. معلوم شد که پیمان شانگهای چیزی جز یک افسانه نیست.

چه تنهایی غریبی. چه زمستان منجمدکننده‌ای. کشوری بدون متحد و تک و تنها در عرصه جهانی.

دیر و دور نیست که به زودی روسیه هم مثل چین چاقوی خود را در پشت نظام فرو کند.

می‌گویند سیاست خارجی در هر کشوری ادامه سیاست داخلی‌ست. مصداق واقعی این گزاره را به عینه شاهدیم.