ارزیابی یک روزنامه‌نگار از وضعیت روز ۲۴ آبان تهران

برای پی بردن به میزان گستردگی اعتراضات و تعداد مردم همدل با معترضان، کافی بود دیروز در خیابان‌های تهران قدم بزنی. من طبق آمار گوشی‌ام روز ۲۴ آبان از ساعت ۲ تا ۵ عصر حدود ۱۷ هزار قدم پیاده‌روی کردم؛

از ولیعصر سر فاطمی تا خ جمهوری از آن‌جا تا چهاراه استانبول و بعد تا توپخونه و تا باب همایون و ناصرخسرو و کوچه مروی و بعد خود بازار، از آنجا با مترو تا سعدی و جمهوری، بعد لاله‌زار و منوچهری و میدان فردوسی تا چهارراه کالج و و انقلاب تا سر وصال بعد بلوار کشاورز و...

در همه این مسیرها، هر جایی که دیدم تقریباً اکثریت مطلق مغازه‌ها بسته بود (جز خ ولیعصر بالاتر از میدون، خ فردوسی، باب همایون و ناصرخسرو که بین ۵۰ تا ۶۰ درصد مغازه‌ها تعطیل بودند) پیاده‌روهای مرکز شهر هم ملموس‌تر از روزهای قبل شلوغ بود و زنان و دختران بدون روسری هم به نظرم از همیشه بیشتر.

ساعت حدود ۴:۳۰ هم چهارراه کالج و هم چهاراه ولیعصر تقریبا قفل بودند و صدای بوق ماشین‌ها در اوج.

ساعت حدود ۳ کنار تئاتر شهر شلیک ساچمه‌ای و گاز اشک‌آور دیدم، و در مسیر به خصوص در خ جمهوری چند سطل زباله آتش گرفته. تقریبا هیچ چهاراه و تقاطعی هم نبود که گارد ویژه و لباس شخصی در تعداد زیاد نباشد، راسته بازار هم از سر ناصرخسرو تا کل سبزه میدان و جلوی مترو و میدان ارگ تعداد زیادی گاردی و پلیس ایستاده یا گوشه‌ای نشسته بودند، حدود ساعت ۴.

۴۰ دقیقه بعد هم توی خیابان انقلاب از نزدیک دیدم که موتورسوارهای گاردی و لباس شخصی بی‌هدف به آنهایی که در پیاده‌روهای ۲ سمت خیابان راه می‌رفتند ساچمه‌ای و پینت‌بال شلیک می‌کردند، با فریاد برو برو برو

کمی قبل‌تر از چارراه ولیعصر سر خیابان سعید هم، یک لباس شخصی که ۲ طرفش گاردی‌ها ایستاده بودند با بلندگوی دستی داشت به سمت ته کوچه و خطاب به دانشجوهای امیرکبیر می‌گفت «دانشجوای عزیز بیاید برید کسی با شما کاری نداره، متشکرم متشکرم» یکی از آدم‌های توی پیاده‌رو گفت این چرا متشکره؟

این بخشی از مشاهدات مستقیم من از بعدازظهر روز ۲۴ آبان ۱۴۰۱ در خیابان‌های تهران بود. حقیقتا خود من هم با همه تحلیل‌ و پیش‌بینی و ذهنیتی که درباره اعتراضات و روند جلو آمدن و رسیدنش به ۲۴ تا ۲۶ آبان داشتم اما چیزهایی که دیروز دیدم خیلی فراتر از پیش‌بینی‌ام بود.

فرقی نمی‌کند کدام سمت ایستاده‌اید، اما شما هم اگر معترضان را فقط تعدادی محدود یا مثلاً دهه ۸۰ی‌ها میدانید، بنظرم منابع خبری و ذهنیت‌تان درباره اعتراضات و حال و آینده‌اش را عوض کنید چون با چنین پیش‌فرض‌هایی شناخت و تحلیل‌تان از ماجرا اگر نه قطعا، به احتمال زیاد اشتباه‌‌ست.

صدرا محقق، روزنامه‌نگار
فیسبوک نویسنده