درهرصورت نویسنده گناهکار است! / احمد زیدآبادی

سالیان درازی است که نوشتن و گفتن در بارۀ سیاست خارجی جمهوری اسلامی به “عذاب الیم” تبدیل شده است. از هر سمت و سو و با هر نوع جهت‌گیری که در این باره چیزی نوشته شود، اتهام‌های مخصوص خود را در پی دارد.

برای نمونه، اگر بنویسیم که جمهوری اسلامی در پی به هم زدن نظم منطقه‌ای و جهانی است، اتهامِ همراهی با تبلیغات دشمنان کشور را به دنبال دارد و اگر بنویسیم جمهوری اسلامی خواهان همسویی با نظم منطقه‌ای و جهانی است، در آن صورت نیز اتهامِ توصیه به سازش و عقب‌نشینی و عدول از اصول انقلاب بر پیشانی‌مان می‌نشیند!

در همین رابطه، این روزها وزارت دادگستری آمریکا مدعی تلاش یک عضو نیروی قدس سپاه برای کشتن جان بولتون در انتقام از ترور سردار سلیمانی شده است. در مقابل این ادعا، سخنگوی وزارت خارجۀ ایران واکنشی خشمگینانه از خود نشان داده و آن را “سناریوسازی مقامات قضایی آمریکا در ارتباط با عناصر ورشکسته سیاسی و بی‌ارزش مانند جان بولتون” قلمداد کرده است. به گفتۀ سخنگوی وزارت خارجه، “افسانه‌های نخ‌نما در حال تبدیل شدن به یک رویه تکراری در سیستم قضایی آمریکا است.”

حالا ما باید این تکذیبیه را حمل بر چه کنیم؟ اینکه جمهوری اسلامی دیگر در پی انتقامِ خون سردار سلیمانی نیست؟ اگر این را بگوییم که رسانه‌های اصولگرا و لشکرهای سایبری، حرمتی برای‌مان باقی نمی‌گذارند! اما اگر بگوییم که انتقام گرفتن از خون سردار یک اصل عدول‌ناپذیر است، در آن صورت با اتهامِ تأیید ادعای آمریکا برای انجام عملیات در خاک آن چه می‌توان کرد؟

والله من می‌خواهم مواضع جمهوری اسلامی در حوزۀ سیاست خارجی را همانطور که مقام‌های مسئول و رسمی می‌گویند، بازتاب دهم؛ اما اصلاً نمی‌شود فهمید که آنها چه می‌گویند و در پی چه هستند؟

در همین مورد وعدۀ انتقام از خون سردار سلیمانی، آیا این یک سیاست رسمی است؟ اگر سیاست رسمی است، از چه راه و روشی قرار است عملی شود؟ شکایت به دیوان بین‌المللی؟ اگر این است چرا به صورت شفاف اعلام نمی‌شود؟ و اگر این نیست؛ پس از چه راه دیگری؟ آیا منظور کشتن آمران و مسببان و مباشرانِ ترور است؟ سران درجه یک سیاسی و نظامی آمریکا و در رأس آنها دونالد ترامپ در شمار آمران و مباشران و مسببان ترور سردار سلیمانی هستند. آیا منظور انتقام از آنهاست؟ در خاک آمریکا یا خارج از آن؟ یا اصلاً هیچکدام از اینها مطرح نیست!

واقعاً چرا تکلیف هیچ امری در این کشور روشن نمی‌شود؟ ممکن است بگویند سیاست ما به عمد “ابهام‌آفرینی” در این زمینه است تا مقام‌های آمریکایی دائم در ترس و وحشت و هول و ولا و تردید به سر ببرند. اما سیاست ابهام در این مورد کم هزینه نیست. نتیجه‌اش همین می‌شود که دادگستری آمریکا هر وقت خواست اتهامی را متوجه جمهوری اسلامی کند و وزارت خارجه هم با عصبانیت واکنش نشان دهد و عواقب خطرناک آن را یادآور شود.

من البته می‌دانم که شترسواری دولا دولا هم می‌شود؛ اما نه به اندازه‌ای که کمر شتر از وسط ترک بردارد!