قوۀ قضائیه و شمار اعدامیان / احمد زیدآبادی

با آنکه خبرگزاری قوۀ قضائیه به طور مرتب از تلاش هیئت‌های حل اختلاف برای بخشش محکومان به قصاص از سوی اولیاء دم و موفقیت‌های چشمگیر در این زمینه خبر می‌دهد؛ با این حال، طبق گزارش‌های غیررسمی، شمار اجرای احکام اعدام در ایران بسیار بالا رفته است.

بخشش فزایندۀ محکومان به قصاص و کاهش آمار آنها همزمان با افزایش شمار اعدام شدگان، علی‌القاعده تناقض‌آمیز به نظر می‌رسد؛ مگر آنکه صدور حکم اعدام از سوی دادگاه‌ها در سال‌های اخیر شتابی کم‌سابقه به خود گرفته باشد.

مشخص است که افزایش صدور حکم اعدام نیز عمدتاً تابع افزایش جرم و جنایاتی مخوف از قبیل قتل، تجاوز، سرقت مسلحانه و ...در جامعه است. حال پرسش این است که چرا ارتکاب این نوع جنایات در کشور به شدت افزایش یافته است؟

پاسخ از نظر من روشن است. اما قوۀ قضائیه که خود را مسئول پیشگیری از وقوع جرم می‌داند، لازم است توضیح دهد که چرا این وضع پیش آمده و چرا به رغم اصرارش بر عفو و بخشودگی محکومان به قصاص نفس، باز هم آمار اعدامیان در ایران در رأس فهرست آمارهای جهانی قرار گرفته است.

شاید قوۀ قضائیه خبرهای غیررسمی مربوط به آمار اعدامیان در ایران را قبول نداشته باشد. اگر اینطور است چرا در این مورد اطلاع‌رسانی رسمی و شفافی صورت نمی‌گیرد و چرا اصولاً خبرهای مربوط به اجرای احکام قضایی در ایران، باید از طریق رسانه‌های برون‌مرزی و یا سازمان‌هایی مانند عفو بین‌الملل اعلام شود؟

سازمان عفو بین‌الملل به تازگی از قطع انگشتان یک متهم به سرقت در زندان اوین با شرایط بسیار حاد خبر داده است. چندی پیش قوۀ قضائیه، گزارش آن سازمان در مورد انتقال چند محکوم به زندان اوین برای اجرای حکم قطع دست آنها به اتهام سرقت را  از اساس نادرست دانسته بود. اکنون اما عفو بین‌الملل با ذکر جزئیاتی ناراحت کننده، اجرای یک مورد از این نوع مجازات را مطرح کرده است.

آیا دستگاه قضایی این خبر را تأیید می‌کند؟ و اگر می‌کند، پس اولاً دلیل آن تکذیب قبلی چه بوده است؟ و ثانیاً ازسرگیری این نوع مجازات‌ها در دورانی که به تحول در دستگاه قضایی شهرت یافته است، چه توجیهی دارد؟