بیچاره‌ت می‌کنم چون بیچاره‌مون کردی!

پیش از ذکر هر نکته‌ای، ممنونم از کانال باشگاه روزنامه‌نگاران ایران که بنده را تنها نگذاشت و با اطلاع‌رسانی به‌موقع، گردن‌کشان بی‌فرهنگ را سر جای خود نشاند.

پیشتر البته اطلاعیه انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران علیه تهدید جانی خبرنگار، منتشر شده بود که بدون پی‌گیری‌های دبیر انجمن، افشین امیرشاهی عزیز، امکان‌پذیر نبود. بخشی دیگر از عزیزان رسانه نیز دست یاری دادند تا تهدیدکننده، فکر هرگونه اقدام خشونت‌آمیز را از سر بیرون کند. زمانی‌که چنین اتحادی، فارغ از انواع سلائق وجود داشته باشد، مافیا در هر حوزه‌ای که باشد، جسارت خود را از دست می‌دهد چراکه خود را نه در تقابل با یک روزنامه و یک روزنامه‌نگار، بلکه مقابل جمعیت قدرتمند مطبوعات خواهد دید. به این ترتیب با اطلاع‌رسانی شما عزیزان، تمام تهدیدها و فحاشی‌های مافیای ناشران کپی‌کار، ناگهان یک‌شبه تبدیل به سکوت شد و گاهی حتی عذرخواهی‌های پشت پرده! 

اما طبیعتا هر روزنامه‌نگاری که سالیانی در حوزه تخصصی خود کار کرده باشد می‌داند از بین بردن مافیایی که ریشه دوانده، کار ساده‌ای نیست. بنده هم از همان روز اولِ افشای اسامی بعضی از آن‌ها، چنین توهمی در سر نداشتم. فقط می‌دانستم که اگر اطلاع‌رسانی یک روزنامه‌نگار به جریان تبدیل شود، ضربه سهمگینی به پیکره مافیا خواهد زد.

به این ترتیب،‌ به یاری خداوند و با همراهی شما و بخشی از مترجمان، نویسندگان، اهالی فرهیخته صنعت نشر و کاربران دغدغه‌مند، این مهم محقق شد. چنانچه فروش کتاب‌های بی‌کیفیت و گاهی سارقانه این مافیای نشر، فقط در یکی از پلتفرم‌های بزرگ فروش کتاب (که به لحاظ بار حقوقی موضوع، نمی‌توانم نام ببرم)، از روزانه 200 کتاب، به 10 کتاب رسید! در واقع به عنوان روزنامه‌نگار، وظیفه ما جز این هم نبود. چون ضابط قضایی و اجرایی نیستم اما وجدان، اخلاق، شرافت کاری و هرآنچه به انسان و انسانیت مربوط است، اجازه نمی‌داد ببینم عده‌ای پخته‌خوار، در حال بلعیدن زحمات چندین ساله مترجمان و ناشران پرتلاش‌مان هستند. همچنین دلسوخته کتاب‌خوان‌هایی بودم که نمی‌دانستند قربانی چه نوع ترفندهایی شده‌اند.

بیشتر بخوانید: واکنش انجمن صنفی روزنامه‌نگاران به تهدیدِ یک خبرنگار

روزی که سرکرده وقیح این مافیای بی‌فرهنگ تماس گرفت و گفت: «بیچاره‌ت می‌کنم»، روز کم‌نظیری بود، چراکه قبل از این تهدید، جمله‌ای بی‌نظیر گفته بود: «بیچاره‌مون کردی»!

عزیزان، رفقا و همکاران گرامی! درست است که مطبوعات کشور، شکوه و شوکت پیشین را از دست داده و در سالیان پرآشوب گذشته، برخی یاران باوفای خود را پشت سر جا گذاشته اما...

هنوز هم این قلم همان قلم است و کلمه همچنان پرنفوذ در جان انسان‌های آزادی‌خواه و حقیقت‌طلب است؛  قدرت‌مان را دست کم نگیریم.

یاسر نوروزی
۲۵ تیر ۱۴۰۱