تاج‌زاده، میزان اصلاحات تحول‌خواه /عبدالله ناصری

معیار اصلاحات حقیقی و اصلاح‌طلبی واقعی، فقط اصول‌گرا و برانداز نبودن نیست. بعضی از کنش‌گرانی که عنوان اصلاح‌طلبی را یدک می‌کشند (مثل صاحبان رسانه که در آستانه شبه‌انتخاب ریاست جمهوری ۱۴۰۱ با رییس منصوب دیدار و اعلام وفاداری کردند و امروز هم وقیحانه، تاج‌زاده را در کنار احمدی‌نژاد قرار می‌دهند) متوهمانه و یا مأمورانه در تلاشند این مصلح پاک را خارج از دامنه اصلاحات بدانند و عواقب هر ستم حکومتی بر او را متوجه خودش بدانند، درست مثل آقای ح-م عضو ارشد دفتر رهبر، که از آقای ح-م اصلاحاتی با تحکم می‌خواهد که علیه تاج‌زاده موضع‌گیری و مرز بندی کنند.

یک سؤال اساسی از خود و پاسخ به آن نسبت هر مدعی اصلاح‌طلبی را با “اصلاحات معیار” تعیین می‌کند. چرا براندازان خارج‌نشین او را نشانه گرفته‌اند؟ زیرا او ترازوی اصلاحات ساختاری شده است، همان چیزی که امثال علیجانی، باستانی، کاظمیان، نوربخش، اکبرین، آرمین، ناصری، صمیمی، قدیانی و … به دنبال آن هستند، یعنی جمهوری دموکراتیک سکولار. برای امثال بنده که ۴۴ سال است او را شناخته، مأنوس با او و حق معلمی برایش قائل است، نیک می‌دانم محکم‌ترین الگوی فکر سیاسی او، آخوند خراسانی است نه اسلام سیاسی ولایت فقیه.

تاج‌زاده از حکومت دینی گذشته و اصلا قصد ندارد خاتمی و موسوی خوئینی را جای خامنه‌ای بنشاند. به همین دلیل است که ما افراد مذکور بازداشت مضحک او را محکوم می‌کنیم. چرا مضحک می‌دانم؟ چون او را همه می‌شناسند، مثل گذشته، قلمش پر تراوش، و در زندان مؤثرتر خواهد بود. حکومت می‌گوید با طائب و بی‌طائب فرقی نیست. بله! این را همه می‌دانند، به همین جهت این دستگیری را مضحک می‌دانم. اصلاح‌طلبان اصیل از بازداشت او ناراحت‌اند، بدلی‌ها بلاتکلیف‌اند و براندازان، خوشحال. همین خرسندیِ آخرین، مبارکِ هسته‌ی اصلی حکومت باد.

به نظرم این بازداشت، نقطه عطف سیاست‌ورزی است، شفاف‌تر از انتخابات ریاست‌جمهوری پیشین. یا باید از مصطفی و مرام و روش او حمایت کرد و زندانش را محکوم و یا سکوتی پیشه کرد که معرف اصلاح‌گران حکومت‌محور همراه با رهبری توتالیتر است. اصلاحاتی که تاج‌زاده آن را نمایندگی می‌کند در گفتمان دموکراسی سکولار و  در جنبش مدنی سبز خیابان قابل فهم است.

به نظر نگارنده، این بازداشت تاج‌زاده، شاغول خوبی است برای مدعی و مدعای اصلاح‌طلبی ساختاری و تحول‌خواه، و جز آن اصلاحات، چیزی جز “تیله‌بازی” با حکومت و حاکمان تمامیت‌خواه نیست. تاریخ دو دهه اخیر ایران نشان داده امثال تاج‌زاده، رسول‌اف، مدنی، صمیمی، شهابی و … در زندان که هستند هم افشاءکننده‌ترند و هم مخاطب‌پذیرتر. بنابراین ضمن محکوم‌کردن حبس او و دیگر مظلومان کشور، تردیدی ندارم که این حبس، محبس تبلیغاتی دیگری برای طراحان آن خواهد بود.

منبع: کلمه