آیه‌های وحشت و شُکوهِ ماندگارِ مهسا

رهزنی آمد!
رهزنی بنام دین وُ
هَرزآیین
ز گور تاریخ
برخاست و بَر ما شد

رهزنی زیبا ستیز
پنجه بر روی‌اَش کشید
رهزنی دژخیم خو
هاله‌ی عشق‌اَش درید
رهزنی “ژینا” ستیز
جانِ شیرین‌اش سِتید*

رهزنا، زینهار!
گوش‌دار
این هشدار:
جملگی مهساوار
لبخند زنان
جامه‌ی جهلِ تو
از تن برکَنیم
غولِ دین وُ
هَرزآیین
در گوری نهیم.

در پسِ آن
به گِردِ
ماه‌ رُخان
- “کاوه”های روزِ مان -
چون نگینی
بر انگشترِ آزادی
حلقه زنیم وُ
شکوهِ ماندگارِ مهسا را
سُرودِ رهایی سازیم

علی آزاد
۲۶ شهریور ۱۴۰۱

* استیدن
فرهنگ فارسی معین: (اِ دَ) (مص م.) نک ستیدن، سِتُدن