بی‌نام ...

برای "يسنا" و همه‌ی فرزندانی که خانه را ترک می‌کنند ...

او رفته است و خاطره‌ها مانده است و من
توفان ياد و پنجره وامانده است و من

از آخرين کلام که آرام گفت و رفت ؛
يک خانه انعکاس صدا مانده است و من

در آن اتاق کوچکش آری به يادگار ؛
اندوه‌های بی سر و پا مانده است و من

يک رد پای عطر که دور است و دور نيست ؛
بر شانه‌های گيج هوا مانده است و من

تا بگذرم به سادگی از اين شب غريب ؛
پايی که نيست راه گشا ، مانده است و من

آن دامنی که جای سرش بود ، اين زمان ؛
در تيله‌های اشک رها مانده است و من

در دفتری که ز احساس خط خطی است ؛
يک شعر نا نوشته بجا مانده است و من

انبوه واژگان ز لبم پر کشيده اند
تنها سوأل تلخ "چرا؟" مانده است و من

تا دست روز گار به دامش نيافکند ؛
پرواز دست‌های دعا مانده است و من

آن وعده‌ی بهشت و قدم‌های مادران ؛
اينک به روی دست خدا مانده است و من

در سکه‌ی سه چهره‌ی اين غربت وسيع ؛
او مانده است و فاصله‌ها مانده است و من ...