به تماشایت

یاس واره‌ی پریسای من 
                            تو را چگونه سرودن باید 
که عشق را 
از میان هفتاد و دو ملت 
                           در دستهایت 
مومنانه 
        چنان امانتی از اساطیر 
به سلامت گذراندی ...

تو را چگونه سرودن باید 
که عشق را 
              زیر سنگ باران تنهایی
از هفت خان زیستن 
به جشنواره ی هستی آورده‌ای 
تو را به سخن 
تو را به واژه 
تو را به سطر سطر شعرهای جهان 
سوگند 
تو سرودنی نیستی 
                    به تماشایت مرا مجال باید ...