از نو دمیدن‌های پنهان...

قلب زمین گرم است
این بار،
شوق شکفتن دارد
انگار...


از نو دمیدن‌های پنهان،
از نو دویدن‌های خون،
در پنجه‌های نازک و ترد ِ درختان،
گویی هوایی تازه،
می‌خیزد،
از این باغ!


گویی دگر بار
زیر نگاه‌های حسود ِاسب ِتوفان،
- بی اعتناء
به زوزه‌های گرگ ِ خونخوار ِزمستان -
دارد
به آرامی
بهاری
نقش می‌بندد
در این باغ!