موسم عمّامه‌پرانی

ماییم و کنون موسم عمّامه‌پرانی
عمّامه ز آخوند پران گر بتوانی

این کار منوط است به چالاکی و چستی
پس هست نیاز تو به نیروی جوانی

گر نیستت این نیرو، بنشین به تماشا
زیرا که در آن هست بسی رمز و معانی

گویند از این راه به آخوند ریاکار
تو انگلی و زائد، در رخت چنانی

خود نیز نشانی بود از نفرت مردم
زین فرقۀ منحوس چه عالی و چه دانی

آسیب بسی دیدیم زین قوم تبهکار
هم مالی و فرهنگی، هم جسمی و جانی

بودند کمین کرده که قدرت بربایند
از عهدِ بسی دور به نیرنگ و تبانی

تا شاه عطا ساختشان فرصت مطلوب
از روی کج‌اندیشی و هم کار ندانی

هر حزب و نهاد دگری طرد و تبه شد
آزاد ولی ماند همین فرقۀ جانی

شه ترس ز چپ داشت و از جبهۀ ملّی
از بابت آخوند نبودش نگرانی

زان روی رها ساختشان یکسره افسار
تا مُلک گرفتند بدانگونه که دانی

آن شیخ دغلکار چو از ره به در آمد
خون بود که چون جوی روان شد ز روانی

رفته است از آن فاجعه چل سال فزون‌تر
هر سوی فساد و ستم و فاتحه‌خوانی

***

نازم به تو ای نسل به پا خاستۀ نو
برخاسته‌ای تا که وطن را برهانی

خیزیم که با نسل جوان یک دله گردیم
همراه در این خیزش ژرف همگانی