آنگلا مرکل این قدرتمند ترین زن جهان کیست؟

برلین ١٣ اکتبر ٢٠٠٥

آلیس شوارتزه فمینیست صاحب نام آلمانی می‌گوید انتخاب نخست وزیر زن در آلمان به این می‌ماند که در آمریکا "سیاه پوستی به کاخ سفید راه بیابد!"

زنان در ده کشور جهان در راس حکومت قرار دارند ؛ یا به عنوان رئیس جمهور و یا نخست وزیر، صاحب قدرتند. اما ٨ کشور قدرتمند جهان را از سالها پیش تا کنون مردان راه می‌برند و می‌شود گفت آنگلا مرکل در حال حاضر قدرتمند ترین زن جهان است.
نگاه می‌کنیم به زندگی مرکل این قدرتمند ترین زن جهان.

آنگلا ٥١ سال پیش در شهر‌هامبورگ به دنیا آمد. در آن هنگام پدرش در رشتهء علوم دینی تحصیل می‌کرد و مادرش آموزگار بود. آنگلا کاسنر سه سال داشت که پدرش در نزدیکی شهر کوچک تمپلین آغاز به کار می‌کند ؛ پدرش، هورست کاسنر، به عنوان کشیش مدرسهء دینی بزرگسالان را اداره می‌کرد. آنگلا کاسنر در تمپلین دیپلم متوسطه را می‌گیرد و سپس راهی لایپزیک می‌شود و در آنجا در رشتهء فیزیک تحصیل می‌کند. ٢٣ ساله بود که در لایپزیک با اولریش مرکل ازدواج می‌کند. از این به بعد ، طبق رسم زمانه، آنگلا مرکل نام می‌گیرد. یکسال پس از ازدواج درسش تمام می‌شود. در ٢٤ سالگی به برلین می‌رود و در انستیتوی شیمی - فیزیکال ، آکادمی علوم برلین به عنوان کارمند پژوهشی مشغول به کار می‌شود. در سن ٢٨ سالگی از شوهرش مرکل جدا می‌شود. ٣٢ ساله است که درجهء دکترای خود را در رشتهء فیزیک می‌گیرد. ٣٥ ساله است که پا به عرصهء سیاست می‌گذارد و عضو حزب "دموکراتیشه آوف بروخ" (عزیمت به سوی دموکراسی) می‌شود. یکسال بعد سخنگوی مطبوعاتی این حزب می‌گردد که حالا برای شرکت در انتخابات مجلس آلمان دموکراتیک، با دموکرات مسیحی‌ها وارد ائتلاف شده است. ١٨ مارس ١٩٩٠ آنگلا مرکل ، پس از انتخابات نسبتا آزاد آلمان دموکراتیک که در حال گزار به سوی دموکراسی است ، معاون سخنگوی دولت دمزیر می‌شود. در اوت همان سال آنگلا مرکل وارد حزب دموکرات مسیحی می‌شود و چند ماه بعد ، یعنی سوم اکتبر همان سال آلمان دموکراتیک به جمهوری فدرال آلمان می‌پیوندد. دسامبر همان سال ، سال ٩٠ ، آنگلا مرکل که حالا ٣٦ سال دارد به عنوان نمایندهء حزب دموکرات مسیحی وارد پارلمان آلمان یگانه می‌شود. یکماه بعد ، هلموت کول نخست وزیر آلمان مرکل را به سمت وزیر امور نوجوانان و زنان فرا می‌خواند. در زمان حکومت کول ، مرکل مورد توجه و به نوعی تحت حمایت کول قرار می‌گیرد و گاهی رسانه‌ها از قول هلموت کول مرکل را "دختر" یا "دخترک" می‌نامد. بهار ١٩٩٥ به ریاست کنفرانس جهانی سازمان ملل که در برلین تشکیل می‌شود منصوب می‌گردد که پیرامون حفظ محیط زیست است و جلوگیری از آلودگی هوا. دو سال بعد کتابی در همین زمینه می‌نویسد. در سال ٩٨ به سمت دبیر کلی حزب دموکرات مسیحی بر گزیده می‌شود و در ٤٤ سالگی با یک استاد دانشگاه در رشتهء شیمی بنام یوآخیم زائر ازدواج می‌کند. این بار آنگلا مرکل که چهره‌ای شناخته شده است نام خود را ، که در اصل نام همسر سابق اوست حفظ می‌کند و آنگلا مرکل باقی می‌ماند. در سال ١٩٩٩ جنجالی بر پا می‌شود زیرا دبیر کل افتخاری حزب، هلموت کول حاضر نیست اعلام کند هدایای نقدی را که ، البته برای مصارف عمومی حزب در یافت کرده ، چه کسی به وی پرداخت کرده است. در این زمان آنگلا مرکل با نوشتن نامه‌ای سرگشاده از حزب می‌خواهد که حامی پیشین و دبیر کل افتخاری حزب هلموت کول را از سمت خود برکنار کند.

مرکل در سال ٢٠٠٢ به ریاست حزب دموکرات مسیحی انتخاب می‌شود.

تا بحال ٩ بیوگرافی به شکل کتاب پیرامون این زن و روند رشد سیاسی او در آلمان منتشر شده است.

رسانه‌های آلمانی زبان و طنز نویسان در سالهای ٩٠ این زن سیاستمدار را زیر ذره بین گذاشتند. اگر نظرات مردان و جدال‌های سیاسی ایشان ، یا احیانا رفتار‌های جنسی و رشوه‌گیری و ناسازگاری‌های درون حزبی تیتر روزنامه‌ها را به خود اختصاص می‌داد، در مورد خانم مرکل بیشتر اوقات آرایش مو که بسیار ساده و بی‌پیرایه بود و طرز راه رفتن این زن سیاستمدار و لباس پوشیدن وی توجه رسانه‌ها را بر می‌انگیخت. بسیاری از طنز نویسان و روزنامه‌نگاران به مرکل توصیه می‌کنند، در آرایش موهای کوتاه خود که لخت و بی حالت چهرهء کشیده و چشمان بی‌حالت و گونه‌های آویزان او را قاب گرفته ، تجدید نظر کند. در حالی که کمتر روزنامه‌نگاری در همین سالها به رئیس پیشین حزب، هلموت کول که وزنش به بیش از ١٥٠ کیلو رسیده بود و تنها در صندلی مخصوص افراد تنومند جا می‌گرفت توصیه می‌کرد کمتر غذا بخورد و بنوشد. سخن گفتن در مورد ظاهر خانم مرکل تنها موردی نیست که زندگی را بر این زن دشوار می‌کند. بسیاری از هم حزبی‌های مرکل نیز با رقابت و کینه ورزی و سخنانی که تحویل رسانه‌ها می‌دهند زندگی را بر مرکل ٥١ ساله دشوار می‌کنند. آقای اشتویبر رئیس حزب سوسیال مسیحی که در انتخابات پیشین خود نامزد نخست وزیری بود تمام کوشش خود را بکار برد تا این بار نیز خود به عنوان رئیس حزب کوچکتر، بار دیگر نامزد نخست وزیری شود. وقتی موفق به اینکار نشد ، ضمن حفظ ظاهر دوستانه اکنون یک صدا با مخالفان سوسیال دموکرات خود خواستار این است که مرکل در حکومت آینده از حقی که قانون اساسی در مادهء ٦٥ برای نخست وزیر پیش بینی کرده ، یعنی تعیین سیاست‌های کلی دولت ، صرفنظر کند.

مرکل مخالفت و رقابت مردان همراه را بر انگیخته بی آنکه دوستان و پشتیبانانی در میان زنان و فمنیست‌ها یافته باشد. زیرا در دوران وزرات خود در سمت وزیر امور زنان و نو جوانان توجهی به فشار دو گانه بر زنان شاغل نداشت و اصولا هیچ نشانه ای، از زنیت در رفتار و کردار خود ندارد. وی همیشه تاکید بر این دارد که بیشتر به موضوعات توجه می‌کند و اینکه جنسیت او زن است هیچگونه اهمیتی ندارد و در انتخاب موضوعات و ارجحیت‌های او نقشی ایفا نمی‌کند. برعکس، شاید برای "پاک کردن" آخرین آثار زنانه از وجود خویش از حزب محافظه کار دموکرات مسیحی هم تند تر می‌رود. مرکل مشاوری صاحب نام برای خود برگزیده بنام پرفسور پاول کیرش هوف که می‌گوید "زنان باید در خانه و خانواده پیشرفت شغلی کنند. هدف ایشان باید رواج دوستی باشد و نه بدست آوردن قدرت" برخی این بی اعتنایی مرکل را به مسائل زنان به این واقعیت نسبت می‌دهند که مرکل فرزندی ندارد و از مشگلات زنانی که میان دو سنگ آسیاب ، کار خانگی و کار شغلی له می‌شوند بی خبر است.

با اینکه وجود یک نخست وزیر زن در آلمان برای زنانی که به برابری حقوق باور دارند، بهر حال نوعی جذابیت دارد ، آنگلا مرکل موفق شده است با اندیشه و رفتار‌هایش که با برابری حقوق دو جنس همخوانی ندارد ، این جذابیت را کاملا خنثی کند. رناته کوناست، وزیر "کشاورزی و پشتیبانی از مصرف کنندگان" کابینهء شرودر از حزب سبز ، که یکی از محبوب ترین و موفق ترین سیاستمداران آلمان است در بارهء مرکل می‌گوید ، همیشه نمی‌شود به برچسب روی جنس اعتماد کرد. وقتی روی بسته‌ای اتیکت چسبانده باشند "زن" دلیلی ندارد، وقتی بازش می‌کنی واقعا زنی در آن باشد و خانم مرکل را زنی با "برچسب تقلبی" می‌نامد.

آلیس شوارتزه تنها فمینیست صاحب نامی است که امروز از مرکل دفاع می‌کند. او شاید درست به دلیل دو آتشه بودنش به این "جنس تقلبی" قانع است و می‌گوید، به نخست وزیری رسیدن مرکل برای زنان آلمانی در مجموع پیامد‌های مثبتی دارد و می‌افزاید داشتن نخست وزیر زن در آلمان " درست به این می‌ماند که "سیاه پوستی به کاخ سفید راه بیابد!"