سر بازان مُزدور

جمعه ۶ مهر ۱۳۸۶ - Friday 28 September 2007

اتومبیل یک زن و شوهر جوان با کودک خردسالشان در ترافیک میدان ناحیه منصور در غرب بغداد متوجه چند ماشین اسکورت می شوند، سرعت را کم می کنند ولی هنوز توقف کامل نکرده بضرب گلوله های متوالی همگی کشته می شوند. هلیکوپتری که از بالا، این اسکورت را همراهی میکرد شروع به تیر اندازی در جمعیت می کند. حسن جابر در همین میدان بود که ماشین های ماموران امنییتی «بلک واتر» Black Water را دید: من آنها را شناختم. بلا فاصله نشستم، ولی گلوله ها بطرفم آمد، چهار گلوله به پشتم اصابت کرد، از جمله یکی ریه ام را سوراخ کرد. حالا در بیمارستان بستری هستم.اینها همان کسانی هستند که در 17 جولای پسرم را مجروح کردند. من علیه آنها شکایت کردم، ولی بهیچ نتیجه ای نرسیدم.

در این حادثه اخیر 11 نفر کشته و دهها نفر زخمی شدند. نظایر این حوادث بارها از شروع اشغال عراق تکرار شده است. اینها ماموران امنیتی یا در حقیقت سربازان مزدوری کمپانی های آمریکایی مانند «بلک واتر» هستند که از جانب وزارت خارجه آمریکا برای محافظت از دیپلمات های این کشور استخدام شده اند. کشتار مردم بیگناه، این بار به خشم و اعتراض مردم و دولت عراق دامن زد. دولت عراق اجازه کار «بلک واتر» را موقتا لغو کرد و قرار شده است که یک کمیسیون مشترک عراقی-آمریکایی به این حادثه و حوادث قبلی رسیدگی کنند.

ارتش مزدور

«روزا بروکس» Rosa Brooks در یکی از سرمقاله های «لوس انجلس تایمز»می نویسد: جنگ برای فروش، ارزان به مناقصه گذاشته شده است جنگ عراق فرصت مناسبی برای معامله گران و سرمایه گذاران شده است. اگر باورنمی کنید از شماره 1600 خیابان «پنسیلوانیا» در «واشنگتن دی سی» بپرسید. همچنین بخشی از سیاست خارچی آمریکا مانند جمع آوری اطلاعات، کمک های انساندوستانه و حتی مقابله و بازجویی از تروریست ها نیز به جراج گذاشته شده است. شاید شما این آگهی را در روزنامه های محلی ندیده اید، ولی باور کنید که چنین آگهی چند سال است که در کمپانی های ویژه ای پخش شده است. «اریک پرنس» رئیس کمپانی «بلک واتر» این آگهی را دیده است. «اریک» در مورد کمپانی اش چنین می گوید:«کاملترین ارتش حرفه ای، پلیسی، امنیتی و حافظ صلح و ثبات در دنیا».

این آگهی در کمپانی های دیگری مانند«آرمز گروپ» Arms Group و «هالیبرتون» Haliburton و بسیاری دیگر پخش شده است. کمپانی هایی که کارهایی را که قبلا دولت آمریکا انجام میداد بعهده گرفته اند ، کارهایی مانند جنگ، حفاظت از دیپلمات ها، بازپرسی و بازجوی متهمین به تروریسم و «ساختن ملت های جدید» Nation Building . وسایل ارتباط جمعی آمریکا باین واقعه مهم توجه کافی نکرده اند و باین ترتیب اهمیت خصوصی کردن جنگ و سیاست خارجی آمریکا از نظر مردم نادیده مانده است.

چیزی که در عراق، افغانستان، کلمبیا، سومالی در «پنتاگون» و وزارت خارجه اتفاق افتاده است، از خصوصی کردن مشاغل کلیدی ارتش و امنیتی فراتر رفته،بلکه به حراج گذاشتن سیاست خارجی آمریکا به هرکمپانی که قیمت بیشتری بپردازد تبدیل شده و شاید دیگر باز خرید آن بسیار دیر باشد. برای مثال «بلاک واتر» یک قرار داد 750 میلیون دلاری با وزارت خارجه آمریکا دارد. «بلک واتر» ادعا می کند که حتی بهتر از دولت آمریکا میتواند کار کند.

«بلک واتر» که مرکزش در «کارولینای جنوبی» است یکی از بزرگترین تاسیسات ارتش خصوصی در دنیاست. ارتش آمریکا از این کمپانی برای تربیت مشاوران ارتش استفاده میکند. «بلک واتر» در حال حاضر 50 هزار مشاور ارتش دارد که می توانند هر لحظه به هر نقطه دنیا سفر کنند. برای مثال «بلک واتر» پلیس را در افعانستان و کوماندوهای نیروی دریا یی را در آذربایجان تربیت کرده است . حتی پس از «توفان کاترینا» ، نیروی مسلح به «نیو اورلیان» فرستاد. «بلک واتر» در ابتدا، نیروی خود را بعنوان داوطلب در اختیار دولت آمریکا قرار داد. ولی امروز «بلک واتر» مانند یک ارتش کوچک است که دارای نیروی نظامی و و سایل جنگی است. اخیرا نیز هواپیماهای جنگی بمب افکن ساخت «برزیل» را خریداری کرده است. سئوال اینست که اگر وظیفه اصلی «بلک واتر» در اختیار گذاشتن محافظان شخصی است، جت جنگی برای چه منظور ی است.

اگرچه «بلک واتر» دارای خصوصیات ویژه ای است، ولی استثنا نیست. کمپانی های دیگری نیز وجود دارند که در نقاط مختلف دنیا بجای دولت آمریکا کارهای دولتی را انجام می دهند.

«روزا بروکس» می گوید: انگیزه کاخ سفید واضح است. چرا به جنگ دیگری با کنگره رفت وقتی می توان به آرامی یک ارتش خصوصی را استخدام کرد که این جنگ را انجام دهد. چرا مظنونان به تروریسم را مورد بازجویی قرارداد، وقتی می توان این کار کثیف را بیک کمپانی متخصص در اینکار واگذار کرد. چرا وظیفه ملال آور تعلیم قضات افغانی را بهعده گرفت، هنگامی که میتوان آنرا به یک کمپانی خصوصی داد، بویژه وقتی که در مورد نتایج خو ب و بد آن وسواسی وجود ندارد. انگیزه این کمپانی ها سیاسی نیست، بلکه صرفا مالی است. اگر کاخ سفید می خواهد سیاست خارجی آمریکا را بفروش بگذارد، مطمئنا یک نفر پیدا خواهد شد که آنرا بخرد.

«پرنس» شخصی که «بلک واتر» را پایه گذاری کرد یک عضو پیشین نیروی دریایی بود . او در مورد اهداف کمپانی خود روشن است. او می گوید: «ما کاری را که «فد اکس» Fe dEx برای خدمات پستی کرد، میخواهیم برای امنیت ملی National Security انجام دهیم.» نا گفته نماند که «فد ٍاکس» کار های مهم پستی رابعهده گرفت و تنها امور کم اهمیت را برای اداره پست باقی گذاشت. «روزا بروکس» اضافه می کند:«باینگونه می توانیم ابزار و تاسیسات امنیت ملی را بوسیده و کنار بگذاریم».

ایمنی سیاسی

در حال حاضر بیش از 25 هزار نفر ماموران امنیتی مسلح از کمپانی های خصوصی مانند «بلک واتر» درعراق حضور دارند. «پل برdمر Paul Bremer فرماندار عراق پس از حمله آمریکا در«جون 2004»یکروز پیش از آنکه عراق خود مختاری خود را بدست آورد اعلام کرد که تمام ماموران امنیتی و آمریکایی ها یی که برای دولت آمریکا کار می کنند، قابل تعقیب در داد گاه های عراقی نبوده و مصونیت سیاسی دارند. از آن زمان، «بلک واتر» خارج از رادار ارتش عمل کرد و تنها پاسخگوی مقامات سفارت آمریکا بوده است. برخی از مسئولان ارتش نسبت به رفتار ماموران امنیتی کمپانی هایی مانند «بلک واتر» اعتراض کرده و گفته اند که این افراد یاغی گرایانه عمل می کنند. برای مثال عراقی ها را با زور از جاده کنار زده، به طرف آنها شیشه های آب پرتاب می کنند و در تیر اندازی، تند و بدون فکر عمل می کنند. یک مقام ارتش که می خواست نامش محفوظ بماند گفت: «ما باید قیمت سنگینی برای رفتار خشن این افراد بپردازیم ». پلیس عراق نیز شاکی است. سخنگوی وزارت کشور عراق گفت : «ماشین های این ماموران باصطلاح امنیتی شماره ندارند. این افراد اسم هم ندارند. هیچکس نمیداند اینها کی هستند، اگر از آنها سئوال کنیم، قلدری می کنند. در ماه جولای ماموران امنیتی «بلک واتر» 5 نفر از نگهبانان وزارت کشور را کشته و 8 نفر دیگر را زخمی کردند»

در چهارم فوریه 2007،چند روز پیش از کشه شدن نگهبانان وزارت کشور، «سوهاد شکیر» زن جوان 37 ساله ای که برای ارتش آمریکا کار می کند، ساعت 9 صبح در حال رانندگی بطرف «منطقه سبز» Green Zone بود . در همان زمان چند ماشین متعلق به ماموران امنیتی نیز در جاده بودند.«سوهاد» پشت آنها حرکت میکرد، ولی کمی نزدیک بود. یکی از ماشین ها ناگهان بطرف او شلیک کرد و از محل بسرعت رفت .شش گلوله به «سوهاد» اصابت کرد و جا بجا کشته شد. مردی که در کنار خیابان دکه ای دارد، شاهد این صحنه بود. «اسماعیل» پدر «سوهاد» یک روانشناس باز نشسته عراقی است . او می گوید این حادثه او را نابود کرده است. دختر جوانش انگلیسی خوب می دانست و برای مرکز کمک های عراقی کار میکرد. این مرکز با ارتش آمریکا مشترکا خدمات پزشکی و غیرپزشکی به عراقیها میدهند.رئیس او، یک کلنل ارتش آمریکا،به پدرش گفته بود که «سوهاد» دوست ما بود و اشتباها کشته شد. ما ا ز این حادثه بسیار متاسفیم. اسماعیل می گوید؛ من از کودکی دخترم را تشویق کردم که انگلیسی یاد بگیرد و هر کاری را که خودش دوست دارد انجام بدهد. او همه ی مردم دنیا رادوست داشت. او صلح رادوست داشت. او دلش برای سربازان آمریکایی می سوخت. عاقبت اینهمه دوستی و محبت چنین بود . اسماعیل می گوید دیگر نمی خواهد رابطه ای با آمریکا یا آمریکایی داشته باشد». ابتدا آنها گفتند آمده اند دمکراسی را در این کشور بوجود آورند. ولی به جای آن ما شاهدقتل و کشتار انسان های بیگناه هستیم و باید خاموش بمانیم. این دیگر قابل قبول نیست. این اعمال دیگر نمی توانند تکرار شوند ».

علیرغم این که سفارت آمریکا اعلام کرده است که این حادثه اخیر را با دقت تعقیب خواهد کرد، بسیاری معتقدند محکوم کردن ماموران «بلک واتر» و سایر کمپانی های باصطلاح امنیتی و حفاظتی با داشتن مصونیت سیاسی غیرممکن است. دولت عراق بتازگی صحبت از لغو مصونیت سیاسی این ماموران کرده است.

180 هزارغیر ارتشی در خدمت ارتش

از لحظه ای که سرباز آمریکایی از خواب بر می خیزد تا زمانیکه دوباره به خواب می رود، افراد غیرارتشی وحتی غیر آمریکایی از او پذیرایی و نگهداری می کنند.در حال حاضرتعداد افرادی که در استخدام ارتش آمریکا برای کارهای غیرنظامی هستند به 180 هزارنفر می رسد. کمپانی هایی مانند «بلک واتر» بخشی از این پرسنل رادر اختیار ارتش می گذارند. بغیر از ماموران امنیتی که معمولا دیپلمات های امریکایی رادر خارج از «منطقه سبز» محافظت می کنند و مجهز به هر نوع اسلحه هستند،غالب این 180 هزار، وظیفه ی خدمت به سربازان را دارند. اکثراین افراد غیرآمریکایی هستند . کارکنان اندونزی، آب گرم رابرای حمام سربازان فراهم می کنند. لباس های آنها توسط کارگران آسیای شرق شسته و اتو می شود. در سالن های غذاخوری، گارد های اهل «یوگاندا» مامور محافظت سربازان هستند. اینها از طرف یکی از کمپانی های آمریکایی استخدام شده اند. این افراد ماهیانه هزار دلارحقوق می گیرند. اگر چه تقریبا غیرممکن است که یک آمریکایی با این حقوق در عراق کارکند، ولی برای این فرد اهل «یوگاندا» ماهی هزار دلار ثروت قابل ملاحظه ای است.

در سراسر عراق، هر جا که آمریکایی هست پرسنل کمپانی های خصوصی درخدمت ارتش است زیرا ارتش آمریکا فاقد نیروی لازم برای فراهم کردن این خدمات می باشد. حتی در عملیات جنگی، تکنسین هایی که سربازان را یاری می دهند، از کار کنان کمپانی های خصوصی هستند. برای مثال تکنسین «جنرال داینامیک» کسی است که وسایل جنگی راتعمیر و آماده میکند. رانندگانی که هزاران قطعات لازم ارتشی را از کویت به عراق می آورند غالبا فیلیپینی هستند. کمپانی بزرگی نام «ک - ب - آر» KBR که پایگاه های نظامی را سرویس می دهد، تعداد زیادی از «صربستان» و «کوروشیا»استخدام کرده است.
مردم آمریکا تصور می کنند که با مالیات های خود ارتش آمریکا را حمایت می کنند و کمتر کسی می داند که بخش مهمی از بودجه نظامی به جیب شرکت هایی می رود که این خدمات مهم را برای ارتش آمریکا توسط کارمندان غیرآمریکایی خود فراهم می کنند. پس از جنگ ویتنام، بسیاری از این خدمات، از سربازان به گارد ملی و نیروهای ذخیره منتقل شد. ولی امروزه سیستم تغییر کرده است و این نوع خدمات بدست غیر نظامی ها سپرده شده است.

برخی از این افراد، مسلح و بسیاری غیرمسلح هستند، ولی این نیروی عظیم است که سربازان و ارتش آمریکا را در عراق نگهداری می کند.

جنگ عراق ثابت کرده است که آمریکا دارای نیروی نظامی کافی برای یک جنگ طولانی نیست. اگرچه وزارت دفاع آمار رسمی نداده است، ولی تخمین زده می شود که تعداد غیرنظامی‌هایی که توسط کمپانی‌های خصوصی استخدام و در عراق کار می کنند بیش از تعداد نیروی نظامی آمریکاست. بغیر از کسانی که وظایف خدماتی دارند، بقیه افرادی هستند که بطور تاریخی به آنها «سربازان مزدور» Mercenaries گفته می شود.

«تی موتی هیسا» Timothy Hisa در یک تفسیر سیاسی در «تایمز» می نویسد: «رومیها سربازان مزدور را یک راه حل فوری برای مشکلات نظامی خود یافتند، ولی این راه حل فوری موقت، تبدیل بیک نیروی دائمی شد. زیرا رومی ها متوجه شدند تامین ارتش رومی از نظر مالی و سیاسی دیگر قابل ادامه نبود. بگذارید امیدوار باشیم که آمریکا سرنوشت رومیها را در این زمینه تکرار نکند.»