گفت‌وگو ی اکبر کرمی و عطا هودشتیان

چرا نامه‌ی میرحسین می‌تواند تراز نیروهای سیاسی را جابه‌جا کند؟ گفت‌وگو ی اکبر کرمی و عطا هودشتیان
در گفت‌وگو با عطا هودشتیان استاد دانش‌گاه و سیاست‌مدار جمهوری‌خواه پرسیده‌ام: در ایران و در ایستار پس‌ازجنگ چه می‌گذرد؟ جریان‌ها ی سیاسی در برایست‌مان (Position) و پادایست‌مان (Opposition) ایرانی در کجا ایستاده‌اند؟ چه می‌خواهند؟ و چه برون‌شدی را در برابر جنگ، تنش هسته‌ای و ادامه ی سیاست‌ها ی جاری در هم‌بودمان ایرانی گذاشته‌اند؟ چه‌کسانی در پا ی ایران ایستاده‌اند؟ و این ایستاده‌گی چه‌گونه با ایستادن در کنار بی‌گانه‌گان و دوستان نادان بی‌گانه، جدا و دگروار می‌شود؟ نامه ی میرحسین موسوی و کسانی که آن نامه را روی‌دست می‌برند، چه جای‌گاهی در  گستره ی سیاست ام‌روز دارد؟ چه کارکردی دارد؟ و چه‌گونه می‌توان از درون آن راهی و سازوکاری به رهایی گشود؟
سپهر سیاست را چه‌گونه باید سامانید؟ و چه‌کسانی می‌توانند این راه نا‌هم‌وار را هم‌وار کنند؟ آیا هم‌بودمان شهری (جامعه ی مدنی) در زمین سوخته ی ایران برخواهد خاست و امکانی برای یک جمهوری ایرانی خواهد رست؟ یا در این برهوتی که نوسازی خرکی و سرکوب درازدامن پس‌انداخته است، برآمدن و بالاییدن هم‌بودمان شهری و سامانش قدرت و داوری هم‌چنان دور از دست می‌نماید؟ و هنوز هزینه‌ها ی بسیاری باید پرداخت؟ دام‌ها ی اجتماعی و هم‌بودیک چرا در ایران ام‌روز به درستی دریافت نمی‌شود؟ و راهی برای گذار از آن‌ها گشوده نمی‌شود؟ جنگ در هم‌بودمان‌ها چه‌گونه آغاز می‌شود؟ و کار می‌کند؟ جنگ میان ایران و اسراییل چه هنایش و تاثیری بر هم‌بودمان ایرانی خواهد گذشت؛ و آیا می‌تواند در برآمدن یک دولت، حکومت و ساختار ملی به‌کار آید؟ برای پایانیدن به جنگ چه باید کرد؟ و آیا امکانی برای برآمدن یک دولت ملی و گشایش این گره کور و تاریخی هست؟ آیا سرانجام مردمان ایران می‌توانند بر سرنوشت خود چیره و حاکم شوند؟ یا ناامیدی، نادانی و ناتوانی آن‌ها را چندپاره خواهد کرد؛ و گروهی را در پا ی بی‌گانه‌گان و گروهی دیگر را در پا ی دوستان نادان از پای خواهد انداحت؟