گفت‌وگوی اکبر کرمی و منصور فرهنگ

در گفت‌وگو با منصور فرهنگ که از کهنه‌کاران‌ پهنه‌ی سیاست در ایران است پرسیده‌ام: جنگ چرا و‌ چه‌گونه آغاز شد؟ و چه‌گونه پایان خواهد یافت؟ بنیادها ی سیاسی و رام‌یاریگ این جنگ چیست؟ و به کجا می‌رسد؟ چرا جمهوری اسلامی با وجود شاخ‌وشانه‌کشیدن بسیار، در جریان کار و در برابر اسراییل که پس از دهه‌ها شعار توخالی به دشمن شماره ی یک ایران دگردیسیده است، چنین بی‌دفاع و‌ دست‌بسته است؟ چه‌گونه ایران توانست ۵ دهه از جنک با اسراییل گفت وگو کند؛ چرند ببافد؛ به هواداران خود دروغ بگوید؛ و حالا که جنگ آغاز شده است، حتا برای شهروندان بی‌پناه ایران پناه‌گاهی نساخته باشد؟
اسراییل و نتانیاهو جنایت‌کاران جنگی هستند، اما در رودررویی با ایران یک شاه‌کار نظامی و امنیتی آفریده‌اند؛ آن‌ها به یک کشور ۸۰ ملیونی و حکومتی پرادعا شبیخون زدند. بنیاد این برتری نظامی و امنیتی به کجا می‌رسد؟ در کله ی پوک خامنه‌ای چه می‌گذرد؟ برای علی خامنه‌ای این رخ‌داد یک ترکمن‌چای و برای مردمان ایران یک سرشکسته‌گی ملی است. در این گیجی و سرافکنده‌گی با جمهوری اسلامی و علی خامنه‌ای چه باید کرد؟ با دولت اسراییل که به ایران تجاوز کرده است، چه‌گونه باید رفتار کرد؟ 
سپهر سیاست را چه‌گونه باید سامانید؟ و چه‌کسانی می‌توانند این راه نا‌هم‌وار را هم‌وار کنند؟ آیا هم‌بودمان شهری (جامعه ی مدنی) در زمین سوخته ی ایران برخواهد خاست و امکانی برای یک جمهوری ایرانی خواهد رست؟ یا در این برهوتی که نوسازی خرکی و سرکوب درازدامن پس‌انداخته است، برآمدن و بالاییدن هم‌بودمان شهری و سامانش قدرت و داوری هم‌چنان دور از دست می‌نماید؟ و هنوز هزینه‌ها ی بسیاری باید پرداخت؟ دام‌ها ی اجتماعی و هم‌بودیک چرا در ایران ام‌روز به درستی دریافت نمی‌شود؟ و راهی برای گذار از آن‌ها گشوده نمی‌شود؟ جنگ در هم‌بودمان‌ها چه‌گونه آغاز می‌شود؟ و کار می‌کند؟ جنگ میان ایران و اسراییل چه جای‌گاهی در هم‌بودمان ایرانی خواهد گذشت؛ و آیا می‌تواند در برآمدن یک دولت، حکومت و ساختار ملی به‌کار آید؟ برای پایانیدن به جنگ چه باید کرد؟ و آیا امکانی برای برآمدن یک دولت ملی برای کشودن این گره هست؟ که بتواند مردمان ایران را بر سرنوشت خود چیره و حاکم کنند؟