مصاحبه با آذین موحد؛ دربارهٔ دانشگاه، سرکوبگری و آزادی

آذین موحد: نوازنده فلوت و استاد دانشگاه
امیر بهاری: روزنامه‌نگار
تهیه‌کننده و کارگردان: مسعود برزی _ سعید برزی
تهیه شده در استودیو هفدانگ - زمستان ۱۴۰۳

خانم دکتر آذین موحد استاد برجسته‌ی موسیقیِ دانشگاهِ تهران وقتی در جریان اتفاقات سال ۱۴۰۱ در جانب دانشجویان ایستاد و بهای هنگفتی هم پرداخت، در نزد مردم هم شناخته شد، مدرسِ خوش‌نام دانشکده هنرهای زیبا از کار تعلیق و در نهایت از دانشگاه کنار گذاشته شد. آذین موحد در آن چند مصاحبه‌ی کوتاهی که در همان مقطع انجام داد به‌طور واضح  موضع سیاسی-احتماعی خود را اعلام کرد و متذکر شد که در نبود امنیت برای دانشجویان معترض، تدریس علمِ موسیقی بی‌معناست.

اما این تنها بخشی از شخصیت فرهنگی-اجتماعی آذین موحد است. او یکی از ممتازترین مدرسان فضای آکادمیک ایران در حوزه‌ی موسیقی کلاسیک است. نوازنده برجسته فلوت که بلافاصله پس از اخذ مدرک دکترا در شاخه نوازندگی فلوت از امریکا به ایران بازگشت و مشغول به تدریس شد و حدود سی سال تدریس در دانشگاه تهران از او فیگور آکادمیسینی خوش‌نام و سخت‌گیر ساخت. امروز شاگردان او در اروپا و امریکا در هیات علمی‌های دانشگاه‌های معتبر مشغول به تدریس و اجرا هستند یعنی شاگردان ممتازی که پس از پایان تحصیل به ایران بازنگشتند.

آذین موحد اما بیش و پیش از موسیقی‌دان بودن، فرزندِ خانواده‌ای سیاسی و ایران‌دوست است. پدرش، مهندس نظام‌الدین موحد، دبیرکل حزب ایران بود. حزبی که در سال ۱۳۲۳ یعنی پنج سال پیش از جبهه ملی ایران تاسیس شد. آذین موحد متاثر از پدرش فعالیت حزبی هم دارد و همین موضوع و نوع مواجهه‌اش با اتفاقات سال ۱۴۰۱ باعث شد تا بخش قابل توجهی از این گفتگو به سمت سیاست و تاریخ معاصر ایران برود. 

آذین موحد در شاخه قوم-موسیقی شناسی تجربه‌ی شاگردی پرفسور برونو نتل، موسیقی شناس برحسته تاریخ معاصر دارد و در محضر اساتیدی بزرگی هم‌چون آلن اسکاى و الکس رینگر در حوزه تئوری و تحلیل موسیقی آموزش دید و در کلاس‌های نوازندگان بزرگی چون ژان‌پیر رامپال، پتر لوکاس گراف و الان ماریون شرکت کرد.

نیت ما از این گفت‌گو مروری بر سی سال فعالیت آکادمیک آذین موحد بود اما ناگزیر به سیاست و اجتماع به‌خصوص وقایع مربوط به پاییز سال ۱۴۰۱ هم کشید شد. فصاحت و بلاغتِ کلام این معلم بزرگ موسیقی کلاسیک در ایرن، جذابیتی به این گفتگو داده است که ارزش دیدن و شنیدن آن را دوچندان می‌کند.