تشکل‌ها، شخصیت‌ها و سلبریتی‌ها! / گفت‌وگوی اکبر کرمی با احمد پورمندی

گفت‌وگوی اکبر کرمی با احمد پورمندی

در این گفتگو با آقای کرمی به رابطه تشکل ها، شخصیت ها و سلبریتی ها پرداخته و تاکید کرده‌ام که
۱-در ایران، در نتیجه استحاله مستمر حکومت بر آمده از انقلاب ۵۷، جریانی فرقه‌ای، یکه سالار، فاقد هر نوع اندیشه و مرام و نتیجه ادغام گروهبندی‌های سیاسی، اقصادی، نظامی و امنیتی بر سر کار آمده است که قدرت و ثروت چسپ متصل کننده اجزای آن است و با جامعه مثل یک قدرت استعمار گر و به شدت سرکوبگرانه  برخورد می‌کند.
۲- در شرایط فقدان جنبش‌های اجتماعی دارای رهبری، برنامه، سازمان و امکان واکنش سامانمند نسبت به اقدامات حکومت، نظر به فعال بودن ناجنبش‌ها و نیز تشکل های صنفی و جامعه مدنی نیمه جان، جامعه ایران را می توان جامعه‌ای بحرانی، دارای تحرک اجتماعی و پیشا جنبشی دانست.
۳- شکل‌گیری شبکه‌های گسترده اجتماعی، جامعه ایران را که هنوز زیر سلطه نهاد های سنتی و هرمی قرار دارد، به سرعت به سمت یک جامعه شبکه‌ای و اطلاعاتی پیش می‌برد.
۴- با اقبال جامعه مدنی، تشکل‌های صنفی، گروه‌ها و شخصیت‌های سیاسی نسبت به شبکه های اجتماعی و در شرایط سلطه خفقان بر همه شئون غیرمجازی جامعه و عدم امکان هر گونه فعالیت سیاسی فراگیر و موثر، این شبکه‌ها به بستر اصلی خبر رسانی، تبادل نظر و تولید سیاست بدل شده‌اند.
۵- مردم ایران نمی‌توانند سیاسی نباشند. حکومت با مداخلات در زندگی روز مره  و اعمال فشار های همه جانبه، آنها را به واکنش سیاسی و  حضور پررنگ در فضای مجازی سیاسی می‌راند. 
۵- مکانیسم تولید اراده سیاسی بر بستر شبکه‌های مجازی، «آشوبناک» - kaotic - است. ایده‌ها ممکن است اندکی پس از ورود به فضای مجازی، حذف و محو گردند و یا در تعامل متقابل کنشگران و مخاطبین، به سرعت فراگیر شوند.
۶- در این روند آشوبناک، گروه‌های سیاسی، شخصیت‌های علمی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، نهادهای مدنی، کنشگران میدانی و رسانه‌ها معمولا در نقش تولیدکنندگان و پیشنهاد دهندگان اولیه طرح‌ها و ایده‌های سیاسی نقش افرینی می‌کنند.
۷- سلبریتی‌ها کسانی هستند که به دلایل متفاوت هنری، ورزشی و... مورد توجه توده وسیعی از علاقمندان قرار می گیرند که به صورت دنبال کننده در شبکه‌های اجتماعی، به چهره مورد نظرشان اعتبار می بخشند. این توجه و دنبال کردن، یک سرمایه شخصی چهره‌ای است که میلیونها فالوور دارد. این سرمایه می‌تواند وسیله تبلیغات برای یک کالای خاص بشود و یا در یک فعالیت سیاسی یا اجتماعی به نوع دیگری از سرمایه و یا ضد سرمایه اجتماعی بدل گردد.
۸- حداقل تا زمانی که هیچ رهبری فراگیر و صاحب اعتبار سیاسی شکل نگرفته و  اراده سیاسی به صورت آشوبی و تصادفی در فضای مجازی شکل می‌گیرد، تشکل‌های سیاسی، به شدت به حضور و فعالیت مستقلانه شخصیت‌ها و سلبرتی‌ها وابسته هستند.
۹- عموم شخصیت‌ها، به دلایل مختلف، ترجیح می‌دهند که با فاصله نسبت به گروه‌های سیاسی  و بصورت کنشگر مرزی، در حوزه تولید اندیشه نقش داشته باشند و تولیدات خود را از طریق شبکه های مجازی در دسترس عموم قرار بدهند. به سود تشکل‌های سیاسی است که به این تمایل اهالی علم و فرهنگ، با دید مثبت، احترام بگذارند.
۱۰- سرمایه یک سلبرتی از جنس قدرت نرم است و می تواند در سیاست یا اقتصاد به سرعت به قدرت سیاسی یا اقصادی تبدیل شود. این خطاست که دنبال‌کنندگان یک ستاره ورزشی یا هنری را حامیان نظرات سیاسی یا اجتماعی آنها هم بپنداریم، اما قدرت سلبرتی‌ها در فرستادن پیام‌ها به مخاطبان میلیونی، مهم و غیر قابل صرف‌نظر کردن است.
۱۱- ورود یک سلبریتی به سیاست و حتی داشتن داعیه رهبری،  البته که حق اوست. اما در عین حال، می تواند به کاهش سریع و وسیع سرمایه نرم او منجر بشود. عموما حفظ یک بازو فاصله با سیاست میدانی و ماندن در حوزه کنشگران مرزی، می‌تواند نتایج دراز مدت و مثبت بیشتری برای همه طرفین داشته باشد.
۱۲- گرچه  ارتباطات افقی و شبکه‌ای، می‌توانند یک اندیشه یا برنامه سیاسی را فراگیر کنند، اما مناسبات افقی در مقابل ماشین سرکوب یک حکومت اقتدارگرا ، توان مقابله فیصله بخش و رسیدن به پیروزی را ندارند و کماکان پیروزی هر جنبش سیاسی در گروی تاسیس یک رهبری معتبر و فراگیر حقیقی و نه مجازی قرار دارد.
۱۳- در کنار فرقه‌گرایی، سرمایه سوزی یکی دیگر از بیماری‌های بزرگ گروه‌های سیاسی ماست. سلبریتی یک سرمایه است. زدن او با اولین خطا هنر نیست. هنر اصلی، در به رسمیت شاختن تفاوت‌ها و عبور از فرقه گرایی‌هاست.
۱۴- شفافیت فقط یک ضرورت نیست، یک امر اجتناب ناپذیر است. به سود  شخصیت ها و سلبرتی هایی  که در جریان همبستگی مهسا- جرج تاون - مشارکت داشتند، است که با شفافیت کامل، تجربه خود را با جامعه به اشتراک بگذارند تا خودشان هم  در بوته نقد آبدیده شوند.