معنای پیروزی ترامپ برای جهان چیست؟
اکونومیست
تصور اینکه یک رئیس جمهور انتخابی کمتر از دونالد ترامپ با امور جهان آشنا بوده باشد بسیار دشوار است و یا کسی که بیشتر از او آماده باشد نظم جهانی را که خود آمریکا در طی ۷ دهه بعد از جنگ دوم ساخته است تغییر دهد.
او تاکنون سیاست خارجی خود را با عباراتی مبهم توضیح داده و یا به جای ارائه‌ای برنامه با جزئیات، ترجیح داده آن را زیر شعارهایی مانند «آمریکا اول» فرموله کند. تا اندازه‌ای که می‌توان از برنامه ترامپ فهمید این است که او تهدید کرده که برای کالاهای وارداتی مقررات گمرکی وضع خواهد کرد تا از این طریق کسری موازنه بازرگانی آمریکا را از بین ببرد. از متحدانی که آمریکا امنیت آنها را تامین می‌کند پول خواهد گرفت و با مردان قدرتمندی مانند پوتین از سر دوستی درخواهد آمد.
یک رئیس جمهور خوب باید مانند تاجر بزرگ املاک [عین خود ترامپ] از معامله بد فاصله بگیرد و داشتن رفتار «غیرقابل پیش‌بینی» یاری‌رسان او خواهد بود. در سیاست جدید ترامپ که کاملا آگاهانه است، نه هیچ قراردادی و نه هیچ نهاد و اتحاد بین‌المللی، مقدس نیست.
در اروپا، پیروزی وی موجب دلگرمی پوپولیست‌های این قاره، مثل ویکتور اوربان، رهبر مجارستان، مارین دو لوپن، ملی‌گرای افراطی فرانسه شده است. ماری لوپن شانس خود را در انتخابات ریاست جمهوری در بهار آینده به آزمایش خواهد گذاشت. (یکی از استراتژیست‌های حزب ماری دو لوپن در توییتی نوشته است؛ دنیای آنها در فروپاشی و دنیای ما در حال ساخته‌شدن است.)
اما دیدگاه غیرعملی ترامپ درباره امنیت، متحدین آمریکا در ناتو را بیمناک کرده است و ستایش او از آقای پوتین و بی‌تفاوتی در برابر دست‌اندازی روسیه به خاک اوکراین، رهبران کشورهای خط مقدم [همسایگان روسیه که متحد غرب هستند] را نگران ساخته است.
کشور استونی از حمله نظامی روسیه نگران است و شروع به تشویق شهروندان برای نگهداری سلاح‌های جنگی در خانه‌های خود و آموزش تاکتیک‌های مقابله با حمله نظامی روسیه کرده است.
در این میان روسیه هیجان‌زده و خوشحال است. نه تنها به این دلیل که پوتین در وجود ترامپ یک روح فریبنده (هر چند ضعیف) می‌بیند بلکه هم چنین به این دلیل که پیروزی وی دموکراسی آمریکا را بی‌اعتبار می‌کند؛ بزرگترین تهدید برای حکومت پوتین یک انتخابات واقعی و رقابتی است.
چین هم به دلایل مشابه خوشحال است: پیروزی یک فرد بددهن و فاقد شرایط لازم برای ریاست جمهوری، سیستم به شدت کنترل‌شده چین را در مقایسه با سیستم آمریکا در موقعیت درخشانی قرار می‌دهد!
چین ممکن است هم‌چنین باور داشته باشد که یاغی‌گری ترامپ بر علیه نظام بین‌الملل که با کمک خود آمریکا ایجاد شده، بدان منجر خواهد شد که هژمونی منطقه‌ای چین [در شرق آسیا] پذیرفته شود.
انتخاب ترامپ ژاپن وفادارترین دوست آمریکا در آسیا را عمیقا دچار هراس ساخته است. او در دوره مبارزه انتخاباتی خود ژاپن را متهم کرد که به طور رایگان بر تضمین‌های امنیتی آمریکا سوار شده و پیشنهاد کرد که ژاپن و کره جنوبی به جای پناه گرفتن زیر چتر حمایتی آمریکا، بمب‌های اتمی خود را بسازند؛ یعنی نسخه‌ای برای بی‌ثباتی منطقه‌ای. هیچ یک از این دو کشور در شرایطی نیستند که چنین گزینه‌ای را بررسی و آزمایش کنند. اما ترس از عدم حضور آمریکا در این منطقه رشد خواهد کرد.
رهبران کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز ترس مشابهی دارند. اگر آزادسازی موصل تا بعد از ۲۰ ژانویه طول بکشد، ترامپ احتمالا اجازه خواهد داد که پنتاگون کار بیرون کردن داعش از موصل را تمام کند. او ممکن است که یک منطقه امن در شمال سوریه ایجاد کند تا جلوی هجوم پناهجویان به غرب را بگیرد، اما به دلایل ایدئولوژیک از دخالت در سوریه خودداری خواهد کرد و نامتحمل است که از عملیات هوایی در سوریه دفاع کند و یا اجازه دهد حضور نظامیان آمریکا در عراق ادامه یابد.
افراطی‌ها در اسراییل و ایران در عین حال از پیروزی ترامپ اسقبال می‌کنند: اولی‌ها به این جهت که خیلی غیرمحتمل است که ترامپ اسراییل را برای سازش با فلسطینی‌ها و توقف خانه‌سازی تحت فشار قرار دهد. و دومی‌ها به این دلیل که درباره توافق هسته‌ای تردید دارند و آن را یک توطئه آمریکایی برای تسلط به کشورشان می‌دانند.
اما مهمترین مشوقان ترامپ در خاورمیانه و هم‌چنین در دیگر مناطق جهان، مردان قدرتمندی مانند عبدالفتاح السیسی در مصر و بشار اسد در سوریه‌اند. آنها اکنون با امیدواری چشم به رئیس جمهور جدید آمریکا دوخته‌اند که علاقه‌ای به حقوق بشر و دموکراسی ندارد.
برگردان: ترک اوغلی
