لحظات سرنوشت سازی در پیش است،

لحظات سرنوشت سازی در پیش است، نباید چون خوابگردی نیمه هوشیار در اوردگاه پانهاد

چند صباحی است که همه میهن‌پرستان در آرزوی آن لحظه طلایی بی‌تابند؛ لحظه‌ای که جرقه‌ای بر انبار خشم ملتی هوشیار و بیدار زده و آنان را به خیابان‌ها بکشاند تا به حیات رژیم ایران‌بربادده پایان دهند. این لحظات، گوهری بس گرانبهایند و تاریخ، از دست دادنشان را بر ما نخواهد بخشید.

اکنون چنین لحظات سرنوشت‌سازی فراروی ماست تا بار ستمی را که با فاجعه ۵۷ بر دوشمان نهاده شد، بر زمین نهاده و همگام با دیگر ملت‌های همسایه، زندگی نوینی را بر پایه خردگرایی، در نظامی دموکراتیک و لائیک که نوید رفاه و آسایش برای همه ایرانیان را دهد، آغاز کنیم.

شرایط جهان و منطقه

از سال ۱۹۸۲، «وینوگرادف»، سفیر سابق شوروی در تهران و عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست شوروی، جای خود را به «بولدروف»، کارمند عالی‌رتبه وزارت خارجه داد. علت این تغییر آن بود که ایران دیگر برای اتحاد شوروی اهمیت دهه ۱۹۷۰ را نداشت.(کا گ ب در ایران، ولادیمیر کوزیچکین)

در سال‌های اخیر، تحلیلگران بارها از عدم توجه بسیاری از دولت‌های مقتدر، به‌ویژه ایالات متحده، به خاورمیانه و تمرکز آن‌ها بر شرق آسیا سخن گفته‌اند. در این میان، به‌ویژه باید از ایران یاد کرد که زمانی به سبب همسایگی با اتحاد شوروی، تسلط بر تنگه هرمز و پیشرفت نسبی تکنولوژی، از توجه ویژه‌ای برخوردار بود. اما در سال‌های اخیر چنان از معادلات کنار گذاشته شد که حتی برخی حاکمان متوهم کنونی نیز به آن اذعان کرده‌اند.(۱)

اما این روزها، شواهدی نمایانگر آغاز بازگشایی روابط نوینی از سوی دولت جدید ترامپ با خاورمیانه و استقبال از «عصر طلایی» این منطقه است.(۲)

بدین ترتیب، بار دیگر فرصتی نو برای ما ایرانیان فراهم آمده است تا در پرتو توجه سیاست جهانی دیده شده و جبهه نیروهای ملی و ترقی‌خواه ایران بتواند با حمایت «جبهه جهان آزاد»، گام‌های جدی‌تری به پیش بردارد.(۳)

خیزش نوین اعتراضی ملیونی زحمتکشان کشور

«شما یکی از ستون‌های حیات اقتصادی کشورید.» (شاهزاده رضا پهلوی خطاب به رانندگان و کامیون‌داران)
امواج وسیع اعتصابات و تظاهرات سراسر کشور را فرا گرفته است: رانندگان و کامیون‌داران در بیش از ۱۲ استان و ۱۲۵ شهر، همراه با رانندگان شرکت واحد تهران، نانوایان، کفاشان و بازنشستگان فولاد و دیگر اصناف در تعدادی از شهرها، برای اعتراض به شرایط طاقت‌فرسای زندگی خود و با فریاد «ما صدای یک ملتیم» به میدان مبارزه آمده‌اند.

ماه‌ها بود که فعالین و رهبران مبارزات، و در رأس آن‌ها شاهزاده رضا پهلوی، راه برون‌رفت از انسداد سیاسی کشور را گسترش اعتراضات، به‌ویژه دست زدن به اعتصابات ملیونی و فلج‌کننده می‌دانستند تا انسداد سیاسی کنونی شکسته شده و ملت ایران در معادلات سیاسی بیش از پیش به حساب آید. از این رو، وظیفه تمام نیروهای آزادی‌خواه و میهن‌پرست در شرایط کنونی، کمک به این حرکت اعتراضی به هر شکل ممکن است: تشکیل صندوق‌های کوچک و بزرگ اعتصاب، جمع‌آوری کمک‌های نقدی و جنسی، گسترش تظاهرات حمایتی در داخل و خارج کشور، تلاش برای آشنا نمودن افکار عمومی با اهداف و ضرورت این مبارزات در داخل و خارج...

ضرورت وحدت در میان فعالین جنبش ملی، با نگاهی به درگیری های ناپسند این روزها

همان‌گونه که در جنبش «زن، زندگی، آزادی» همه نیروها بر ضرورت وجود یک مرکز هدایتگر فکری، راهنما و سازمان‌دهنده تأکید داشتند؛ یعنی ستادی که در آن افرادی با تجربه سیاسی و مورد اعتماد توده‌های مردم بتوانند رهنمودهای استراتژیک در کنار تازه‌ترین تحولات جنبش را در اختیار فعالین قرار دهند.

از مهم‌ترین ویژگی‌های این ستاد، مورد اعتماد بودن آن در میان توده‌های مردم و فعالین است. این امری نیست که با چند عکس و فیلم تبلیغاتی به دست آید، بلکه تنها پس از بارها تجربه مردم حاصل می‌شود.

نکته دیگر اینکه طبیعی است در میان فعالین جنبش اختلاف نظر و تفاوت در ارزیابی‌ها وجود داشته باشد، اما نحوه برخورد با این اختلافات و حفظ حدود مهم است. به دیگر سخن، نیازی نیست این مسائل در ملأ عام حل و فصل گردند.

هر جنبش بزرگ اجتماعی به کمیسیون‌ها و پاره‌ای نهاد‌ها برای حل و فصل مشکلات نیاز دارد؛ کمیسیون‌هایی که گاه به‌سرعت و فقط برای حل مشکلی پدید می‌آیند، و از آن جمله است کمیسیون بازرسی تخلفات. بد نیست یک نکته تاریخی را در اینجا از جنبش دموکراسی‌خواهانه مردم آفریقای جنوبی یادآور شوم: نتایج بررسی‌ها نشان داد که همسر نلسون ماندلا اشتباهات و تخلف‌های جدی در جریان انقلاب رهایی‌بخش ضد آپارتاید داشته است.

از یاد نبریم، در یک نبرد بزرگ، آن هم نبرد با هیولای حیله‌گر و درنده‌خویی همچون جمهوری اسلامی، از همه مبارزان به‌ویژه آن دسته که در موقعیت‌های حساسی هستند، انتظار گذشت و فداکاری می‌رود. و فداکاری فقط به معنای به استقبال خطر رفتن نیست، بلکه به همان اندازه مدارا به‌ویژه در رابطه با سایر فعالین مورد نظر است. بزرگ کردن نقاط قوت خود و نقاط ضعف دیگران نه عاقلانه و نه به صلاح است. تجربه می‌گوید شاید پس از آنکه چشم از جهان فروبندیم، بتوان درباره ما قضاوت همه‌جانبه و نهایی را کرد.

ای از کوچه معشوقه ما میگذری /  باخبر باش که سرمیشکند دیوارش

——————————-
۱ــ قالیباف، رئیس مجلس جمهوری اسلامی، در یکی از نطق‌هایش اظهار کرد: روزگاری ما فکر می‌کردیم فقط کافی است شیر نفت‌مان را ببندیم تا معادلات جهانی عوض شود، اکنون برایمان روشن است که از همه این معادلات کنار گذاشته شده‌ایم. (نقل به معنا)
۲ ــــ The Economist, May 17th—23RD 2025
۳- نباید فراموش کرد که اکسیون‌های سیاسی اجتماعی در یک پنجره زمانی مشخص ممکن هستند و آنگاه که این پنجره بسته شود، ما شانس خود را از دست داده‌ایم، چنانکه «مایک پومپئو»، وزیر سابق امور خارجه آمریکا، در کتاب خاطرات خود می‌نویسد: از ۲۰۱۹ ما در آمریکا متوجه شدیم که دیگر نگه داشتن نیروهایمان در افغانستان در راستای منافع ایالات متحده نیست و اصولا افغانستان دیگر در مرکز توجه سیاست خارجی قرار ندارد.