پیام نسرین ستوده به مراسم سالگرد خیزش مهسا در فرانکفورت
دوستان و همراهان گرامی،
ما امروز در آستانه سالگرد قتل حکومتی دختری جوان به نام ژینا مهسا از تبار زنان و مردان آزاده این سرزمین قرار گرفته‌ایم.
او که بدون سودای قدرت، قربانی قدرت شد. استبداد مسلطی که پیکر زنان را میدان جنگ قدرت‌طلبی‌اش قرار داد.
ما از آنرو که هنوز سوگوار مرگ مهسا ژینا هستیم، همچنان در کنار خانواده بزرگوارش هستیم. ما در کنار خانواده امینی هستیم.
سالها بود فریاد زنان در کوچه و خیابان شنیده می‌شد. هر روز به وفور شاهد دستگیری زنان و اعمال خشونت بر آنها بودیم. آنچنان که این خشونت عریان، این خشونت مستمر و بی وقفه، به بخشی از زندگی زنان تبدیل شده بود.
کوچه و خیابان تجسم ناامنی برای زنان و دختران بود، و در خانه ها نیز که تحت انقیاد بی قید و شرط مردان قرار داشت، زنان مورد خشونتی از جنس دیگر قرار می‌گرفتند و کسی حمایت نمی‌کرد.
خشونتی که همچنان جریان دارد.
نکته مهم در این میان پیوند ناگسستنی بین استبداد مسلط و تضییع حقوق زنان است.
راستی چه نسبتی بین حقوق زنان، حجاب اجباری و استبداد به ویژه در منطقه خاورمیانه وجود دارد که طالبان در افغانستان با منع تحصیل دخترانش شناخته میشود، عربستان تا چند سال پیش با منع رانندگی زنانش شناخته می‌شد و ایران همچنان با حجاب اجباریش شناخته میشود.
آیا استبداد در خاورمیانه از فرهنگ مردسالاری تغذیه می‌کند؟ آیا شکست این استبداد در گرو غلبه بر فرهنگ مردسالاریست؟
پاسخ به هر دو سوال بالا آری ست.
اکنون به جرات می‌توانیم بگوییم این استبداد به مردان هم خدمتی نکرد زیرا نه تنها علیه زنان عمل کرد بلکه همزمان علیه زندگی و آزادی نیز عمل کرد.
دلیل مشارکت مردان در جنبش مهسا هم همین بوده است.
هنوز قانون حجاب اجباری پابرجاست و هنوز زنان با هربار رفتن به کوچه و خیابان بدون حجاب اجباری آن را نقض می‌کنند تا در قامت شهروندانی قانون شکن شناخته شوند.
کاری که هرروزه میلیون‌ها زن ایرانی انجام می‌دهند. آنها این را به جان می‌خرند که مجرم شناخته شوند. ما زنانی که پوششمان را خودمان انتحاب میکنیم، همه جای شهر هستیم، در کوچه و خیابان، در متروها، سالن های تئاتر و سینما، کتابخانه های عمومی، ادارات دولتی و هرآنجایی که با مالیات ما و مادرانمان و پدرانمان ساخته شده است.
ما نیز حضور داریم
زن زندگی آزادی
زنده باد آزادی
نسرین ستوده
۲۵ شهریور ۱۴۰۴
