خطر تجزیه ایران! کدام تجزیه؟ / رحیم قمیشی
پس از نماز جمعه از بغل دستی‌ام می‌پرسم برای رفتن به خیابان بزرگمهر از کدام طرف بروم.
اجازه فکر کردن نمی‌دهد، همین‌که متوجه شده غریبه‌ام به ماشین قدیمی و ساده‌اش دعوتم می‌کند و تا مقصد جز از مهربانی مردم بلوچ و عشقشان به ایران نمی‌شنوم. با وجود همه مشکلاتی که با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، آنها ایران را دوست دارند و از گروه‌های مسلح تروریستی و از بیگانه‌ها بیزارند!
در خطبه‌های نماز جمعه، مولوی عبدالحمید، پس از گلایه‌های بر حقش از حاکمیت، چنان برای خوشبختی همه مردم ایران و جوانانش دعا می‌کند، چنان مهربانی می‌پراکند و اقدامات گروهک‌ها و متجاوزین به ایران را محکوم می‌کند که مطمئن می‌شوم خشونت‌طلبان در ایران ما، اقلیتی بسیار ناچیز هم نیستند! چند عددند...
مولود سیاست‌های غلط ما.
دشمن‌سازی‌های هراس‌آلود و نگاه‌هایی امنیتی!
دیروز را میهمان مردم عزیز سیستان و بلوچستان بودم. بعدها باید از مشاهداتم در سفر بیشتر بنویسم، اما همینقدر که متوجه می‌شوم تحلیلگرانی که زیر کولر‌ها نشسته و روی مبل‌ها لم داده، آینده ایران را ترسیم می‌کنند، چقدر از واقعیت‌ها دور هستند.
لولوخورخوره‌ای به نام خطر تجزیه کشور، ساخته و پرداخته ذهن‌هایی است که شناخت واقعی از اقوام اصیل ایرانی ندارند. متوجه نشده‌اند فقر و فشارهای اقتصادی، تبعیض و ناامنی، بی‌برقی و بی‌آبی، باعث نمی‌شود مردم، فراموش کنند “ایران یک تَن است”.
حاکمان می‌آیند و می‌روند ولی ایران است که با همان تن زخمی‌اش می‌ماند.
زاهدان شهری زیبا که سیستانی‌های مهربان و بلوچ‌های دوست داشتنی، با ده‌ها هزار مهاجر دیگر از خراسان و کرمان و هرمزگان، رنگین کمان زیبایی را پدید آورده‌اند، از تنوع و همزیستی در ایران.
۱۵۰۰ کیلومتر از مرکز دور شده‌ام، اما هنوز در قلب ایرانم و با مردمانی مواجهم که ایران را دوست دارند.
سؤال‌های زیادی دارم که باید پاسخ‌شان را پیدا کنم. چه نیرویی همچنان ده‌ها و صدها هزار نفر را در گرمای تابستان و میان هوای خاک‌‌آلود شهر، به نماز جمعه می‌کشاند؟
چه چیزی باعث شده با وجود مشکلات معیشتی فراوان همچنان مردم به آینده امیدوار باشند؟
و نهایتا متوجه شوم، با وجود آنکه در تخصیص بودجه‌های لازم، برای امور مهم زیربنایی و ایجاد کارخانجات اشتغال‌زا و مولد، در این استان زیبا و زرخیز، بسیار کوتاهی صورت گرفته، چطور مردم، همچنان استان‌شان را تکه جداناشدنی از ایران می‌دانند.
ایران ما سرشار از تفاوت‌های زیباست. آنها نه تهدید، که فرصت‌هایی هستند بی‌نظیر برای آینده، اگر قوه عاقله‌ای در مدیریت کشور به کار گرفته شود.
روزی که جهانگردان بتوانند آزادانه به ایران بیایند، منبعی تمام نشدنی، پربارتر از تمام معادن ایران را خواهند دید...
مردمی همدل و مهربان
و طبیعتی بی‌همتا
در کشوری بزرگ
به نام “ایران”
تلگرام نویسنده
@ghomeishi3
