تورکمن های دمکرات ایران: سرکوب و کشتار را پایان دهید!

رژیم توتالیتر جمهوری اسلامی بعد از شکست فاحش نظامی، سیاسی و امنیتی در جنگ ۱۲ روزه با اسرائیل، با تزویرتغییر گفتمان امت اسلامی به گفتمان “ایرانیت و ایرانی” ، سعی در مدیریت بحران مشروعیت خود نمود.

آقای خامنه‌ای بعد از ۲۲ روز غیبت، از آغاز جنگ، در مراسم عاشورا حاضر شد و از مداح بیت تقاضای سرود “ای ایران” را نمود. اجرای این سرود و تاکید خامنه ای به “ملت ایران” مشخصا در تضاد با گفتمان ولایی نظام مبتنی بر “امت اسلامی و سرزمین اسلامی” قرار دارد. این تاکید بر وحدت ملی و چرخش به ملی گرایی آقای خامنه ای کاملا  خدعه ای برای جلب رضایت مردم است. او به نیکی می‌داند که امروزدر میان مردم  ضعیف ترین جایگاه را دارد.

رژیم ولایی با دستگیری ها، سرکوب ها و اعدام ها نشان داد که این تغییر گفتمان آقای خامنه‌ای نمایشی بیش نیست. صدها نفر به اتهام جاسوسی و همکاری با اسرائیل دستگیر شدند. ۵ نفر از شهروندان کورد که در جریان جنبش “زن، زندگی، آزادی” دستگیر شده بودند، به اتهام همکاری با اسرائیل محکوم به اعدام شدند. این ها در حالی است که بنا به اظهارات همه کارشناسان، ترور فرماندهان ارشد نظامی و دانشمندان هسته ای، نشان از حضور جاسوسان اسرائیل در رده های بالای حکومت دارد.

مردم ما پس از بحران حمله نظامی اسرائیل احتیاج به آرامش دارد. اما حکومت ولایی بنا به ذات خودیش، ادامه حیاتش منوط به وجود بحران در جامعه است.

در میان این همه بحران ها کوچک و بزرگ، جمهوری اسلامی افغانستانی های  مهاجر در ایران را به بهانه همکاری با اسرائیل شروع به اخراج دسته جمعی نمود. مهاجران افغانستانی سال‌های طولانی در ایران حضور دارند. لیکن دراین سالها نیزسیاست های تبعیض آمیز حکومت، محدودیت های جدی برای زندگی آنها داشته است. بسیاری از آنها ، کارگران ارزان قیمت بدون حمایت های اجتماعی،در مزارع و کارخانه ها بودند. جمهوری اسلامی نیز لشگر فاطمیون را از میان آنها برای جنگ در سوریه سازماندهی کرده بود. بسیاری از آنها در سوریه کشته شده اند. بنظر میرسد بعد از شکست جمهوری اسلامی در سوریه دیگروجود انها ضرورتی برای حکومت ندارند. 

تحت تاثیر سیاست های تبعیض آمیز حکومت و وجود زمینه های نژاد پرستی در میان بخش بزرگی از ایرانیان، پناهجویان افغانستانی رنج ها و دردهای بسیاری داشته اند و کرامت انسانی آنها زیرپا گذاشته شده است. بنظر ما این عملکرد حکومت و سکوت و یا همراهی بخش بزرگی از مردم ایران در قبال این پناهجویان افغانستانی غیر انسانی و غیر اخلاقی است.

در جنگ ۱۲ روزه، مولوی عبدالحمید حمله اسرائیل به ایران را شدیدا محکوم نمود واین فرصتی مناسب برای حاکمیت جهت التیام به رنج ها و مصیبت های مردم بلوچ بود. اما پاسداران و نیروهای امنیتی رژیم ولایی  با حمله به روستای گونیج در بلوچستان، دو زن بلوچ کشته شده و ده زن دیگر زخمی شدند. بار دیگر جامعه بلوچ های ایران ملتهب شده و مولوی عبدالحمید نیز این کشتار را شدیدا محکوم نمود وخواستار مجازات عاملین این جنایت شد. آرامش و امنیت در جامعه تنها با گذر از این رژیم ولایی ممکن خواهد بود و این کشتی امید ، صلح ، ارامش و امنیت  فقط با تلاش وهمکاری تمام اقشار مردم ایران به ساحل روشنایی خواهد رسید.

تورکمن‌های دمکرات ایران
۲۰ تیر ۱۴۰۴