وضعیت اسف‌بار زندان قرچک به روایت آنیشا اسدالهی
کیوان مهتدی، همسری وی، نوشته است:
” آنیشا از قرچک زنگ زد. نه آشپزخانه دارند نه سرویس بهداشتی قابل استفاده، نه تخت درست، یکی از زندانیان بابت همین تخت ها آسیب دیده، تلفن امروز هم با کلی جنگ گرفتند. چند برابر ظرفیت یکجا نگهداری می شوند و لوازمشان در اوین مانده. درست کردن آشپزخانه و سرویس بهداشتی کار دو سه روز است اگر اراده ای باشد. به ویژه زندانیان سالمند مانند راحله راحمی و کبری بیگی که مامان بزرگهای ما هستند. سلام همه را رساندم و گفتم این بیرون همه نگران شما هستند و درخواست آزادی تمام بچه ها رو میکنند. این چه پیروزی است که با شکنجه معلم و کارگر و منتقد همراه است.”
جان زندانیان درزندان قرچک درخطراست، آزادشان کنید.
بر اساس گزارشات، زندان قرچک ورامین که در خود هزاران زن با جرائم عمدتا عمومی و…را جای داده، از منظر امکانات رفاهی، آب شرب سالم، جیره‌بندی سالم و ارزان مواد غذایی، تهویه و سیستم گرمایش/سرمایش، سالن‌های ورزشی امن، کتابخانه‌ی مجهز و حتی دستگاه‌های تلفن سالم، یکی از فجیع‌ترین زندان‌های کشور است.
برای زنان جرائم عمومی، مواد، قتل و… که با احکام طولانی مدت حبس، سالهاست که در بندهای این زندان، دوران محکومیت خود را می‌گذرانند، قرارگیری در یک سوتغذیه‌ی مداوم، گرانی سرسام‌آور اقلام و وسایل بهداشتی و ضروری در فروشگاه‌های زندان و تبعیض‌هایی نظیر زمان کوتاه برخورداری از تلفن، سیگار، نوع پوشش و همچنین برخورد ماموران زندان -خاصه در دفتر افسر نگهبانی- یک کابوس استمراری و ضجری هر روزه است.
در زندان قرچک - همچون دیگر زندان‌ها- برخورداری از پول، به معنای خرید بیشتر و رفاه بیشتر است و این مسئله خود حاکی از وضعیت بی‌شمار زنان فقیر، محروم از خانواده‌های حمایتگر یا زنان سرپرست خانواری است که با ۱۲ ساعت کار در کارگاه‌ها، نان‌آور خانواده‌های خود نیز هستند.
