کاوه احمدزاده، زندانی سیاسی، در بوکان جان باخت

به دلیل محرومیت از خدمات درمانی؛
کاوه احمدزاده، زندانی سیاسی، در بوکان جان باخت

او ۵۴ ساله بود و هم‌بندی‌هایش می‌گویند که مرگ او نتیجه مستقیم کم‌توجهی مسئولان زندان به بیماری‌اش بود. گفته می‌شود احمدزاده چند هفته قبل از فوتش به آنفولانزا مبتلا شد، اما با وجود وخامت حال، رسیدگی پزشکی مناسبی به او نشده بود. ابتدا تنها داروی مسکن دریافت کرد و با بدتر شدن وضعیت جسمانی، از اعزام او به مراکز درمانی خارج از زندان جلوگیری شد.

رسانه‌های حقوق بشری نوشتند: پیکر او برای کالبدشکافی به پزشکی قانونی ارومیه منتقل و ۱۷ آذر «بدون ارائه‌ هیچ‌گونه توضیح درباره علت مرگ» به خانواده‌اش تحویل داده شد.

مسئولان زندان با تاخیر حدود ۲۴ ساعته، خبر درگذشت احمدزاده را به نزدیکانش اطلاع داده‌اند.

احمدزاده طی سال‌های گذشته به‌دلیل فعالیت‌های سیاسی، مجموعا نزدیک به ۱۰ سال زندانی شده بود.

به گزارش دادبان، روزانه صدها زندانی بیمار در زندان‌های جمهوری اسلامی به بهانهٔ «تمارض» از حق دسترسی به درمان محروم می‌شوند. گاهی نیز با تجویز داروهای نامربوط و حتی خطرناک، تنها برای رفع مسئولیت، جان آن‌ها به بازی گرفته می‌شود. این بی‌توجهی عامدانه پیامدهایی جبران‌ناپذیر برای زندانیان داشته و همچنان دارد.

این نخستین بار نیست که چنین فاجعه‌ای رخ می‌دهد. پیش‌تر زندانیانی چون سمیه رشیدی، جواد روحی، بکتاش آبتین، وحید صیادی‌نصیری، شاهرخ زمانی، بهنام محجوبی و شمار زیادی دیگر، قربانی همین روند ظالمانه و سیستماتیک شده‌اند و به دلیل محرومیت از درمان، جان خود را از دست داده‌اند.

این در حالیست که حق برخورداری از خدمات پزشکی، بخشی جدایی‌ناپذیر از حق سلامت است که در اسناد بین‌المللی حقوق بشری به رسمیت شناخته شده است. محروم‌کردن عمدی زندانی از درمان، نقض آشکار این حق بوده و می‌تواند مصداق شکنجه و در برخی موارد قتل عمد محسوب شود. شکنجه به هر اقدامی گفته می‌شود که موجب درد یا رنج شدید جسمی یا روانی گردد، به‌ویژه زمانی که با هدف مجازات، ارعاب یا گرفتن اعتراف انجام شود؛ محرومیت عمدی از درمان دقیقاً چنین ماهیتی دارد.

دادبان