تسلیت به مصطفی تاجزاده / احمد پورمندی

آقای مصطفی تاجزاده گرامی!

از اینکه به همت همسر دلاور شما، خانم محتشمی پور ، حکومت مجبور شد برای شما فرصت وداع آخر با پیکر برادرتان را فراهم آورد، خرسندم.

همبستگی گسترده جامعه سیاسی ایران با شما، بیانگر آن است که این جامعه برای صداقت و پایداری پیشتازان سیاسی و مدنی خود، چه احترام عمیقی قائل است.

شما که در نقد گذشته بخشا مشترکمان، دلیری کردید و پرچم اصلاح طلبی پیگیر و جامعه محور را تا پیوستن به ضرورت گذار از نظام ولایت مطلقه فقیه، در غربت شجاعت مدنی در نزد بسیاری از همراهان پیشین تان، بر افراشته نگه داشتید و جان خود را در گروی نقد قدرت جائر بر سر دست گرفتید، شایسته این احترام عمومی بودید و هستید.

تردیدی ندارم که راه « صبر و استقامت» همراه سرفراز جنبش همیشه سبز مردم ایران ، مهندس موسوی عزیز، از جمله به همت شما ، به فرجام نیک خویش خواهد رسید.

آقای موسوی در بیانیه تاریخی ۱۵ بهمن ۱۴۰۱ با درایت و شجاعت تاکید کرده اند : «ایران و ایرانیان نیازمند و مهیای تحولی بنیادین‌اند، که خطوط اصلی‌‌اش را جنبش پاک «زن، زندگی، آزادی» ترسیم می‌کند. این سه کلمه بذرهای آینده روشن‌اند؛ آینده‌ای پیراسته از ظلم و فقر و تحقیر و تبعیض. اینها سه واژه‌اند که با خود تاریخی از تکاپو و تفکر و مبارزه و آرزو حمل می‌کنند؛ و در میان‌شان «زن» از همه امیدبخش‌تر است، زیرا در بین ما سعادت و خیر عمومی به دست نمی‌آید و مبارزات بزرگ اجتماعی به پیروزی نمی‌رسند مگر با حضور زنان و مردان در کنار هم. و هیچ مبارزه‌ای نیست که با این شرط به پیروزی نرسد.» تردید ندارم که آن«بذر های آینده روشن» در سایه ایستادگی و روشنگری امثال شما قد خواهند کشید.

با احترام عمیق برای پایداری شما، اطمینان دارم که اندوه محرومیت از آخرین دیدار با برادر را هم تحمل خواهید کرد.

احمد پورمندی