نامه بهروز اسدی به مای ساتو و مسئولان حقوق بشری آلمان و اروپا
نامه سرگشاده به مقامات سیاسی و مسول حقوق بشری
با خواست: اعزام یک هیئت مستقل حقوق بشری و بازدید از وضعیت زندان‌ها و اعدام های بدون وقفه در ایران
به:
خانم مای ساتو، گزارشگر ویژهٔ سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران
خانم هانا نویمن، رئیس هیئت مجلس اروپا برای ارتباط با ایران
جناب آقای مونیر ساتوری، رئیس کمیته زیرمجموعه حقوق بشر پارلمان اروپا
جناب آقای لارس کاستلوتچی، مسئول حقوق بشر جمهوری فدرال آلمان
با سلام و احترام
ما با نگرانی عمیق، موج جاری اعدام‌ها در جمهوری اسلامی ایران را دنبال می‌کنیم. این اعدام‌ها تقریباً روزانه صورت می‌گیرند — نشانهٔ تأثیرگذار سرکوب نظام‌مند و خشونت سیاسی. پشت هر عدد، زندگی انسانی، خانواده‌ها و سرنوشت‌هایی وجود دارد که قربانی سیاست‌های قدرت‌طلبانه‌ی رژیم شده‌اند.
بیش از ۹۱ هفته است که زندانیان در بیش از ۵۲ زندان کشور به‌طور منظم در اعتصاب غذا هستند تا در برابر اعدام‌های مستمر و شرایط غیرانسانی زندان اعتراض کنند. در این روزها، شمار زیادی از بازداشت‌شدگان وضعیتی بحرانی دارند پس از آن‌که بار دیگر در اعتصاب غذا رفته‌اند. این اعتراض شجاعانه آنها متوجه مجازات اعدام و شرایط حبس انسان‌ستیزانه‌ای است که تحت آن قرار دارند.
در هفت روز گذشته، زندانیانی در زندان «قزل‌حصار» نیز در اعتراض به موج اعدام‌ها در زندان‌های ایران — خصوصاً در قزل‌حصار — اعتصاب کرده‌اند. برخی از آنها لب‌های خود را دوخته‌اند تا توجه به این اعدام‌ها جلب کنند. گزارش‌ها حاکی است که به آنان اطلاع داده شده است که حداقل در زندان قزل‌حصار فعلاً اعدام‌ها متوقف خواهد شد. اما هم‌زمان، همچنان در سایر زندان‌های ایران اعدام‌ها انجام می‌شود. این وقایع به روشنی نشان می‌دهد که پیمان‌های بین‌المللی و تعهدات حقوق بشری تا چه حد نادیده گرفته شده‌اند.
ما عمیقاً نگران آن هستیم که این زندانیان به‌سبب مقاومت مسالمت‌آمیز خود، در معرض سرکوب‌های بیشتر باشند. زمان اقدام، اکنون است. سکوت به معنی همکاری است — و این را نباید بپذیریم.
مردم ایران برای آزادی، عدالت و دموکراسی مبارزه می‌کنند. اما در حالی که منافع اقتصادی و ژئوپلیتیکی غالباً در مرکز توجه قرار می‌گیرند، نقض مداوم حقوق بشر در ایران نباید نادیده گرفته یا کم‌اهمیت شمرده شود. هیچ معاملهٔ سیاسی یا اقتصادی نباید بر حقوق بشر مقدم شود.
از ابتدای سال ۲۰۲۵، بیش از ۱٬۲۰۰ نفر در ایران اعدام شده‌اند — عددی تکان‌دهنده که نشان‌دهندهٔ نادیده‌گرفتن کامل حق بر زندگی و اصول دادرسی عادلانه است. این اعدام‌ها تنها آمار نیستند، بلکه کشتارهایی رسمی‌شده هستند. آنها بخشی از سیاستی نظام‌مند مبتنی بر ترس، تهدید و سرکوب‌اند. با هر اعدام، یک خانواده و یک جامعه نیز نابود می‌شود.
در ایران نظام حقوقی مؤثری وجود ندارد: افراد بدون رسیدگی عادلانه، بدون مدارک و بدون امکان دفاع محکوم و اعدام می‌شوند. آنچه بسیار تکان‌دهنده است، این است که بسیاری از اجساد اعدام‌شدگان ناپدید می‌شوند. خانواده‌ها اغلب نمی‌دانند عزیزشان کجا دفن شده یا آیا حتی مراسم عزاداری شایسته‌ای داشته است یا خیر. این روش، رنجی بی‌پایان برای بازماندگان ایجاد می‌کند و حق آنها بر یاد و وداع را سلب می‌کند.
رژیم در ایران از طریق ترور، فشار و اعدام‌ها به بقای خود ادامه می‌دهد. از پایان جنگ اخیر، وضعیت به‌طرز چشم‌گیری وخیم‌تر شده است — روزانه چهارنفر تا پنج نفر به‌اعدام می‌رسند. آنچه در ایران رخ می‌دهد، جنایت علیه بشریت است.
ما درخواست می‌کنیم:
• توقف فوری تمامی اعدام‌ها
• لغو تمام احکام اعدام موجود
• پاسخگو کردن مقامات تصمیم‌گیرنده و مجریان
• آزادسازی تمامی زندانیان سیاسی
ما همچنین از سازمان ملل، اتحادیه اروپا و سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر می‌خواهیم که کمیسیونی مستقل اعزام کنند تا شرایط زندان‌ها، روندها و اعدام‌ها را بررسی کند و نتایج آن را در اختیار جامعهٔ جهانی قرار دهد.
تنها از طریق اقدام مشترک و مصمم می‌توان از ادامهٔ اعدام‌های بی مجازات در ایران جلوگیری کرد. ما این خواسته را با تمامی توان و آگاهی‌مان پشتیبانی خواهیم کرد. اعتراض‌های نمادین به‌تنهایی کافی نیستند — نظام حاکم آنها را به‌عنوان عادی و مقرون به‌روال می‌شناسد.
جامعهٔ بین‌المللی دیگر نباید سکوت کند. ما از دولت‌ها، سازمان‌های بین‌المللی و جامعهٔ مدنی در سراسر جهان می‌خواهیم: اکنون عمل کنید — نه فردا. جهان باید فشار وارد کند، حقیقت را آشکار نگه دارد و به قربانیان کرامت بازگرداند.
نه به مجازات اعدام – بله به حق بر زندگی.
زیرا هر زندگی مهم است.
با احترام،
بهر‌روز اسدی
سخنگوی انجمن زن زندگی آزادی المان
Woman, Life, Freedom Germany e.V.
رونوشت: مطبوعات | سازمان‌های حقوق بشری | نمایندگان بوندستاگ | پارلمان اروپا
اکتبر ۲۰۲۵
