یادداشت مهدی محمودیان به مناسبت روز جهانی مبارزه با اعدام

در حالی که بیش از ۱۷۰ کشور جهان مجازات اعدام را لغو یا اجرای آن را متوقف کرده‌اند، جمهوری اسلامی ایران همچنان در میان صدرنشینان جهانیِ اعدام قرار دارد؛ نظامی که مرگ را نه ابزار عدالت، بلکه وسیله‌ی بقا و سرکوب می‌داند.

در سال گذشته آمار اعدام‌ها در ایران بیش از ۸۰ درصد افزایش یافته است؛ رشدی تکان‌دهنده که نشان می‌دهد حکومت از طناب دار به‌عنوان آخرین تکیه‌گاه برای حفظ اقتدار خود استفاده می‌کند.

در ایران امروز، اعدام نه نتیجه‌ی دادرسی عادلانه، بلکه ادامه‌ی همان سرکوبی است که در خیابان، زندان و بازجویی جریان دارد. دستگاه قضایی، وابسته و فاقد استقلال، با پرونده‌سازی، اعترافات اجباری و محاکمه‌های چند دقیقه‌ای، جان انسان‌ها را به سادگی تصمیمات امنیتی می‌گیرد. این روند هیچ نسبتی با عدالت ندارد؛ این فقط اداره‌ی جامعه از طریق ترس و مرگ است.

در کشوری که حتی قوانین ناقص موجودش رعایت نمی‌شود، اعدام به ابزاری سیاسی برای انتقام از معترضان، فعالان و اقلیت‌ها بدل شده است.

حکومت با هر طناب دار، پیامی می‌فرستد: «سکوت کنید یا نوبت شماست.» اما تاریخ نشان داده که هیچ ملتی با تهدید به مرگ خاموش نشده است.

اعدام، پایان یک زندگی نیست؛ آغاز موج تازه‌ای از خشم و نفرت است.

هیچ حکومتی با کشتن مردم خود ماندگار نشده و نخواهد شد.

‎#نه_به_اعدام
‎#StopExecutionsInIran
‎#WorldDayAgainstDeathPenalty
https://t.me/MahmoudianMehdi