حذف یک بنیاد بودجه‌خوار به اسم فرهنگ و حجاب
عصر ایران؛ مهرداد خدیر- رییس جمهوری در حالی در جای‌گاه رییس شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوبه “اصلاح سند ملی سبک پوشش اسلامی - ایرانی” را ابلاغ کرده که مهم ترین ویژگی آن همین است که در آن دیگر نشانی از تشکیل “بنیاد ملی سبک پوشش اسلامی- ایرانی” نیست. این بنیاد را در متن قبلی جزء دال و بند ۷ ماده ۵ سند گنجانده بودند.
توجیه رییس جمهوری طبعا کاهش هزینه‌ها و افزایش کارایی و چابک‌سازی دولت است و به جای آن بنیادِ متولد نشده و قاعدتا بودجه‌خوار وزارت فرهنگ و ارشاد مکلف شده “ظرفیت اجرایی و عملیاتی مورد نیاز به منظور تحقق اهداف سند ملی سبک پوشش اسلامی - ایرانی و سامان‌دهی مد ولباس” را فراهم کند. البته می‌دانیم این عبارات هم فرمالیته است و وزارت ارشاد در تأمین کاغذ نشریات و تفکیک نشریات واقعی از صوری و پرداخت یارانه هم مانده و نسل زد هم ننشسته تا کارمندان وزارت ارشاد نوع لباس آنان را تعیین کنند و همان کت و شلواری که مدیران دولتی می‌پوشند ولو یقه خود را ببندند و کراوات نبندند و ریش خود را نتراشند (مگر در فاصله چهارشنبه آخر هفته تا شنبه هفته بعد یا در ایام تعطیل) هم در واقع غربی است!
این بنیاد درست کردن‌ها بیشتر هزینه‌تراشی است و هیچ فایده و ثمری ندارد جز این که عده‌ای برای خودشان بودجه و شغل درست کنند و سال‌ها در آن سرگرم باشند و به همین خاطر رییس جمهوری تا می‌تواند باید جلوی آنها را بگیرد و اگر زور او به برچیدن و حذف بنیادهای موجود نمی‌رسد دست‌کم اجازۀ تأسیس بنیادهای تازه را ندهد مثل همین کاری که دربارۀ آن داریم می‌نویسیم و در واقع چراغ اول را روشن کرده است.
اگر قرار بود با بنیاد درست کردن امور کشور به سامان شود مشکل مسکن با بنیاد مسکن حل شده بود و کسی بی‌خانه نبود در حالی که 45 درصد خانوارهای ساکن تهران همین حالا اجاره‌نشین‌اند. اگر قرار بود حل شود بنیاد ازدواج جوانان را به خانه بخت فرستاده بود و تازه اینها بنیادهایی هستند که به امور ملموس و محسوس و قابل محاسبه اشتغال دارند و گرنه پوشش ایرانی - اسلامی را چگونه می‌توان اندازه گیری کرد که چه بوده و چه شده؟
جالب است اشاره شود تشکیل چنین بنیادی در خرداد ۱۴۰۳ که به خاطر سانحه ورزقان دولت در حال انتقال بود و در جلسه‌ای به ریاست معاون اول وقت آقای مخبر تشکیل شده بود تصویب شد در ۷ ماده و با ۵ تبصره و یک ماه بعد به دستگاه‌های ذی ربط در حوزۀ حجاب ابلاغ کردند تا لابد بگویند فقط کار سلبی نمی‌کنند و کار فرهنگی هم انجام می‌دهند! یا برای مدیران در حال رفتن یا احیانا همسران‌شان سمتی تعریف شود!
خود کلماتی مانند “بنیاد” و “سند ملی” توجیهاتی برای خرج‌تراشی و ایجاد مشاغل تازه برای خودشان است و گرنه پوشش بر اساس عرف است و کافی است به لباس واقعی هنرپیشه‌های سریال‌های خودشان در جامعه یا فضای مجازی نگاه کنیم.
بازیگران خودشان را نمی‌توانند مطابق میل شان پرورش دهند بعد بنیاد درست می‌کنند و بودجه اختصاص می‌دهند و لابد هیأت امنا و هیأت مدیره و کارمند و دفتر و دستک و ساختمان و ستاد تا مثلا پوشش خلق الله راسامان‌دهی کنند!
مجموعه نهادهای تبلیغاتی و نه فقط خود سازمان تبلیغات اسلامی 8هزار میلیارد تومان بودجه می‌گیرند. صدا و سیما هم که در بست در اختیارشان است 35 هزار میلیارد تومان بودجه می گیرد و شهرداری فعلی هم کارهای اصلی را زمین گذاشته و اوج هنرشان این است که در تابلوهای شهر بنویسند: “لات هم لات‌های قدیم که وطن‌فروش نبودند” و منتها مردم درگیر قیمت گوشت و مرغ و اجاره و بیم‌ناک تبعات پس از بازگشت تحریم‌ها هستند و در این فضا برای خود پزشکیان هم زشت بود مصوبه قبلی را اصلاح نکند.
همین دیروز آقای وزیر علوم گفت “مدیریت ما کمونیستی است”. یعنی پول توزیع می‌کنیم ولی رضایت جلب نمی‌شود و از ۱۱ هزار میلیارد تومانی گفت که سال پیش برای رفاهیات دانشجویان هزینه شده ولی رضایتی به بار نیاورده.
یک دلیل همین است که خرج عطینا هم می‌شود. دلیل دیگر این که پول های دیگر هم باید صرف همین رفاهیات شود تا به چشم بیاید.
موسم انتخابات که می‌شود اصول گرایان وعده زمین رایگان و گوشت گرم و وام ازدواج می‌دهند و بعد در جلسات رسمی به جای آن که آن وعده‌های پوک و پوچ را اجرایی کنند به فکر بنیاد درست کردن می‌افتند.
