سالگرد خیزش مهسا در فرانکفورت/ متن سه سخنرانی

متن سخنرانی اسماعیل عبدی فعال معلمان در سالگرد خیزش مهسا در فرانکفورت

دوستان، رفقا، هم‌میهنان،
ما امروز گرد هم آمده‌ایم تا بر یک حقیقت آشکار شهادت دهیم: جمهوری اسلامی نه یک دولت معمولی، بلکه یک نظام تمامیت‌خواه مبتنی بر خشونت ساختاری و انحصار ایدئولوژیک است.  این نظام نمونه‌ی بارز «سرمایه‌داری رانتی-اقتدارگرا»ست؛ رژیمی که سلطه‌ی سیاسی را با کنترل اقتصادی و فرهنگی تلفیق کرده و هر روزه حقوق بنیادین شهروندان را نقض می‌کند.

قیام ژینا (مهسا امینی) نقطه‌ی عطفی در تاریخ معاصر ایران است. قتل او در بازداشتگاه «گشت ارشاد» صرفاً یک حادثه‌ی فردی نبود؛ بلکه بازتاب همان چیزی است که جامعه‌شناسان «کنترل انضباطی بر بدن» می‌نامند: حکومتی که با ابزار جنسیت و ایدئولوژی، مالکیت بر بدن و زندگی زنان را مطالبه می‌کند. شعار «زن، زندگی، آزادی» پاسخی رهایی‌بخش به این نظم مرگبار بود؛ شعاری که بنیان یک سیاست نوین رهایی را ترسیم می‌کند.

نقض حقوق بنیادین در ایران گسترده و مستند است:

حق حیات: طبق گزارش‌های مستقل اعدام سالانه ۱۰۰۰ نفر، نقض آشکار ماده ۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است

حق آزادی بیان و اجتماع: بازداشت گسترده‌ی معلمان، کارگران، دانشجویان و روزنامه‌نگاران نقض صریح مواد ۱۹ و ۲۱ اعلامیه جهانی حقوق بشر است.

ممنوعیت شکنجه: استفاده‌ی سیستماتیک از اعتراف‌گیری اجباری و حبس انفرادی، نقض مستقیم ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر است.

حتی در قانون اساسی خود جمهوری اسلامی، اصولی مانند اصل ۲۳ («تفتیش عقاید ممنوع است») و اصل ۲۷ («اجتماعات و راهپیمایی‌ها آزاد است») روزانه زیر پا گذاشته می‌شوند. این نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی نه تنها متعهد به قوانین بین‌المللی نیست، بلکه حتی به قانون اساسی خود نیز پایبند نیست.

به‌عنوان یک معلم و فعال صنفی، باید تأکید کنم: آموزش و پرورش در ایران به عرصه‌ای برای بازتولید ایدئولوژی بدل شده است. مدارس و دانشگاه‌ها به‌جای پرورش تفکر انتقادی، به کارگاه‌های تولید شهروند مطیع تبدیل شده‌اند. معلمان مستقل

به جرم دفاع از حقوق صنفی روانه‌ی زندان می‌شوند، و کودکان مناطق محروم از ابتدایی‌ترین امکانات آموزشی بی‌بهره‌اند. این نقض آشکار ماده ۲۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر است که آموزش را حقی همگانی و ابزاری برای برابری اجتماعی معرفی می‌کند.

اما قیام ۱۴۰۱ نشان داد که جامعه‌ی ایران در حال دگرگونی است. مردم از وضعیت «ترس و انفعال» به وضعیت «کنش جمعی» گذار کرده‌اند. این همان چیزی است که

علوم سیاسی آن را گذار از سلطه‌ی هژمونیک به مقاومت رهایی‌بخش می‌نامد. امروز، جنبش‌های معلمان، زنان، کارگران و دانشجویان در ایران، بخشی از موج جهانی مقاومت علیه اقتدارگرایی، بنیادگرایی و نئولیبرالیسم افسارگسیخته‌اند.

رفقا،
گذار از جمهوری اسلامی ضرورتی تاریخی است. اما این گذار باید به دست مردم ایران و با پشتیبانی همبستگی بین‌المللی تحقق یابد، نه با مداخله‌ی نظامی خارجی. تجربه‌

جنگ به ما آموخته است که جنگ و اشغال، تنها خشونت و استبداد را بازتولید می‌کنند. رهایی باید از پایین و از درون جامعه بجوشد، نه از تحمیل بیرونی.

امروز از اینجا، از فرانکفورت، به مردم ایران می‌گوییم:

شما تنها نیستید.
صدای شما پژواک جهانی دارد.
هر قطره خون دادخواهی شما، عهدی
است برای ادامه‌ی مبارزه.
بیایید یک‌صدا اعلام کنیم:
نه به اعدام و ماشین کشتار!
نه به سرکوب سیستماتیک و تبعیض جنسیتی و قومی!
آری به آزادی، برابری و همبستگی جهانی!
تاریخ فردا را ما امروز می‌نویسیم؛ و قلم این تاریخ، همبستگی ماست.

اسماعیل عبدی
۲۲ شهریور ۱۴۰۴ فرانکفورت

***

متن سخنرانی سیوان سلیمانی فعال معلمان
در مراسم سومین سالگرد خیزش انقلابی ژینا مهسا امینی در فرانکفورت

همراهان، رفقا و مبارزین راه آزادی، درود بر شما.

جهان امروز ما در عصر تاریکی‌ست؛ تاریکی‌ای که از اتحاد سرمایه، فاشیسم و ایدئولوژی ساخته شده، و زندگی را از درون تهی کرده است.

اما در همین جهان، قیام ژینا برخاست؛ رخدادی که از دلِ ستم، امید آفرید. لحظه‌ای که نه تنها تاریخ یک کشور، که افق جهان را دگرگون کرد.

به باور من تنها وفاداران به قیام ژینا، زن، زندگی، و آزادی‌اند.

زنان، در ساحت سنت و مدرنیته، ساختارهای زندگی‌کُش را در هم شکستند. و این وفاداری، این کنش‌های زندگی‌خواه، امروز در مدارس، دانشگاه‌ها، خیابان‌ها، و در دل فرودستان جهان تکثیر می‌شود.

شعار «ژن، ژیان، ئازادی» از بطن تاریخ مقاومت زنان سر برآورد، اما دیری نپایید که مرزهای قومی، جغرافیایی و زبانی را درنوردید و به زبان مشترک تمامی آزادی‌خواهان بدل شد. شعاری که نه صرفاً یک فریاد، بلکه یک جهان‌بینی‌ است؛ حامل معناهایی ژرف در سپهر فرهنگی، فلسفی و سیاسی. اگر خیزش‌های پیشین در نفی نظم مستقر متوقف می‌ماندند، این شعار با شهامتی کم‌نظیر بر امر ایجابی پای می‌فشارد: بر زندگی، بر خلق، بر ساختن جهانی دیگر. در عصری که مرگ و سرکوب، واژگان مسلط قدرت‌اند، «زن، زندگی، آزادی» پژواکی‌ست از میل به بازسازی انسان

و جامعه؛ شعاری که می‌توان آن را رادیکال‌ترین، انسانی‌ترین و آینده‌نگرترین شعار قرن دانست.

قیام ژینا نه تنها یک واقعه، که یک افق تازه است.
افقی برای زیستی نو، برای بازآفرینی انسان، که خود را با اصل #ژن_ژیان_ئازادی بازمی‌سازد.
این قیام به سرزمینی خاص، ملتی خاص یا ایدئولوژی خاص تعلق ندارد.

جهانِ پسا‌ژینا، جهانِ سوژه‌های ژینایی‌ست: کارگران، معلمان، زنان، ستمدیدگان...
که ایستاده‌اند تا به جای مطیع بودن، خالق باشند؛ تا رنج را به مقاومت، و درد را به صدا بدل کنند.

در جهانی که دموکراسی به ابتذال کشیده شده،
که فقر با تازیانه‌ی استبداد همراه است،
که بانک‌ها، جنگ‌سالاران و رسانه‌های دروغ، مرز میان جنایت و قانون را پاک کرده‌اند،
آموزش و پرورش نیز ابزاری‌ست برای بازتولید سلطه.

نظام آموزشی در ایران – سوای فقر
زیرساخت – طبقاتی، جنسیتی و ایدئولوژیک است.
مدارس دولتی در حال نابودی‌اند.
کتاب‌های درسی تبعیض علیه زنان را نهادینه می‌کنند.
دختران و معلمان زن، هدف کنترل، سرکوب و نظارت‌اند.

و معلمان؟
فقیر، بی‌صدا، و هنگامی که برای حق خود و دانش‌آموزانشان می‌خروشند، با زندان، اخراج، تبعید یا سکوت اجباری مواجه‌اند.
اما ما، به‌مثابه سوژه‌های ژینایی،
سکوت نمی‌کنیم.

ما که همگانیم،
بر حق زندگی، بر حق آموزش برای رهایی،
بر حق تردید در روایت‌های رسمی،
بر حق خلق معنا، حق مقاومت، و حق عصیان علیه تمامی قدرت‌هایی که فقط بلدند بکشند،
پافشاری می‌کنیم.

ما از نو زاده خواهیم شد،
نه در چارچوب نهادهای پوسیده،
بلکه در میدان‌های مقاومت، همبستگی و کنش جمعی.

سیوان سلیمانی
عضو پیشین شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران و عضو انجمن صنفی فرهنگیان کردستان-مریوان

۲۲ شهریور ۱۴۰۴ فرانکفورت

***

پیام مادر گوهر عشقی، به همایش سومین سالگرد جنبش زن زندگی آزادی شهر فرانکفورت

همایش سومین سالگرد جنبش زن زندگی آزادی شهر فرانکفورت
فرزندان عزیزم در خارج مملکت. امروز روز بزرگی در حیات ملت ایران است. روزی که ژینای ما بدست حکومت سیاه و عمّآل کثیف خامنه ای به قتل رسید.اما قربانی شدن او ، آتشی را در این مملکت روشن کرده که در نهایت ریشه اینها را خواهد سوزاند.زنان ایران در این چند سال از همه هستی شان گذشتند و بسیاری از مردان ایرانی هم دوش

به دوش زنان جوان ما،پایه های این رژیم هیولایی را به لرزه در آوردند.مادر پیرتان هم در همراهی با این جنبش دست از جان شسته و حجاب چند ده ساله را که به خاطرش دختران جوان این مملکت را می کشند، از سر برداشته است! من یقین دارم که بزودی و شاید امسال، این رژیم سیاه سرنگون خواهد شد و ملت ایران به آرزوی دیرینه خودشان که آزادی و برابری و عدالت اجتماعی است خواهد رسید. اما باید به همه شما فرزندانم خصوصا آنهایی که در خارج مملکت هستید بگویم اتحاد و

اتفاقتان را باهم حفظ کنید و همه تیرهایتان را تنها به دل سیاه دشمن اصلی ملت ایران یعنی رژیم خامنه ای پرتاب کنید.بارها گفتم و بازهم از همه شما خواهش می کنم باهم یکصدا و متحد باشید . فرزندانم در خارج کشور وظیفه مهمی پیش رو دارید! شما صدای مردم ایران را در جهان بلند تر می کنید.حمایت شماها از زنان و مردان کشورتان بسیار مهم است و باعث همدلی مردم دنیا با ملت ایران می شود و کار را آسان تر می کند. فقط از طریق این همبستگی داخل و خارج ما می توانیم این

ضحاک مار به دوش را از تخت به زیر بکشیم .دخترم مهسا نماد همبستگی همه ما شد .امروز را گرامی می دارم و امیدوارم خون مهسا دامن تک تک اینها را بگیرد. در پایان از انجمن زن زندگی آزادی ،فرزندانم خانم نرگس اسکندری شهردار شهر فرانکفورت و آقای بهروز اسدی فعال سیاسی و حقوق بشری تشکر ویژه دارم که بانی این تجمع شده اند.همچنین از بنیاد راه ستار بهشتی وسخنگوی بنیاد، فرزندم آقای سروش مظفرمقدم که این پیام را به شما منتقل می کنند سپاسگزارم.دعا

می کنم که بزودی همه شما فرزندان مبارزم با سربلندی به مملکتتان بازگردید.

زنده باد ملت ایران
جانم فدای ایران

مادر پیر شما
گوهر عشقی
۲۲ شهریور ماه، رباط کریم