لاریجانی و کوششی با جهت‌گیری مبهم / احمد زیدآبادی
علی لاریجانی در سفر اخیرش به بغداد و بیروت، خود را مسئول امور امنیت کشور در جمهوری اسلامی معرفی کرد.
اگر در بین اجزاء بلوک قدرت در ایران بر روی موقعیتی که آقای لاریجانی برای خود تعریف کرد، اجماعی صورت گرفته باشد، او دیگر مقامی دست‌بسته و فاقد اقتدار لازم برای کمک به مهار بحران‌ها به حساب نمی‌آید.
آقای لاریجانی در سفرش به عراق و لبنان، قاعدتاً متوجه شده است که اوضاع منطقه دیگر شباهتی به دو سال پیش ندارد. خیلی چیزها از دست رفته و از دست‌رفته‌ها نیز قابل بازیابی نیست.
هر انسان واقع‌نگری به روشنی می‌بیند که توازن و بازی تازه‌ای در جریان است و راهی جز لحاظ کردن قواعد و مختصات این بازی جدید در هرگونه استراتژی معطوف به رفع و خنثی‌سازی بحران نیست.
آقای لاریجانی تا کنون مشخص نکرده است که آیا در صدد اعادهٔ نوع نظمی است که عملاً فروپاشیده و یا حفظ امنیت و منافع ایران در نظم در حال ظهور است. اگر نظرش به مورد نخست باشد، موفقیتش به اندازهٔ آب ریخته‌شده را به جو برگرداندن است، اما اگر مورد دوم را هدف خود قرار داده است، هنوز امکانات قابل توجهی برای تأثیرگذاری بر مؤلفه‌های نظم در حال ظهور به نفع امنیت و جایگاه ایران و نظم عادلانه‌تر برای کشورهای منطقه و مهار و کنترل دار و دستهٔ بی‌رحم و رذل و مهاجم و توسعه‌طلب حاکم بر دولت اسرائیل به کمک یک ائتلاف فراگیر منطقه‌ای و جهانی وجود دارد.
فرصتی بزرگ اما بسیار کوتاه‌مدت در افق دیده می‌شود. آیا این هم مثل هزاران فرصت دیگر از دست می‌رود؟ آقای لاریجانی باید به این پرسش پاسخ دهد.
تلگرام نویسنده
@ahmadzeidabad
