نقدی بر کارزار همکاری ملی و جلب نظامیان / البرز سلیمی
در فضای رسانه‌ای کارزاری از سوی آقای رضا پهلوی اعلام شده است ،که نیروهای میهن دوست نظامی و امنیتی کشور را به همکاری فرا می خواند. صرفنظر از اینکه بانی و منادی اینچنین کارزاری چه سازمان و یا کدام شخصیتی باشد. ملاحظات چندی بر آن وارد میدانم، که پیش از آنکه چنین کارزاری گسترش یابد ، توجه و کاریست این نکات از ضرورت مبرم برخوردار است.
پیام کوتاهم را در سه لایه تدوین کرده‌ام: لایه عمومی رسانه‌ای، لایه نیمه‌مخفی برای جذب و پالایش، و لایه مخفی برای ارتباط امن و شبکه‌سازی. این ملاحظات از موضع و نگاه انتقادی من به دیدگاه‌های سیاسی و تشکیلاتی شخص شاهزاده و سهل انگاریهای پیشین او نیست .بلکه انتقاد دلسوزانه ای است، که در این شرایط و دوره حساس چرخشی، ریزشی نیروهای نظامی از یک و ازسوی دیگر اقدامات ویژه امنیتی و ضد اطلاعاتی رژیم به آگاهی جمعی و حافظه ملی سپرده می‌شود. پیامم هم مخاطب را به احتیاط عمیق دعوت می‌کند. و هم بشدت نگران تکرار اشتباهاتی است، که شاید شتاب آلود و ساده لوحانه از سوی تیمی از همکاران ایشان برای ساختن حکومت جایگزین و اعمال رهبری «داهیانه» در زمانی کوتاه پس از تقابل نظامی و جنگ ۱۲ روزه و روزهای آینده است.
- درباره‌ی کارزار علنی همکاری نظامیان و لزوم نگاه چندلایه و امنیت‌محور:
امروز شاهد راه‌اندازی کارزارهایی هستیم که از نظامیان و بدنه امنیتی می‌خواهند برای عبور از استبداد، دست همکاری دراز کنند؛ گامی که از منظر روانی و اجتماعی، ضرورتی انکارناپذیر دارد.
اما تجربه‌ی زیسته‌ی نسل‌های پیشین و نیز واقعیت‌های امنیتی امروز ایران به ما می‌آموزد که هیچ مسیر همکاری و همبستگی، در دنیای واقعی، یک‌لایه و صددرصد ایمن نیست.
لایه اول: فراخوان علنی و اثر روانی
در این سطح، آنچه اهمیت دارد:
- شکستن فضای وحشت که نظام حاکم از طریق خشونت و تبلیغات ساخته است.
- القای این پیام که نیروهای مسلح هم بخشی از ملت‌اند و در سویه‌ی ملی آینده جای دارند.
- دعوت عمومی برای فکرکردن به «راه خروج شرافتمندانه».
اما همین مرحله، بیشترین خطر را هم دارد:
- شنود و رصد کامل توسط سازمان‌های امنیتی.
- جعل هویت، تله‌گذاری و نفوذ.
- ایجاد امنیت کاذب برای کسانی که ساده‌دلانه و بدون آموزش وارد تماس می‌شوند.
لایه دوم: تماس‌های نیمه‌مخفی و پالایش
- اگر کسی در پی این فراخوان تصمیم به همکاری بگیرد، نباید بلافاصله اطلاعات حساس بدهد.
- تماس اولیه باید کوتاه و با رعایت اصول ایمنی باشد: استفاده از VPN، پیام‌رسان‌های امن (مانند Signal)، هویت‌پوشی.
- هرگونه اطلاعات واقعی باید تدریجی و مرحله‌به‌مرحله منتقل شود.
- ارتباط در این مرحله بیشتر برای «شناسایی متقابل و راستی‌آزمایی» است، نه انتقال اسرار.
در اینجا یک ضعف جدی دیده می‌شود:
اعتماد بیش از حد به یک تیم واحد (ولو تیم رضا پهلوی باشد) که ظرفیت، تجربه و تجهیزات امنیتی کافی ندارد.
نیروهای امنیتی رژیم از دهه‌ها تجربه‌ی ضدجاسوسی، ضدنفوذ و عملیات روانی برخوردارند؛ مقابله با آنها نیازمند تیم‌های حرفه‌ای چندلایه و مشورت متخصصان امنیت سایبری و اطلاعاتی است.
لایه سوم: شبکه‌سازی مخفی و ارتباط عمیق
اینجا جایی است که فقط معدود افراد آموزش‌دیده و دارای سوابق تأییدشده باید وارد شوند:
- انتقال اطلاعات طبقه‌بندی‌شده و حیاتی فقط در این سطح مجاز است.
- استفاده از رمزنگاری سرتاسری پیشرفته، کانال‌های تایید هویت چندمرحله‌ای، و حتی ارتباط حضوری با تدابیر ضدردیابی.
- وجود لایه‌ی حفاظتی داخلی برای جلوگیری از نفوذ و تخریب.
این لایه باید به دور از هیاهوی رسانه‌ای و فراخوان‌های علنی شکل بگیرد و تحت نظارت مستقیم تیم‌های خبره‌ی امنیتی و اطلاعاتی مدیریت شود؛ کاری که متأسفانه در شرایط کنونی، تیم‌های سیاسی-رسانه‌ای فاقد آن‌اند.
جمع‌بندی مسئولانه و صادقانه
- کارزارهای علنی لازم‌اند، چون به افکار عمومی و نیروهای مردد نشان می‌دهند که راهی وجود دارد.
- اما همین کارزارها، بدون طراحی لایه دوم و سوم، به‌راحتی به دام و تله‌ی رژیم بدل می‌شوند.
- هیچ تیم سیاسی یا رسانه‌ای، صرفاً با انگیزه و نیت خیر، نمی‌تواند امنیت کامل چنین فرآیندی را تضمین کند.
- مسئولیت فردی و هوشیاری کسانی که به این فراخوان‌ها پاسخ می‌دهند، حیاتی است.
آنچه را که در لحظه کنونی مناستر می دانم، و یا به عبارتی دیگر بهترین مسیر را ترکیب فراخوان علنی + آموزش امنیتی + ارتباط تدریجی و غیرمتمرکز توصیه می کنم.
من مسیر پیوستن نظامیان به نیروهای انقلاب را مانند سوریه در ماههای پیش آخرین مرحله در فرایند سقوط و فروپاشی جمهوری اسلامی می دانم. که بانهایت دقت و احتیاط و رعایت امور چند گانه کار کارشناسانه اطلاعاتی-ستادی-عملیاتی-امنیتی ممکن می‌گردد. در غیر اینصورت اقدامات شتاب آلود و ناکارشناسانه می‌تواند به میدان سلاخی نیروهای شرافتمند و میهن دوست تبدیل شود.
البرز سلیمی - هشت تیر ۱۴۰۴
