شنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۴ -
Saturday 21 June 2025
|
پس از تهاجم روسیه به اوکراین و اشغال بخشهایی از خاک این کشور ـ که بر اساس موازین بینالمللی متعلق به اوکراین است ـ هواداران فرقهی ولایتفقیه در ایران، ولودیمیر زلنسکی، رئیسجمهور اوکراین را به تمسخر «دلقک» مینامیدند؛ تنها به این دلیل که سابقهی فعالیت در عرصهی تلویزیون و کمدی داشت. برای آنها درک «دموکراسی» دشوار بود: شرایطی که یک شهروند عادی میتواند بر اساس رای مردم به رهبری کشور برسد.
اما زلنسکی، برخلاف تصورات اولیه، نشان داد که نهتنها شجاعت و درایت لازم برای رهبری در شرایط بحرانی را دارد، بلکه با وجود پیشنهادهای رسمی پناهندگی از سوی کشورهای اروپایی، اوکراین را ترک نکرد. او ماند، در کنار مردمش، در خط مقدم جنگ.
در مقابل، خامنهای که عنوان «امام» یا «نایب امام» و «آیتاللهالعظمی» را یدک میکشد، اکنون پنهان شده است! البته این اولین بار نیست. نهتنها در این دوران جنگ و بحران، بلکه در زمانهای عادی نیز او بهندرت در معرض پاسخگویی مستقیم قرار میگیرد. او در تمام این سالها از پذیرش مسئولیت فساد، سرکوب، و ناکارآمدی نظام فرار کرده است؛ از برگزاری یک نشست سادهی پرسش و پاسخ با خبرنگاران امتناع کرده است. هیچگاه اجازهی تحقیق و نظارت شفاف بر نهادهای اقتصادی و نظامی تحت نظارتش را نداده است. او پنهان شدن را به رویارویی ترجیح داده است. از نگاه فرقهای او، حتی جان سربازان ارزش ذاتی ندارد؛ چرا که کشته شدن در مسیر بقای نظام، در اعتقاد امثال او، «راهی به بهشت» است. این نگاه ابزاری به انسانها، بخش جداییناپذیر از نظامیست که هدف نهاییاش نه رفاه مردم، که بقای خود است.
تاریخ قضاوت خواهد کرد، و شاید همین امروز نیز میتوان قضاوتی موقتی کرد: کدامیک رهبری بود که در کنار مردمش ماند، و کدامیک پشت دیوارها و سلاحها پنهان شد؟ کمدین، یا «آیتالله العظمی»؟
تلگرام مهدی نصیری
@iranazadvaabad
| |||||||||||||
ايران امروز
(نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايتها و نشريات نيز ارسال میشوند معذور است. استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2025 | editor@iran-emrooz.net
|